Ἀριθμ.πρωτ.134
Ἀγαπητοί μου Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Ἤδη πρό τριῶν ἑβδομάδων, ἀπό τήν Κυριακή τοῦ Τελώνου καί Φαρισαίου, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, μέ μιά σειρά ἁγιογραφικῶν ἀναγνωσμάτων καί ἱερῶν ὕμνων, ἔχει ἀρχίσει νά μᾶς προετοιμάζει γιά τήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Καί σήμερα, μέ τήν εἴσοδό μας στή μεγάλη αὐτή περίοδο τοῦ ἔντονου πνευματικοῦ ἀγώνα, μᾶς προσκαλεῖ, κατάλληλα «ἐκγυμναζόμενοι», ἐνδυόμενοι «τά ὅπλα τοῦ φωτός» καί «οὐρανούμενοι τήν γεώδη καί φθαρτήν φύσιν» μας, νά ἑτοιμαστοῦμε ὅσο τό δυνατόν καλύτερα γιά νά ὑποδεχθοῦμε τόν Κύριο, ἐρχόμενον ἐπί τό ἑκούσιο καί σωτήριο Πάθος καί, στή συνέχεια, νά λουστοῦμε ἀπό τό ἀνέσπερο φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του.
Ἀπό σήμερα προβάλλει ἐνώπιόν μας μιά ἰδιαίτερα κατανυκτική πνευματική περίοδος, κατά τήν ὁποία καλούμεθα, διορθώνοντας τά ἐλαττώματά μας καί καλύπτοντας τίς ἐλλείψεις μας, ν’ ἀγωνιστοῦμε ὥστε ν΄ ἀναδειχθοῦμε τίμιοι ἀπέναντι στόν Θεό, ὁ Ὁποῖος δέν ἐμπαίζεται, ἀλλά γνωρίζει καί τά κρύφια τῶν καρδιῶν μας, καθαροί στούς ἑαυτούς μας, ὡς γνήσια τέκνα Του πού εἴμαστε, πραγματικοί ἀδελφοί πρός τούς συνανθρώπους μας, πού εἶναι εἰκόνες τοῦ Ζῶντος Θεοῦ. Αὐτό θά ἐπιτευχθεῖ μέ δύο τρόπους: Ἀφ’ ἑνός μέ τή νηστεία καί τήν ἐντονότερη ἄσκηση τῶν χριστιανικῶν ἀρετῶν, καί ἀφ’ ἑτέρου μέ τήν οὐσιαστική συμμετοχή μας στή λατρευτική ζωή.
Ἡ νηστεία, ὅπως εἶναι γνωστό, δέν περιορίζεται μόνο στήν ἀποχή ἀπό κάποιες τροφές καί κυρίως τήν ἀποφυγή τῶν διαφόρων παρεκτροπῶν, ἀλλά ἐκτείνεται καί πέρα ἀπό αὐτά, δηλαδή μέ τήν οἰκονομία πού θά προκύψει νά συμπαρασταθοῦμε στούς ἐνδεεῖς καί πάσχοντες συνανθρώπους μας. Ὁ πλοῦτος τῆς ὑμνογραφίας μᾶς παροτρύνει πρός τήν κατεύθυνση αὐτή: «Λύσωμεν τόν σύνδεσμον τῆς ἀδικίας», «δώσωμεν πεινῶσιν ἄρτον καί πτωχούς ἀστέγους εἰσαγάγωμεν εἰς οἴκους». Ἀπαιτεῖται δηλαδή σύν τῇ «νηστείᾳ καί δεήσει», «δικαιοσύνη καί ἄσκησις ἐν ἁγιασμῷ».
Ἡ πυκνή συμμετοχή μας στίς Ἱερές Ἀκολουθίες θά ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα τήν τόνωση τῆς πίστεώς μας, τή βελτίωση τῆς πνευματικῆς μας ζωῆς καί θά καλλιεργήσει
ἰδιαίτερα τίς ἀρετές τῆς ταπεινότητας, τῆς ἠπιότητας, τῆς ἀοργισίας, τῆς σωφροσύνης, τῆς κατανόησης, τῆς ὑπομονῆς καί τῆς ἀγάπης πρός ὅλους, ἀνεξάρτητα ἀπό θρήσκευμα, φυλή, ἐπάγγελμα. Σ’ αὐτά θά φανεῖ ἡ γνήσια χριστιανική μας συνείδηση καί ζωή. Ἡ ζωή τοῦ χριστιανοῦ εἶναι ἀσκητική μέ τήν εὐρεία ἔννοια καί εἶναι αὐτή πού ἐπιστέφεται μέ τήν πυκνότερη καί ἄξια, κατά τό ἄνθρώπινο, συμμετοχή μας στό Μεγάλο Μυστήριο τῆς Ζωῆς, πού προσφέρεται ἐπάνω στήν Ἁγία Τράπεζα.
Ἀγαπητοί μου,
Ἡ ἐποχή μας, ὅπως ὁμολογεῖται ἀπό πολλούς, εἶναι πολύ δύσκολη. Ἡ φοβία κυριαρχεῖ στίς ψυχές μας καί πολλές φορές θολώνει τόν νοῦ μας καί μᾶς παρασύρει σέ σκέψεις καί ἐνέργειες, πού δέν εἶναι συμβατές μέ τή χριστιανική μας ἰδιότητα. Ἄν θέλουμε νά εἴμαστε συνεπεῖς πρός τή χριστιανική μας ὁμολογία καί ὄχι κατά συνθήκην χριστιανοί, ἄς ἀκούσουμε τή φωνή τῆς Ἐκκλησίας μας. Σᾶς προσκαλῶ, λοιπόν, καί σᾶς παρακαλῶ ἱκετευτικά, ὁ καθένας, παράλληλα μέ τήν ἄσκηση τῆς νηστείας, ἄς πυκνώσει ὅσο τοῦ εἶναι δυνατόν περισσότερο τή συμμετοχή του στή λατρευτική ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Παρά τίς ἀδυναμίες, τίς ἐλλείψεις, τίς παραλείψεις καί τά σφάλματα μερικῶν ἱερωμένων μας, ἄς προσέλθετε στίς Ἱερές μας Ἀκολουθίες καί θά νιώσετε ζωηφόρα πνευματικά σκιρτήματα.
Οἱ μεγαλύτεροι στήν ἡλικία θά βροῦν πνευματική ἐνίσχυση καί τίς ἀπαντήσεις πού ἀναζητοῦν στίς ἔντονες μεταφυσικές τους ἀνησυχίες, οἱ μεσήλικες ἐνδυνάμωση στά ποικίλα προβλήματα τῆς καθημερινότητας, οἱ νέοι μας - πρός τούς ὁποίους ἀπευθύνομαι ἰδιαίτερα καί πού καί ἐγώ ἀπό τή νεόητά μου γνωρίζω καλά τά προβλήματά τους, τίς ἀγωνίες, τά ὄνειρά τους - οἱ νέοι μέσα στήν Ἐκκλησία θά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τόν ἰσοπεδωτικό μηδενισμό, πού πολλοί καλλιεργοῦν στίς ἡμέρες μας, κι ἔτσι θ΄ ἀντικρύσουν τό μέλλον μέ πίστη καί αἰσοδοξία, μέ ἀδιάψευστη ἐλπίδα.
Ἡ Κυρία Θεοτόκος, οἱ Ἀπόστολοι, Μάρτυρες, Ὅσιοι καί Δίκαιοι μέ τίς θεοπειθεῖς μεσιτεῖες τους πρός τόν φιλεύσπλαγχνο Κύριο θά εἶναι συμπαραστάτες ὅλων μας στόν ἔντιμο αὐτό ἀγώνα μας, ὥστε αὐτός ν’ ἀποβεῖ καλλίνικος.
Εὔχομαι ταπεινά ὁ Ἅγιος Θεός νά σᾶς ἐνισχύει ὅλους «πλουτοποιοῖς χαρίσμασι».
Καλή καί εὐλογημένη Ἁγία Τεσσαρακοστή.
