του Ιωάννου Παπαφιλιπποπούλου,
Επισκέπτου Υγείας, Θεολόγου
Εισαγωγή
Ίσως αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της εποχής μας, με την ραγδαία ανάπτυξη της βιοτεχνολογίας, της γενετικής, καθώς και όλων των κλάδων της ιατρικής και νοσηλευτικής επιστήμης, η πεποίθηση ότι σήμερα μπορούμε, ως επιστήμονες, επαγγελματίες και ως μέλη της κοινωνίας τούτης, να αντιμετωπίσουμε όχι μόνο επαρκώς, αλλά και ουσιαστικότερα από κάθε άλλη εποχή, τα προβλήματα της υγείας του πληθυσμού. Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις, δεν θα αποτελούσε υπερβολή να ισχυριστούμε ότι κάθε ενασχόληση με θέματα που αφορούν την ιστορία της ιατρικής, της νοσηλευτικής και της υγειονομικής φροντίδας, όχι μόνο δίνει την ευκαιρία της ενημέρωσης για την αντιμετώπιση κάποιων καταστάσεων κατά το παρελθόν, αλλά και «λυτρώνει» τον κάθε επιστήμονα και επαγγελματία που υπέπεσε στο «αμάρτημα» της υπερβολικής εμπιστοσύνης της επιστήμης του όπως αυτή φωτογραφίζεται στατικά την συγκεκριμένη στιγμή που την υπηρετεί. Κατά συνέπεια, σκοπός της παρούσας μελέτης είναι, όχι μόνο να γίνει γνωστή η φροντίδα των ηλικιωμένων κατά την περίοδο του Βυζαντίου, όχι μόνο να δώσει ένα τόνο εμπιστοσύνης και αυτοπεποίθησης για τον πολιτισμό μας, αλλά και να προβληματίσει, καθώς και να μπολιάσει τους σύγχρονους επαγγελματίες της υγείας με όλες τις αξίες εκείνες που μπορεί να αποτελέσουν αμυντικό τείχος στις ιδέες αυτές που παρεισδύουν με αργό, αλλά εξίσου σταθερό ρυθμό, και που θεωρούν τους ανήμπορους και τους ηλικιωμένους ως επιβαρυντικό και αρνητικό παράγοντα στην οικονομία της υγείας(1).
Βιβλιογραφία
1. Παναγόπουλος Ε. Ευθανασία, Ορισμός και Ιστορική εξέλιξη - Αρχές Ιατρικής Ηθικής – Όρκος Ιπποκράτη. Στο: Το πρόβλημα της Ευθανασίας, Πρακτικά Συνεδρίου της Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Βιοηθικής της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Αποστολική Διακονία, Αθήνα 2003, σελ. 47.
