4 Μαΐου

Μαρτύρων Πελαγίας της από Ταρσού  (†290), Αφροδισίου, Αντωνίνου, Αντωνίου, Λεοντίου, Μακρόβιου, Μίλδα, Ουαλεριανού και του λοιπού αγίου πλήθους των συν αυτοίς εν Σκυθουπόλει (Συρίας) μαρτυρησάντων. Οσίων Αθανασίου επισκόπου Κορίνθου, Ιλαρίου του θαυματουργού, Νικηφόρου ηγουμένου Μηδικίου και Νικηφόρου, του εν Άθω.


 Η αγία Πελαγία γεννήθηκε στην πόλη Ταρσό της Κιλκισίας και έζησεεπί βασιλείας Διοκλητιανού. Μεγάλωσε σε ειδωλολατρικό περιβάλλον, όμως σε νεαρή ηλικία είδε σε όραμα τον αρχιεπίσκοπο Ρώμης, ο οποίος την προέτρεπε να βαπτισθεί. Όταν ξύπνησε και συνήλθε ζήτησε άδεια από τη μητέρα της και με το πρόσχημα ότι θα μεταβεί στην τροφό της, πού ζούσε σε άλλη πόλη, πήγε στον αρχιεπίσκοπο, ο οποίος τη βάπτισε χριστιανή. Η χαρά της ήταν μεγάλη. Αφού παρέδωσε τα πολυτελή της ενδύματα στην Εκκλησία για να πωληθούν και να διαθέσει τα χρήματα στους πτωχούς και αδύνατους, πήγε στην τροφό της η οποία έγινε έξαλλη από θυμό και την έδιωξε. Αποφάσισε τότε να επιστρέψει στη μητέρα της, ελπίζοντας στη μητρική κατανόηση και στοργή. Όταν όμως και η μητέρα της αντίκρυσε αυτή την ενδυμασία αναστατώθηκε και πέφτοντας στο πόδια της, την ικέτευσε να επανέλθει στην αρχική της πίστη. Η Πελαγία στεναχωρήθηκε αλλά της δήλωσε ότι η απόφασή της ήταν οριστική και αμετάκλητη. Όταν όμως ο αυτοκράτορας πληροφορήθηκε το γεγονός ότι ο γιος του, ο οποίος ήταν αρραβωνιαστικός της Πελαγίας, από τη θλίψη του αυτοκτόνησε, κάλεσε οργισμένος την Πελαγία και τη διέταξε να θυσιάσει στο είδωλα. Η αγία με παρρησία αρνήθηκε, λέγοντάς του ότι γνώρισε τον αληθινό Θεό. Έξαλλος ο Διοκλητιανός, διέταξε να πυρώσουν ένα χάλκινο βόδι και να την τοποθετήσουν εντός του, χαρίζοντάς της την ουράνια δόξα.