Μετά θλίψεως η Ιερά Σύνοδος παρακολουθεί την αδικαιολόγητη προσπάθεια ολίγων ευτυχώς στα Μ.Μ.Ε., οι οποίοι επιτίθενται με ασυγκράτητη σφοδρότητα και χωρίς καμμία θεολογική επιχειρηματολογία εναντίον της Εκκλησίας για τη γνωστή Απόφασή Της σε σχέση με το Σκήνωμα του Ιερομονάχου Βησσαρίωνα.
Η Ιερά Σύνοδος εξήγησε με εκτενές Θεολογικό Κείμενό Της στον Ελληνικό Λαό την Παράδοση της Ορθόδοξης Εκκλησίας περί της «Αναγνωρίσεως» και όχι «Ανακηρύξεως» των Αγίων, ώστε το όλο θέμα να είναι απολύτως κατανοητό από όλους, (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι και στην περίπτωση του π. Βησσαρίωνα δεν θα συντρέξουν οι ως άνω προϋποθέσεις), γι’ αυτό και απορρίπτει τις θέσεις των συνομιλητών αυτών, ως προσωπικές, αθεολόγητες, μετέωρες έως και εμπαθείς...
Όμως η χρησιμοποίηση της παραπληροφόρησης, της συκοφαντίας, καθώς και των υβριστικών εκφράσεων αδιακρίτως εναντίον των Αγίων της Πίστεώς μας και της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας είναι όχι μόνον μικρόψυχη, αλλά και απαράδεκτη και ασεβής. Η Ιερά Σύνοδος απορρίπτει μετά βδελυγμίας τις αιτιάσεις για εμπορία των Αγίων, επειδή έξω από την Ιερά Μονή Αγάθωνος έχουν εγκατασταθεί πτωχοί βιοπαλαιστές και μικροπωλητές, για την τυχόν απομάκρυνση των οποίων, εάν υφίσταται λόγος, μόνοι αρμόδιοι είναι η Τοπική Αυτοδιοίκηση και η Αστυνομική Αρχή η για δήθεν σκοταδισμό, εκμετάλλευση και μεσαίωνα, επειδή συρρέει πλήθος πιστών στην ως άνω Ιερά Μονή, της οποίας τα έσοδα, άλλωστε, από το Ιερό αυτό Προσκύνημα, όπως τονίσθηκε ήδη από τον οικείο Ιεράρχη, θα διατίθενται για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Τα «επιχειρήματα» αυτά, πολύ προσφιλή στους κατά καιρόν αθέους όλων των εποχών, έχουν ακουσθή πλειστάκις και το μόνο το οποίο κάθε φορά κατορθώνουν είναι, το να παρασύρουν τους ανύπαρκτους πλέον σήμερα αφελείς και να εκθέτουν τους ελάχιστους εκείνους, οι οποίοι εξακολουθούν χωρίς κανένα αποτέλεσμα να επιχειρηματολογούν κατ’ αυτό τον τρόπο.
Όθεν καλούνται οι υβριστές των Ιερών και Οσίων μας, οι οποίοι θεωρούν πάντοτε τον εαυτό τους ειδήμονα για όλα τα θέματα, να μην υβρίζουν και ειρωνεύονται την Πίστη του Λαού μας και να μη χρησιμοποιούν τα ζητήματα της πίστεως ως καύσιμη ύλη στο βωμό της τηλεθέασης και της προσωπικής προβολής. Οι κοινωνικές πληγές σωστό είναι να αναζητούνται αλλού και όχι στις εκδηλώσεις πίστεως και ευλαβείας των ανθρώπων, ως γίνεται για λόγους εντυπωσιασμού. Ο λαός διαθέτει και λογική και κρίση. Η δε Πίστη του δεν είναι διαπραγματεύσιμη. Δικαιούται σεβασμού και τιμής. Οι εναντιούμενοι στην Πίστη αυτή ας αναλογισθούν ότι «Θεός ου μυκτηρίζεται».
Εκ της Ιεράς Συνόδου
