Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καυχᾶται δίκαια σήμερα, διότι ὑποδέχεται μέ πνευματική χαρά τό ἱερό λείψανο τῆς λαοφιλοῦς Ἁγίας Ἐνδόξου Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας, τήν ὁποία ὁ Χριστιανικός λαός τιμᾶ σέ ὅλα τά μήκη καί πλάτη τῆς γῆς.
Χαιρόμαστε, λοιπόν, σήμερα καί ἑορτάζουμε, διότι τό πρόσωπο τῆς Ἁγίας Βαρβάρας μᾶς βοηθᾶ νά κατανοήσουμε ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι μιά ἀνθρώπινη ὀργάνωση, οὔτε ἕνας χῶρος ὅπου ἱκανοποιοῦνται οἱ ψυχολογικές καί συναισθηματικές μας ἀνάγκες, ἀλλά τό Θεανθρώπινο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τό πεπληρωμένο ἀπό τίς ἐνέργειες τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ἐκκλησία εἶναι ἡ εὐχαριστιακή κοινότητα, ὁ Ἴδιος ὁ Χριστός, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ ἀπαρχή καί τό πλήρωμα τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας.
Τό δίδαγμα τοῦ βίου καί τοῦ μαρτυρίου τῆς Ἁγίας Βαρβάρας εἶναι ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου. Τό πρόσωπο δέν εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου τούτου. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος κατά τήν θεϊκή ὡραιότητα, καί γιά τόν λόγο αὐτό δύναται νά μετατρέψη τόν κόσμο. Ἡ παρουσία τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ μαρτυρία της ἐλευθερώνουν τόν κόσμο ἀπό τήν μοῖρα, γιά νά τοῦ δώσουν διέξοδο πρός τίς δυνάμεις καί τούς καρπούς τοῦ Πνεύματος.
Αὐτό εἶναι τό μεγάλο μήνυμα τῶν φίλων τοῦ Κυρίου πού μαρτύρησαν κατά τούς πρώτους χριστιανικούς αἰῶνες σέ ἐποχές κατά τίς ὁποῖες ἡ κοινωνία βρισκόταν, καί τότε, σέ ὁλοκληρωτική κρίση. Ὑπῆρχε κρίση τῶν ἠθῶν. Ὑπῆρχε κρίση τῶν ἀξιῶν, κρίση πού συνοδεύεται ἀπό μιά γενική ἀπογοήτευση καί θλίψη.
Οἱ Ἅγιοι ὅμως πρῶτοι ἀναγνώριζαν ὅτι «ἄν πρέπει νά σω θῆ κάτι μέσα στόν κόσμο, δέν εἶναι προπαντός ὁ ἄνθρω πος, ἀλλά ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, διότι Ἐκεῖνος μᾶς ἀγάπησε Πρῶτος καί ἡ δύναμή Του κρατεῖ καί στηρίζει τόν ἄν θρωπο».
Τό τέλος τῆς Ἁγίας, τό μαρτύριό της, δέν θά μποροῦσε νά εἶναι διαφορετικό ἀπό τό τέλος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως δέν μπορεῖ νά εἶναι διαφορετικό καί τό τέλος τῶν μαθητῶν Του. Αὐτός εἶναι ὁ κλῆρος τῆς Ἐκκλησίας: νά ἀμφισβητεῖται, νά δοκιμάζεται καί νά συμμετέχη στόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ προσδοκώντας τήν Ἀνάσταση.
Αὐτό εἶναι καί τό κριτήριο τῆς γνησιότητας τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι δηλαδή συνδέεται μέ τόν Ἐσταυρωμένο καί Ἀναστάντα Χριστό. Καί αὐτό πού ἰσχύει γιά τήν Ἐκκλησία, ἰσχύει καί γιά ὅλους ἐμᾶς. Κριτήριο γνησιότητας τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ἰδιότητας εἶναι ἡ βίωση τοῦ Σταυροῦ.
Τό θέμα, λοιπόν, δέν εἶναι ἡ ἀπουσία τῶν δοκιμασιῶν καί τοῦ μαρτυρίου, ἀλλά νά σηκώνουμε τόν Σταυρό τοῦμαρτυρίου μέ πίστη καί ἀγάπη στόν Χριστό, γνωρίζοντας ὅτι, κατά τό πρότυπο τοῦ Κυρίου, ὅσο ὁλοκληρωτική εἶναι ἡ κένωσή μας, τόσο μεγαλύτερη θά εἶναι ἡ δόξα καί ἡ μακαριότητα.
Ἡ μνήμη τῶν Ἁγίων δεν εἶναι ἕνα ἁπλό ὅραμα, μία περιορισμένη χαρά, ἕνα καθῆκον. Εἶναι ὁλόκληρος ὁ οὐρανός, ὅλη ἡ ἱστορία, ὅλη ἡ πίστη, ὅλο τό συναξάρι. Εἶναι μία εἰρηνική μαρτυρία τῆς ἐπανάστασης τῆς συνειδήσεως. Ὅταν οἱ Ἅγιοι ὁδηγοῦνται στό μαρτύριο, βιώνουν τήν χαρά τοῦ Πάσχα καί εὐλογοῦν τούς δημίους τους. Εὔχονται ὑπέρ αὐτῶν, γιά νά ἔλθουν σέ ἐπίγνωση τῆς Ἀλήθειας καί νά σωθοῦν. Γι’ αὐτό ἑορτάζουμε, γι’ αὐτό νιώθουμε ἰδιαίτερα εὐλογημένοι, γι’ αὐτό θεωροῦμε τήν παρουσία τῆς Ἁγίας Βαρβάρας κοντά μας ὡς ἀκένωτη παρακαταθήκη πού μᾶς καλεῖ νά σκορπίζουμε καθημερινά τίς μνῆμες τῆς Ἐκκλησίας ὡς μάρτυρες καί ἀποστολικοί κήρυκες τῆς ζωῆς τοῦ Εὐαγγελίου.
Εὐχαριστότατοι λόγοι∗ εὐγνωμοσύνης, πάλιν καί πολλάκις, πρός ὅλους ἐκείνους πού ἐκοπίασαν, προσέφεραν, συνέβαλαν καί ἐργάσθηκαν, γιά νά ζήσουμε ἀπόψε αὐτό τό μοναδικό ἐκκλησιαστικό καί ἱστορικό γεγονός. Τούς ἀνέφερε ἀναλυτικά ὁ κατά πάντα ἄξιος καί δραστήριος Γενικός Διευθυντής, ὁ ἀγαπητός μου Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Φαναρίου κ. Ἀγαθάγγελος, ὁ ὁποῖος ἀνυστάκτως κατευθύνει καί διοικεῖ τήν Ἀποστολική Διακονία ἀπό θετικά σέ θετικότερα καί ἀξιοθαύμαστα ἐπιτεύγματα μαζί μέ τούς ἄξιους συνεργάτες του, καί ἀνέλαβε τήν πραγματοποίηση τοῦ σημερινοῦ ἱεροῦ και θαυμαστοῦ γεγονότος.
Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀδελφοί,
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
Μέ βαθειά συγκίνηση ἀνέγνωσα στό πρόγραμμα τῶν λειτουργικῶν συνάξεων ὅτι κάποιο πρωϊνό, κατά τίς ἡμέρες αὐτές, τό ἱερό λείψανο τῆς Ἁγίας Βαρβάρας θά μεταφερθῆ κατ’ ἐξαίρεσιν, συμβολικά, στό Ἀντικαρκινικό Νοσοκομεῖο «Ἅγιος Σάββας», πρός ἐνίσχυσιν καί εὐλογίαν τῶν ἀσθενῶν ἀδελφῶν μας.
Μέ μεγάλη χαρά εἶδα, ἐρχόμενος πρός τό Προσκύνημα, ὅτι ὅλες αὐτές τίς ἡμέρες, μέ τήν πίστη ὅτι «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ», ἐθελοντές καί στελέχη τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας θά συλλέγουν φάρμακα γιά τούς πάσχοντες συνανθρώπους μας καί τά Κοινωνικά Ἰατρεῖα, θά ἐνημερώνουν εὐάλωτες οἰκογένειες γιά διάφορα θέματα πού τίς ἀπασχολοῦν, ὡς καί νέους ἀνθρώπους γιά θέματα πρόληψης καί θεραπείας τῶν λοιμωδῶν νοσημάτων.
Ἔτσι ἡ Ὀρθοδοξία ζεῖ τό μυστήριο τῆς ἀνεπανάληπτης ἀξίας τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, τό μυστήριο τοῦ ἀδελφοῦ, τό μυστήριο τοῦ ἄλλου πού σήμερα παρά ποτέ ἔχει τήν ἀνάγκη μας. Ἀπό τήν μιά πλευρά προβάλλει πρότυπα ἁγιότητας γιά νά μᾶς στηρίξουν στήν καθημερινή ἔμπονη ἁγιοπνευματική μας πορεία, καί ἀπό τήν ἄλλη πλευρά σκύβει φιλάνθρωπα στό προσκέφαλο κάθε ἀνθρώπου γιά νά ψηλαφίση τό πρόσωπό του μέ ἀγάπη καί νά τοῦ προσφέρη τήν θαλπωρή, νά τοῦ χαρίση τό χαμόγελο τῆς ἐλπίδας, νά τοῦ προσφέρη λίγο φαγητό, τό φάρμακο πού θά τόν θεραπεύση.
Χριστιανοί μου εὐλογημένοι,
Ἀπό τήν καρδιά μου, ὡς Πνευματικός Σας Πατέρας, εὔχομαι καί Σᾶς παρακαλῶ:
• νά ζήσουμε τήν χαρά τῆς προσδοκίας τῆς ἐλεύσεως τοῦ Κυρίου, μέ Πνεῦμα Θεοῦ, μέ ἁγιότητα βίου,
• νά ἀγαπᾶμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον,
• νά κατανοοῦμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον,
• νά συγχωροῦμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον,
• νά στηρίζουμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον,
• να προσευχόμαστε γιά τούς Χριστιανούς πού διώκονται καί ὅλους τούς ἀνθρώπους τῆς γῆς πού πάσχουν καί ὑποφέρουν,
• νά εἰρηνεύουμε,
διότι μόνο ἔτσι μποροῦμε νά ἀντέχουμε, νά ὑπομένουμε, νά ἀγωνιζόμαστε, νά μοιραζόμαστε, νά ἐλπίζουμε, νά καλλιεργοῦμε τήν ἀνθρωπιά καί τό ἦθος μας, νά φανερώνουμε στήν ζωή μας τήν δόξα τοῦ Θεοῦ πού εἶναι ὁ ἀδελφός μας.
Ὁ Θεός καί Κύριός μας, μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας, νά Σᾶς χαρίζει κάθε εὐλογία καί καλή ὑγεία. ΑΜΗΝ !
