19 Ιουλίου

Μακρίνης, αδελφής του Μ. Βασιλείου. Οσίων Θεοδώρου επισκόπου Εδέσσης  και Μιχαήλ του ανεψιού αυτού των από της Λαύρας του αγίου Σάββα, Γρηγορίου επισκόπου Πανιού, του ομολογητού, Δίου, Διοκλέους.


Ο όσιος Θεόδωρος ο Σαββαΐτης, από μικρός φοίτησε στα καλύτερα σχολεία της εποχής του, κάτι πού τον έκανε να διακριθεί ιδιαίτερα τόσο στην ρητορική, όσο και στην φιλοσοφία. Σε ηλικία 18 χρονών, αφού έχασε τούς δικούς του, αναχώρησε για τούς Αγίους Τόπους, όπου είχε μεγάλο πόθο να προσκυνήσει. Μετά το προσκύνημα, πήγε στην Λαύρα του Αγίου Σάββα όπου κι έγινε μοναχός. Τα επόμενα δέκα χρόνια ο Θεόδωρος ανέπτυξε πάρα πολύ τόσο τις θρησκευτικές όσο και τις θεολογικές του γνώσεις. Η παιδεία και η αρετή του οσίου, έκαναν τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων να τον κάνει Επίσκοπο στην Έδεσσα της Συρίας. Ο Θεόδωρος, κάτω από μεγάλη πίεση δέχτηκε να αναλάβει. Ως Επίσκοπος Έδεσσας, ήταν συνέχεια δίπλα στο ποίμνιό του, μιλώντας τους για τις αλήθειες του Χριστιανισμού. Πολέμησε τους αιρετικούς Νεστοριανούς και τους ειδωλολάτρες. Ήταν γι` αυτούς ο αποδιοπομπαίος τράγος και γι αυτό αποφάσισαν να τον σκοτώσουν, όμως ως εκ θαύματος οι πληρωμένοι δολοφόνοι μόλις έβγαλαν το μαχαίρι να τον σκοτώσουν έμειναν παράλυτοι. Αισθανόμενος το τέλος του ο όσιος, επέστρεψε στην Λαύρα του Αγίου Σάββα, αφού προσκύνησε για τελευταία φορά τούς αγίους τόπους. Εκεί στην Λαύρα, αφού χαιρέτησε τούς αδελφούς του, μετά από λίγες μέρες απεβίωσε.