Ἀγαπητοί μου,
Χριστός Ἀνέστη!
Μέ αἰσθήματα βαθειᾶς πνευματικῆς εὐθύνης καί ἐγκαυχήσεως ἐν Ἀναστάντι Χριστῷ, χαιρετίζω τήν ἔναρξη τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἡμερίδος γιά τούς Βαλκανικούς Πολέμους τοῦ 1912 1913 καί τή συμβολή τῆς Ἐκκλησίας σέ αὐτούς, ἡ ὁποία καί πραγματοποιεῖται ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στήν πόλη τῆς Θεσσαλονίκης.
Ἡ Ἡμερίδα αὐτή ἔχει ὡς σκοπό νά ἀναδείξει ἐκεῖνα τά σημεῖα τῆς ἱστορίας, γιά τά ὁποῖα ὁ ἱστορικός ἔχει καταγράψει τήν ἀδιαμφισβήτητη προσφορά τῆς μητρός Ἐκκλησίας, ἡ Ὁποία ἐγαλούχησε καί προετοίμασε μέ στοργή καί θυσιαστική μέριμνα τό φρόνημα, τήν ἱστορική μνήμη καί τό βίωμα τοῦ λαοῦ μας, ὥστε τήν περίοδο πρό ἀλλά καί κατά τήν διάρκεια τῶν Βαλκανικῶν Πολέμων, καθώς ἐπίσης καί μετά ἀπό αὐτούς, ἡ ἐπιτυχία καί ἡ προσφορά στόν βωμό τῆς ἐλευθερίας νά στεφθεῖ μέ τόν στέφανο τῆς δόξης καί τόν ἔπαινο τῶν πιστευόντων στόν Θεό, καθότι ἔγινε πράξη καί ἱστορικό παράδειγμα γιά ἀκόμη μία φορά τό εὐαγγελικό: «τά ἀδύνατα παρά τοῖς ἀνθρώποις δυνατά παρά τῷ Θεῷ ἐστί».
Συγχαίρω ἐγκαρδίως τόν Πρόεδρο τῆς Εἰδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Πολιτιστικῆς Ταυτότητος, Μητροπολίτη Δημητριάδος καί Ἁλμυροῦ κ. Ἰγνάτιο καί τά Μέλη αὐτῆς, γιά τήν πρόταση καί τό ἐνδιαφέρον τό ὁποῖο ἐπιδεικνύουν πάντοτε περί θεμάτων τά ὁποῖα ἀφοροῦν στήν πολιτιστική ταυτότητα τῆς ἑλληνορθόδοξης συνείδησης τοῦ λαοῦ μας.
Συγχαίρω καί εὐχαριστῶ τόν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμο καί τά Μέλη τῆς Ἐπιστημονικῆς καί Διοργανωτικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Ἡμερίδος αὐτῆς γιά τούς κόπους καί τήν μέριμνα πού κατέβαλαν γιά τήν ἄρτια διοργάνωσή της.
Συγχαίρω καί ἐπαινῶ τούς Ὁμιλητές τῆς εἴρημένης Ἡμερίδος, οἱ ὁποῖοι ὁλοπρόθυμα ἀποδέχθηκαν τήν πρόσκληση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί σήμερα ἀνταποκρινόμενοι στό κάλεσμα τῆς Ἐκκλησίας θά ἀναδείξουν ἱστορικές πηγές καί μαρτυρίες, οἱ ὁποῖες διατρανώνουν στήν συνείδηση τῶν πάντων τήν ἱστορική εὐθύνη, ὅπως καί τήν ἀλήθεια τῆς προσφορᾶς τῆς Ἐκκλησίας κατά τήν περίοδο τῶν Βαλκανικῶν Πολέμων μεταξύ 1912 καί 1913.
Ἀγαπητοί μου,
Ἡ ἱστορία τοῦ Γένους μας εἶναι σπαρμένη μέ τίς μυρτιές τῆς θυσίας καί μέ τό θυμίαμα τῆς πίστεως πρός τόν Ἀναστάντα Χριστό, τοῦ Ὁποίου τό ἀναστάσιμο κήρυγμα ὑπῆρξε καί παραμένει ἡ ἔμπνευση καί ἡ ἀφορμή γιά τήν ὀρθότερη αὐτοσυνειδησία καί τήν συνεπέστερη εἰκόνα ἑαυτοῦ διά μέσου τῶν αἰώνων.
Ἡ Ἐκκλησία, συνεχίζοντας τήν ἱστορική μαρτυρία Του, ἔπραττε ἀλλά καί θά πράττει εἰς τό ἀκέραιον πάντοτε ὑπέρ τοῦ λαοῦ Του τό εὐγενές χρέος της, τό ὁποῖο κατηχεῖ, συντηρεῖ, ἀναδεικνύει καί μεγαλύνει τό ἦθος καί τό βίωμά μας. Τά γεγονότα τῶν Βαλκανικῶν Πολέμων τοῦ 1912 1913, τό ὁποῖο ὑπάρχει ὡς τό δεύτερο ’21 τῆς νεώτερης ἱστορίας μας, εἶμαι βέβαιος ὅτι μᾶς διδάσκουν πῶς πρέπει ὅλοι μας νά πορευθοῦμε, ὥστε ἱστορικά λάθη πού ἀποδείχθηκαν μοιραῖα καί καταστροφικά νά ἀποφευχθοῦν στό παρόν καί στό μέλλον, καί ἱστορικά ἐπιτυχημένες συνειδητά ἐπιλογές νά ἀποτελοῦν παράδειγμα πρός μίμηση καί συνείδηση ἐλευθερίας στήν ἀναζήτηση τοῦ παρόντος καί τοῦ μέλλοντός μας.
Μετ’ ἀναστασίμων εὐχῶν
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος
† Ὁ Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος Ἱερώνυμος
