4 Νοεμβρίου

Οσίου Ιωαννικίου του Μεγάλου, του εν Ολύμπω Προύσης(†846). Ιερομαρτύρων Νικάνδρου επισκόπου Μύρων († α΄ αι.) και Ερμείου πρεσβυτέρου (1) († α΄ αι.). Μάρτυρος Πορφυρίου (2), εξ Εφέσου.Ευσεβέστατου βασιλέως Ιωάννου (Βατάζη), του «ελεήμονος». Του αγίου και Δικαίου Αβιμέλεχ.


(1)Οι άγιοι Νίκανδρος και Ερμαίος ήταν μαθητές του αποστόλου Τίτου, αγαπητού συνεργάτη του αποστόλου Παύλου. Κήρυτταν το Ευαγγέλιο με περίσσιο ζήλο και αφοσίωση. Με το κήρυγμά τους πολλοί ειδωλολάτρες πίστεψαν στο λόγο του Ιησού Χριστού. Για το λόγο αυτό καταγγέλθηκαν στον άρχοντα της πόλης, τον Λιβάνιο. Παρουσιάστηκαν δια της βίας ενώπιον του και διακήρυξαν την αλήθεια του Ευαγγελίου. Ο Λιβάνιος εξοργισμένος διέταξε τον βασανισμό τους. Συγκεκριμένα διέταξε να τους λυντσάρουν, όμως με τη βοήθεια της Θείας Χάρης οι άγιοι θεραπεύτηκαν. Το θαύμα αυτό αντί να συνετίσει τον άρχοντα, τον εξόργισε περισσότερο. Έτσι διέταξε το βασανισμό τους με πυρά και τον ενταφιασμό τους καθώς ήταν ζωντανοί ακόμα. Με αυτό το μαρτυρικό τρόπο παρέδωσαν το πνεύμα τους στον Κύριο.
(2)Ο άγιος Πορφύριος έζησε τον 3ο αιώνα στα χρόνια του αυτοκράτορα Αυρηλιανού. Καταγόταν από την Έφεσο της Μικράς Ασίας και από μικρή ηλικία είχε ανατραφεί με μίμους στα θέατρα. Εξασκώντας την τέχνη του μίμου συχνά κορόιδευε τις χριστιανικές συνήθειες και τελετουργίες. Αλλά η Θεία πρόνοια έφερε μία απροσδόκητη μεταβολή. Ο Πορφύριος είχε μία κόρη την οποία έχασε από αιφνίδιο θάνατο. Η απώλειά της έφερε ένα τεράστιο πλήγμα στην καρδιά του. Άφησε το επάγγελμά του μίμου και άρχισε να περιφέρεται θρηνώντας. Η παρηγοριά στην καρδιά του ήρθε από τούς κόλπους των χριστιανών, πού τόσο είχε εμπαίξει. Έτσι βρίσκοντας την γαλήνη βαπτίσθηκε χριστιανός και μετά με θάρρος αποκήρυξε την ειδωλολατρική πίστη. Ο έπαρχος όταν το έμαθε τον κάλεσε και τον πρόσταξε να ασπαστεί τα είδωλα. Ο άγιος Πορφύριος αρνήθηκε και αποκεφαλίστηκε.