2 Απριλίου

Τίτου οσίου του θαυματουργού (θ΄αι.). Αιδεσίου και Αμφιανού  μαρτύρων (†306). Θεοδώρας και Ευθαλίας των παρθένων και Πολυκάρπου. Νεομάρτυρος Παναγιώτου, του εν Ιεροσολύμοις (†1839). Οσίου Γρηγορίου του εν τω Κόλπω της Νικομήδειας.


 Οι άγιοι αυτάδελφοι Αμφιανός και Αιδέσιος οδηγήθηκαν στη χριστιανική πίστη από τον άγιο μάρτυρα Παμφίλο, τον οποίον προσπάθησαν να μιμηθούν τις αρετές αλλά προ πάντων την «υπέρ Χριστόν άθληση του». Και τούτο δεν άργησε. Όταν ο αυτοκράτορας Διοκλητιανός εξαπέλυσε διωγμό κατά των χριστιανών τα δύο αδέλφια συνελήφθησαν από τον έπαρχο Ουρβανό. Πρώτος ανακρίθηκε ο Αμφιανός, ο οποίος αφού με παρρησία ομολόγησε τη πίστη του και την αγάπη του στον Λυτρωτή Ιησού Χριστό βασανίστηκε σκληρά και τέλος ρίχθηκε στη θάλασσα δεμένος όπου βρήκε μαρτυρικό θάνατο. O δεύτερος αδελφός ο Αιδέσιος αφού ομολόγησε με θάρρος κι αυτός την πίστη του στο Θεό εξορίστηκε στην Αίγυπτο όπου υποβλήθηκε σε καταναγκαστικά έργα. Εκείνος όμως με καρτερία υπέμεινε κάθε είδος μαρτυρίου και ευτελισμού διότι γνώριζε ότι όλα γίνονται προς δόξα Θεού. Όταν όμως ο σκληρόκαρδος άρχοντας Ιεροκλής βασάνισε απάνθρωπα κάποιο Χριστιανό ο Αιδέσιος τον χαστούκισε δημόσια. Αποτέλεσμα ήταν να βασανιστεί παραδειγματικά και τέλος να τον ρίξουν στη θάλασσα όπου κέρδισε το στέφανο της αθανασίας και της ουράνιας δόξας.