Περί της θέσεως της Γυναίκας στην Ορθοδοξία

Ἐν Ἀθήναις τῇ 8ῃ Μαρτίου 2002

Μέ τήν εὐκαιρία τοῦ παγκοσμίου ἑορτασμοῦ γιά τήν Ἡμέρα τῆς Γυναίκας ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τιμώντας τήν προσφορά τῆς Γυναίκας στήν οἰκογένεια, τήν κοινωνία καί τόν Πολιτισμό ὑπογραμμίζει τήν ἐξαιρετική θέση πού κατέχει στήν Ὀρθοδοξία καί ἡ ὁποία συμπυκνώνεται στή τιμή πρός τό πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Ἡ Διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου ἀποκατέστησε τήν γυναίκα στήν ἴδια θέση μέ τόν ἄνδρα · «οὔτε ἀνήρ χωρίς γυναικός οὔτε γυνή χωρίς ἀνδρός ἐν Κυρίῳ», λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος (Α´ Κορ. 11, 11). Οἱ κοινωνικές ἀνισότητες διά μέσου τῶν αἰώνων, ὅμως, συντήρησαν καταπιεστικές καί ὑποτιμητικές ἀντιλήψεις γιά τήν Γυναίκα, ἡ ὁποία ἐπιφορτιζόταν κάθε εὐθύνη στή διατήρηση τοῦ ἀνθρώπινου γένους, τήν ἀνατροφή τῶν παιδιῶν καί τή συντήρηση τῆς οἰκογενείας, χωρίς νά διαθέτει οὐσιαστικά ἐχέγγυα γιά τήν ἀξιοπρέπειά της.

Στίς ἡμέρες μας ἡ ἀξία τῆς προσφορᾶς τῆς Γυναίκας σέ κάθε κοινωνικό τομέα ἔχει γίνει ἀντιληπτή καί σταδιακά γίνεται κατανοητή ἡ ρήση τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν «οὐκ ἔνι ἄρσεν ἤ θήλυ» (Γαλ. 3, 28) καί ἡ ἀμοιβαιότητα τῶν ὑποχρεώσεων μεταξύ ἀνδρῶν καί γυναικῶν.

Ἀσφαλῶς μένουν ἀκόμη πολλά νά γίνουν πρός αὐτή τήν κατεύθυνση καί ἡ Ἐκκλησία δίδει τήν δική της μαρτυρία γιά τήν ἀναγνώριση τῆς θέσεως καί τῆς προσφορᾶς τῆς Γυναίκας στήν Οἰκουμένη. Παράλληλα τονίζεται ἡ συμμετοχή τῆς Γυναίκας στό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, ὅπου πρωτοστατεῖ στόν φιλανθρωπικό καί κοινωνικό τομέα, ἔχοντας ὡς πρότυπο τό ὡραιότερο καί ἱερότερο γυναικεῖο Πρόσωπο τῆς ἀνθρωπίνης ἱστορίας, ἐκεῖνο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἀλλά καί «τά νέφη τῶν γυναικῶν», πού ἔδωσαν Ἁγίους στήν Ἐκκλησία μας, εὐεργέτες τῆς ἀνθρωπότητος, στυλοβάτες τοῦ πολιτισμοῦ.

Ἐκ τοῦ Γραφείου Τύπου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου.