19 Απριλίου

Οσιομαρτύρων Παφνουτίου  και Αγαθαγγέλου του εν Άθω (†1818). Μαρτύρων Διονυσίου, Θεοδώρου, Σωκράτους του εν Πέργη και των συν αυτοίς. Τρύφωνος πατριάρχου Κπόλεως, Γεωργίου επισκόπου Αντιοχείας της Πισιδίας του ομολογητού. Συμεών του «μονοχίτωνος και ανυπόδητου», ιδρυτού της ιεράς Μονής Φλαμουρίου, εν Πηλίω (1594), και Φίλιππης μητρός αγίου Θεοδώρου, του εκ Πέργης.


 Ο άγιος Παφνούτιος έζησε στα χρόνια του φοβερού διώκτη των χριστιανών του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Όταν εκείνος κήρυξε το διωγμό κατά των χριστιανών, ο έπαρχος Αρριανός ξεκίνησε για την έρημο της Αιγύπτου για να συλλάβει τον Παφνούτιο, ο οποίος ήταν ήδη περίφημος για την πνευματικότητα, το ήθος του και την εμμονή του στις χριστιανικές αξίες. Όμως ο άγιος παρουσιάσθηκε μόνος του μπροστά στον Αρριανό, ο οποίος διέταξε τον βασανισμό του επί τόπου. Από το μένος τους έσχισαν τις σάρκες του αγίου, ο οποίος αφού προσευχήθηκε θερμά εντελώς θαυματουργικά έκλεισαν όλες οι πληγές του με αποτέλεσμα να πιστεύσουν στο Χριστό οι δύο βασανιστές του. Έξαλλος ο Αρριανός διέταξε να αποκεφαλισθούν οι δύο επίορκοι στρατιώτες και έριξε τον Παφνούτιο στη φυλακή. Εκεί συνάντησε 40 προκρίτους τους οποίους μετά από κατήχηση κατάφερε να τους κάνει χριστιανούς. Όταν πληροφορήθηκε το γεγονός ο Αρριανός διέταξε το θάνατο όλων, όμως θαυματουργικώς ο Παφνούτιος έγινε άφαντος από τα μάτια του τυράννου. Αργότερα παρουσιάσθηκε από μόνος του στον Αρριανό, ο οποίος διέταξε να τον κομματιάσουν αλλά όταν ο Αρριανός επισκέφθηκε τον τόπο του μαρτυρίου για να επιθεωρήσει το διαμελισμένο σώμα του αγίου, τα κομμάτια από θαύμα ενώθηκαν μεταξύ τους και είδε έκθαμβος τον Παφνούτιο ζωντανό μπροστά του. Το θαύμα αυτό του αγίου έγινε αφορμή να πιστεύσει στο Χριστό ένα ολόκληρο τάγμα στρατιωτών. Απελπισμένος ο Αρριανός και συγχρόνως φοβούμενος την θαυματουργική δράση του αγίου τον έστειλε στη Ρώμη, όπου ο άγιος υπέστη σταυρικό θάνατο κερδίζοντας έτσι την ουράνια δόξα.