Ἐξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε,
Ἐκ προσώπου τῶν Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτῶν οἱ ὁποῖοι ἐφέτος συναπαρτίζουν τήν Διαρκῆ Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἡ Μετριότης μου προάγεται σήμερα νά ἐκφράσει τή χαρά ὅλων μας γιά τήν παροῦσα συνάντηση στούς φιλόξενους χώρους τοῦ Προεδρικοῦ Μεγάρου. Καί τοῦτο διότι, ὄχι μόνον εἶναι πρόδηλο τό οὐσιῶδες τῆς μεταξύ μας ἐπικοινωνίας, ἀλλά συνάμα διαπιστώνεται καί ὁ ἀμοιβαῖος σεβασμός καί ἡ ἀγαστή συμπόρευση δύο κορυφαίων θεσμῶν τοῦ τόπου καί τοῦ λαοῦ μας. Πράγματι στήν παροῦσα τράπεζα, τήν ὁποία ἡ Ἐξοχότητά Σας ὄχι μόνον κατά τούς καθιερωμένους τύπους ἀλλά καί κατά εἰλικρινῆ φιλοτιμία παραθέτει, ψηλαφᾶμε τή συνέχεια τῆς Εὐχαριστιακῆς Ἁγίας Τραπέζης, ἡ ὁποία προηγήθηκε στό Μητροπολιτικό μας Ναό καί ὑπάρχει γιά νά ἐκπορεύει καί νά καλλιεργεῖ τό μήνυμα τῆς ἀγαπητικῆς ἑνότητας καί τοῦ σεβασμοῦ πρός τόν ἄλλον, ὅποιος καί ἄν εἶναι αὐτός.
Καί αὐτό τό μήνυμα ξεκινᾶ ἀπό τήν Ἀρχιερατική προσευχή τοῦ Χριστοῦ μας ὡς αἴτημα «ἵνα πάντες ἕν ὦσιν» (Ἰω. ιζ΄, 21) καί ἐπεκτείνεται στήν ἱστορία καί τόν κόσμο ὡς ἀποστολή, ἤ καλύτερα ἱεραποστολή τῆς Ἐκκλησίας «ἄχρις οὗ καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τήν ἑνότητα τῆς πίστεως» (Ἐφ. δ', 13). Αὐτήν τήν ἑνότητα ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἔχει ἀναλάβει νά κηρύττει καί νά ὑποστασιοποιεῖ ὄχι σέ συνθῆκες ἀνέσεως, ἀλλά δυσχερεῖς καί ἀντίξοες. «Θλῖψις ἤ στενοχωρία ἤ διωγμός ἤ λιμός ἤ γυμνότης ἤ κίνδυνος ἤ μάχαιρα» (Ρωμ. η΄, 35) πάντοτε ὑφίσταντο γιά νά κάμψουν τό φρόνημα καί νά καταπαύσουν τόν ἀγώνα μας. Δόξα τῷ Θεῷ, δέν τά κατάφεραν ποτέ, ὅπως ἡ σημερινή Ἑορτή τῆς Ὀρθοδοξίας πανηγυρικά διατρανώνει. Ἀλλοίμονον λοιπόν, ἐάν μετά τήν ἐμπειρία τόσων αἰώνων, ἐπιτρέψουμε στίς δυσκολίες τῆς ἱστορικῆς συγκυρίας ἤ σέ ἕνα μεθοδικά καλλιεργούμενο πνεῦμα ἀπαισιοδοξίας καί ἡττοπάθειας νά ἐπιβληθοῦν καί νά ἀλλοτριώσουν κοινωνία, ἀρχές, ἀξίες, πολιτισμό, γλῶσσα, τήν ἴδια τήν ψυχή τοῦ λαοῦ μας.
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὑπάρχει γιά νά «τηρεῖ τήν ἑνότητα τοῦ πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης» (Ἐφ. δ΄, 3). Στήν ἐποχή μας, ἐποχή μέ ἔκδηλα τά σημεῖα τῆς πνευματικῆς καί ὑλικῆς κρίσεως, μᾶς κτυποῦν τήν πόρτα πολλοί, ἄνθρωποι κάθε φυλῆς, χρώματος καί θρησκείας. Ἀπό τό φτωχό ὑστέρημά μας πού τό πλούσιο φιλότιμο τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἐνισχύει, προσπαθοῦμε νά ἀνακουφίσουμε, νά συμπαρασταθοῦμε καί νά μήν ἐπιτρέψουμε στήν ἀπελπισία νά κυριαρχήσει στίς καρδιές καί τά μάτια. Συνάμα, ζητήματα τῆς ἐπικαιρότητας διεκδικοῦν τήν ἄρθρωση ἐκκλησιαστικοῦ λόγου ἀληθείας καί συνέσεως. Ἡ ἐκκλησιαστική διάσταση στό ζήτημα τῆς ὀνομασίας τοῦ γειτονικοῦ Κράτους τῶν Σκοπίων λόγω τῆς ἐκεῖ σχισματικῆς ἐκκλησίας, ἀλλά καί ἡ μέριμνα καί ἡ φροντίδα γιά τούς πληττόμενους ἀπό τόν πόλεμο πληθυσμούς, χριστιανικούς καί μή, τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, σέ συνδυασμό μέ μία ἐπιχειρούμενη ἀπομείωση τῶν ἐκεῖ ἀρχαίων χριστιανικῶν κοιτίδων, ἐπιβάλλουν τήν ἐπαγρύπνηση μέ ἥρεμο θάρρος γιά νά ἀντιμετωπιστοῦν ἀλυτρωτικές καί φονταμενταλιστικές διαθέσεις καί πρακτικές. Συνάμα ἡ εὐρωπαϊκή μας πατρίδα δείχνει διχασμένη καθώς μοιάζει νά ξέχασε τίς ἱδρυτικές της ἀρχές καί ἀξίες καί στενάζει ὑπό τά πλήγματα τῶν ἀδικιῶν, τῶν ἀποκλεισμῶν καί τῶν διακρίσεων, τά ὁποῖα ἀντί νά καταστοῦν ἀντικείμενο θεραπείας καί αὐτοκριτικῆς, ἀποτελοῦν τήν ἀφορμή σέ ἕνα συνεχῶς διογκούμενο ρεῦμα εὐρωσκεπτικισμοῦ μέ πολλές ἐσωτερικές ἀποκλίσεις, ἀλλά πάντως διαιρετικό καί ὑπονομευτικό τῆς κοινῆς μας πορείας.
Ἐξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε.
Στήν πληθῶρα τῶν προβλημάτων ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος προτάσσει τό πνεῦμα ἑνότητας καί καταλλαγῆς πού τήν διακρίνει. Χαιρόμαστε δέ, διότι ἐκφραστής τοῦ αὐτοῦ πνεύματος εἶστε καί Ἐσεῖς, ὅπως μαρτυροῦν ἡ πληθώρα τῶν δηλώσεών Σας, ἀλλά κυρίως ὁ δεξιοτεχνικός τρόπος, μέ τόν ὁποῖον ἐπιτελεῖτε τά ὑψηλά Σας καθήκοντα. Ἡ ἐπιστημοσύνη Σας, τά πλούσια χαρίσματά Σας, ἡ μετριοπάθειά Σας, στρατευμένα στήν ὑπόθεση τῆς διακονίας τῶν ἐθνικῶν μας δικαίων, εὐλόγως καί ἐπαξίως Σᾶς ἀναδεικνύουν ὄχι ἁπλῶς τόν Πρῶτο Πολίτη αὐτῆς τῆς Χώρας, ὄχι ἁπλῶς τόν Ἀνώτατο Ἄρχοντα τοῦ Κράτους μας, ἀλλά Σύμβολο Ἑνότητος, τό ὁποῖο μπορεῖ καί προσωποποιεῖ τήν εἰρηνική πολυσυλλεκτικότητα καί τό ἁρμονικό πολυδιάστατο τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Ἔτη πολλά καί εὐλογημένα, πολύκαρπα καί καλλίκαρπα ἐπ' ἀγαθῷ τοῦ τόπου καί τοῦ λαοῦ μας.
