Βαθειά ἀξία ἔχουν τέτοιες συνάξεις οἱ ὁποῖες συγκεντρώνουν ἀφοσιωμένους θεολόγους καθηγητές, κληρικούς, γονεῖς καί ἀγαπητούς ἀδελφούς. Πρόκειται γιά εὐλογημένη κίνηση καί μακάρι ἀντίστοιχες ἡμερίδες νά διεξήγοντο καί σέ ἄλλες Μητροπόλεις. Γι’ αὐτό καί συγκινοῦμαι, ἔστω κι ἐάν δέν καθίσταται πάντοτε δυνατόν νά εὑρίσκομαι πλησίον σας, μέ τήν προσπάθεια ἡ ὁποία ἐπιτελεῖται, χάρις στήν πρόνοια τοῦ ἀγαπητοῦ ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Βαρνάβα καί τῶν συνεργατῶν του.
Στήν ἐποχή μας, τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν ἐβλήθη καί βάλλεται πανταχόθεν. Οὐκ ὀλίγοι ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν ἀνήκει στήν σύγχρονη διαμόρφωση τῆς ζωῆς. Χρειάζεται λοιπόν νά συνειδητοποιήσουμε ἐγκαίρως τήν κρίση τῶν καιρῶν καί νά ψηλαφήσουμε τόν σύγχρονο ἀθεϊσμό σέ ὅλες του τίς ἐκφάνσεις. Ἐκτός τῶν ἀγώνων νά ὑποβαθμιστεῖ τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, νά ἀπαξιωθεῖ καί ἄλλο ἡ θρησκευτική ἀγωγή στήν πρωτοβάθμια ἐκπαίδευση, εὑρέθημεν ἀντιμέτωποι καί μέ τήν ἐπιθυμία ἄλλων νά ἐξοστρακιστεῖ ἡ Ἐκκλησία ἀπό τή ζωή τῶν ἀνθρώπων. Κι ἄν καί τό μάθημα διατήρησε τίς ὧρες διδασκαλίας του καί δέν ἔχασε τόν θρησκευτικό του χαρακτήρα, χρειάζεται ὅμως νά γίνουν ἀκόμη πολλά στόν ραγδαῖο ρυθμό τῶν ἐξελίξεων.
Μεγάλο μέρος τῶν ἀδελφῶν μας καί σήμερα θυσιάζεται, προσπαθεῖ καί ἀγωνίζεται, μέ ἀποτέλεσμα νά γίνονται θαυμαστά ἔργα. Ὑπάρχουν ὅμως καί ἄλλοι πού κουράστηκαν, ἀπογοητεύθηκαν, ἀπομονώθηκαν ἤ ξέχασαν τήν ἀποστολή τους. Τό πιό βασικό στήν διακονία τοῦ θείου λόγου εἶναι ἡ διακονία στόν συνάνθρωπό μας, καί ἄν αὐτό δέν γίνει ἐφικτό, τότε δέν ἐπιτελέσαμε κανένα ἔργο.
Κύριο μέλημά μας εἶναι νά συνεχίσουμε τήν ἀποστολή μας, τή διακονία τῶν παιδιῶν μας, πού εἶναι πρωτίστως παιδιά τοῦ Θεοῦ, τήν πνευματική οἰκοδομή τῶν νέων μας, καί νά δώσουμε ἰδιαίτερο βάρος στήν πνευματική καλλιέργεια, τήν πνευματική ἀνύψωση. Σήμερα, περισσότερο ἀπό ποτέ ἄλλοτε, οἱ καιροί ἐπιτάσσουν τήν ἀνάγκη νά σταθοῦμε κοντά στά παιδιά μας, πού ἀσφυκτιοῦν καί διψοῦν γιά ἀλήθεια, ὅραμα καί ἐλπίδα.
Ἄνθρωπος χωρίς καλλιέργεια καί ἐσωτερική ἀναφορά στόν Θεό δέν μπορεῖ νά ἀνταποκριθεῖ στίς προκλήσεις τῆς σύγχρονης ἐποχῆς. Στίς νέες αὐτές συνθῆκες, ὅπου κυριαρχεῖ ἡ ἀμφισβήτηση καί ἡ ἀγωνία γιά τό αὔριο, δημιουργεῖται ἡ ἀνάγκη νά στραφοῦμε πρός τά οὐσιωδέστερα, πρός τίς ρίζες. Ἡ νεότητα χρειάζεται ρίζες γερές, γιά νά μπορέσει νά ἀναπτυχθεῖ καί νά δώσει καρπούς. Καί ὑπό αὐτό τό πρίσμα, ἀξίες τῆς θεολογικῆς μας παραδόσεως ἀποκτοῦν ἰδιαίτερη σημασία καί δυναμική, καθώς ἀντιπροσωπεύουν ὅλα αὐτά τά στοιχεῖα πού καταξιώνουν τόν ἄνθρωπο καί τόν ὁδηγοῦν σέ ἐσωτερική πληρότητα, στοιχεῖα θεμελιώδη στήν οἰκοδόμηση τῶν πνευματικῶν βάσεων γιά τό αὔριο τῶν παιδιῶν καί τοῦ τόπου μας.
Δέν ἔχω παρά νά σᾶς ἀπευθύνω ἀπό ψυχῆς χαιρετισμό ἐν Χριστῷ ἀγάπης καί νά εὐχηθῶ πρός ὅλους τούς παρευρισκομένους, μέ τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί Κυρίου ἡμῶν, καλή δύναμη καί εὐόδωση τῶν ἐργασιῶν αὐτῆς τῆς σημαντικῆς ἡμερίδος.
Μετά πατρικῶν εὐχῶν καί ἀγάπης
