Με απόφαση της Ιεράς Συνόδου, συνεκλήθη το Έκτο Πανελλήνιο Συνέδριο Ιεροκηρύκων της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 17 Φεβρουαρίου. Το πρωί τελέσθηκε Θεία Λειτουργία στον Ιερό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών της Ιεράς Μονής Πετράκη προεξάρχοντος του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Χριστοδούλου. Το προηγούμενο Ε' Συνέδριο είχε συγκληθεί πριν από είκοσι (20) περίπου χρόνια (1981).
Οι εργασίες του Συνεδρίου διεξήχθησαν στην αίθουσα Τελετών της Ιεράς Συνόδου. Πρόεδρος του Συνεδρίου ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος, υπό την αιγίδα του οποίου ετέθη το Συνέδριο.
Στο Συνέδριο έλαβαν μέρος 152 Ιεροκήρυκες της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και των Ιερών Μητροπόλεων της Εκκλησίας της Ελλάδος. Παρέστησαν επίσης Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες και καθηγητές των Θεολογικών Σχολών Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Θέμα του Συνεδρίου ήταν "Ο Λόγος του Θεού Ζων και κατά την 3ην μ.Χ. Χιλιετίαν".
Μετά την καθιερωμένη προσευχή, χαιρετισμούς απηύθυναν ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Χριστουπόλεως κ. Πέτρος, Γενικός Διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας, η οποία είχε την ευθύνη διοργανώσεως του Συνεδρίου, καθώς και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομος, Αντιπρόεδρος της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Ακολούθως τον λόγο έλαβε ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος, ο οποίος απηύθυνε Χαιρετισμό και έκανε την Εισαγωγική ομιλία. Σ' αυτήν ο Μακαριώτατος περιέγραψε τον λόγο του Θεού, ως αυθεντικό, αφυπνιστικό, καθοδηγητικό και επίκαιρο και εζήτησε από τους Ιεδροκήρυκες να μην χρησιμοποιούν "ξύλινη" γλώσσα, αλλά να προσφέρουν τον Θείο Λόγο με ζωντάνια, δύναμη πνεύματος και παρρησία. Ακολούθησαν οι 6 Εισηγήσεις Ιεροκηρύκων σύμφωνα με το πρόγραμμα των εργασιών, ως τις πρώτες μεσημβρινές ώρες. Εισηγηταί ήσαν: ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Νικόδημος Αεράκης, Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης, με θέμα "Βασικαί Αρχαί και μορφή του κηρύγματος και κατά την ανατέλλουσαν χιλιετίαν. Σύγχρονος θεολογικός λόγος και κήρυγμα", ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Ιερεμίας Φούντας, Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Μεγάρων και Σαλαμίνος, με θέμα "Ο θεσμός του Ιεροκήρυκος και η προσφορά αυτού εις την πορείαν του χρόνου", ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Ηλίας Μαστρογιαννόπουλος, με θέμα, "Αι δυσκολίαι του έργου του Ιεροκήρυκος α) εις τα μεγάλα αστικά κέντρα, β) εις την επαρχίαν", ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Δανιήλ Γούβαλης, Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεωςε Αττικής, με θέμα "Ο πνευματικός ανεφοδιασμός του Ιεροκήρυκος. Αι σχέσεις του μετά του Επισκόπου και των Ενοριών", ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Συμεών Κούτσας, Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Νέας Σμύρνης, με θέμα "Ο Ιεροκήρυξ ως πνευματικός και σχέσεις εξαρτήσεως", ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης κ. Δωρόθεος Πολυκανδριώτης, Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Σύρου, Άνδρου, Τήνου, Κέας και Μήλου, με θέμα "Ο Ιεροκήρυξ ως Ιεραπόστολος και δέκτης των προβληματισμών και των ανησυχιών της ψυχής του σύγχρονου ανθρώπου.Ακολούθως παρετέθη γεύμα και μετά από σύντομη διακοπή, οι εργασίες συνεχίστηκαν ως τις 8 μ.μ. περίπου.
Μετά από κάθε Εισήγηση επακολουθούσε συζήτηση και παρεμβάσεις των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών, των Πανεπιστημιακών Καθηγητών και των Συνέδρων Ιεροκηρύκων. Εξεφράσθη επίσης από όλους η επιθυμία να συγκαλείται το Συνέδριο Ιεροκηρύκων κάθε χρόνο με θέματα ειδικότερης σημασίας για το επίπονο και σπουδαιότατο έργο της.
Στη διάρκεια του Συνεδρίου επίσης, αποφασίστηκε ομόφωνα να εκφρασθεί διά του Τύπου η έντονη διαμαρτυρία και η πλήρης αποδοκιμασία για ένα βλάσφημο βιβλίο το οποίο κυκλοφορήθηκε πρόσφατα και σκανδάλισε τους Χριστιανούς. Διότι σε αυτό υβρίζεται με ασυγκράτητη ασέβεια και με μυθοπλαστική ψευδολογία το Θεανδρικό Πρόσωπο του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, ο οποίος είναι η Αλήθεια και το Φως του κόσμου και έχει κηρυχθεί από την Εκκλησία του επί 20 έως σήμερα αιώνες και είναι η μόνη ελπίδα του κόσμου.
Εκφράζοντας ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Χριστόδουλος τις θέσεις των Συνέδρων σχετικά με το θέμα αυτό, το χαρακτήρισε ως "επίθεσιν κατά του Χριστιανισμού" και δήλωσε τα εξής: "Αν οι εχθρικές προς την Εκκλησία αναφορές του βιβλίου κινούνται στη σφαίρα της επιστήμης, είμεθα πρόθυμοι να αντιπαρατάξουμε τα επιστημονικά μας επιχειρήματα, ιστορικά και θεολογικά, ως απάντηση στις αιτιάσεις των επικριτών. Αν, όμως, πρόκειται για μυθιστορηματικές κατασκευές, τότε παραμένει προς έρευναν το ζήτημα της σοβαρότητός των και της ανάγκης να ασχοληθούμε με επινοήματα φανταστικά και αναπόδεικτα".
