9 Φεβρουαρίου

Απόδοσις της εορτής της Υπαπαντής. Ιερομαρτύρων Νικηφόρου  (†257), Μαρκέλλου επισκόπου Σικελίας, Φιλαγρίου επισκόπου Κουρίου, Παγκρατίου επισκόπου Ταυρομενίας († δ΄ αι.), Πέτρου του Δαμασκηνού. Μαρτύρων Αλεξάνδρου, Άμμωνος και Νικηφόρου. Οσίου Ρωμανού του Κίλικος.


 O άγιος Νικηφόρος έζησε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Βαλεριανού και Γαληνού και συνδεόταν στενά με κάποιον ιερέα ονόματι Σαπρίκιο, ο οποίος έτρεφε μεγάλο μίσος κατά του Νικηφόρου γιατί πίστεψε τα λόγια κάποιου συκοφάντη. O Νικηφόρος ζητούσε επανειλημμένα από τον ιερέα να του πει τον λόγο και να τον συγχωρέσει, όμως μάταια. Όταν το 257 ξέσπασε μεγάλος διωγμός κατά των Χριστιανών, συνελήφθησαν πολλοί επίσκοποι και ιερείς μεταξύ των οποίων και ο Σαπρίκιος. Μόλις ο άγιος διέκρινε μεταξύ των συλληφθέντων και τον Σαπρίκιο, έτρεξε και έπεσε στα γόνατά του και τον παρακάλεσε με δάκρυα να τον συγχωρήσει. O Σαπρίκιος αρνήθηκε πεισματικά. Μετά το μαστίγωμα που δέχθηκε, ο Νικηφόρος τον πλησίασε και πάλι, ασπάσθηκε τις πληγές του και του ζήτηθε να του δώσει έστω και την τελευταία στιγμή την ευλογία του. O Σατρίκιος ανένδοτος, τον απομάκρυνε και οδηγήθηκε για αποκεφαλισμό. Η άρνηση και η αδιαλλαξία του Σαπρίκιου, τον κατέστησαν ανάξιο στα μάτια του Θεού. Χωρίς πλέον την δύναμη της θείας χάρης, δεν άντεξε τα βασανιστήρια και την ώρα του αποκεφαλισμού λύγισε και ζήτησε να θυσιάσει στο είδωλα. Μόλις το άκουσε ο Νικηφόρος, έτρεξε και τον παρακάλεσε να ανακαλέσει την άρνησή του. Εκνευρισμένοι τότε οι δήμιοι, αποκεφάλισαν τον Νικηφόρο και έτσι αξιώθηκε εκείνος το στέφανο του μαρτυρίου, ενώ ο Σαπρίκιος το στίγμα της ατιμίας.