17 Νοεμβρίου

Γρηγορίου επισκόπου Νεοκαισαρείας, του θαυματουργού († 270). Γενναδίο (†471) και Μαξίμου πατριαρχών ΚΠόλεως. Οσίων Γενναδίου του εν Άθω, Ζαχαρίου του «σκυτόμου», Ιουστίνου, Ιωάννου του από «περιφανών», Ιωάννου του Δερμοκαΐτου. Λαζάρου ζωγράφου του ομολογητού . Λογγίνου του ασκητού και Νίκωνος θαυματουργού, του Ρώσου. Μάρτυρος Σάκ (Σάκτου) του Πέρσου.


Ο όσιος Λάζαρος από την παιδική του ηλικία, ασπάστηκε το μοναχικό βίο. Έμαθε τη ζωγραφική τέχνη και την άσκησε σαν επάγγελμα. Φρόντισε από νεαρή ηλικία να σκληραγωγήσει τον εαυτό του και να μάθει την εγκράτεια. Ήταν ελεήμων με τους άπορους και όσους είχαν την ανάγκη της βοήθειάς του. Έτσι λοιπόν, διακρινόμενος για την βαθιά του πίστη και τον πλούτο των αρετών του, τιμήθηκε με το αξίωμα της ιεροσύνης. Όταν ο άγιος χειροτονήθηκε ιερέας, άρχισε σκληρούς αγώνες ενάντια σε όλες τις αιρέσεις. Υπέστη πολλές διώξεις και θλίψεις από τους οπαδούς των αιρέσεων των Ευτυχούς, Νεστορίου και Διοσκόρου. Ο όσιος ήταν τόσο ένθερμος υποστηρικτής της πίστεως που μετέβη στη Ρώμη για να αγωνιστεί για τα αποστολικά και πατερικά δόγματα. Επέστρεψε μετά από μεγάλες επιτυχίες από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη. Πηγαίνοντας και πάλι στη Ρώμη για τους αγώνες του, αρρώστησε στο μέσο της πορείας του. Έτσι απεβίωσε εν ειρήνη. Το τίμιο σώμα του ανακομίστηκε και ενταφιάστηκε στην Ι.Μ. του Ευάνδρου.