Ἐλλογιμώτατε κύριε Πρόεδρε τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων, κύριοι Καθηγηταί καί κυρίαι Καθηγήτριαι, ἀγαπητοί Σύνεδροι,
Μετ’ ἰδιαιτέρας χαρᾶς καί καυχήσεως ἐν Κυρίῳ ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί ἡμεῖς προσωπικῶς, ὡς Πρόεδρος Αὐτῆς, ἀπευθύνομεν Ὑμῖν ἐγκαρδίους εὐχάς τε καί εὐλογίας ἐπί τῇ ἐνάρξει τῶν ἐργασιῶν τοῦ Διεθνοῦς Θεολογικοῦ Συνεδρίου τῆς Πανελληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων, τό ὁποῖον διεξάγεται διαδικτυακῶς κατά τήν 13ην καί 14ην ἐνεστῶτος μηνός.
Χαιρόμεθα ὡσαύτως χαρᾷ μεγάλῃ, καθ’ ὅτι τό ἐν λόγῳ Συνέδριον ὑπό τόν τίτλον: «Νεκτάριον τιμήσωμεν πιστοί. Βίος καί ἔργον τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως τοῦ Θαυματουργοῦ» ἔχει ἀφιερωθῆ, ὡς εἰκός, εἰς τόν ὡς ἄνω φαεινόν τοῦ νοητοῦ στερεώματος τῆς Ἐκκλησίας ἀστέρα, ἐπί τῇ Ἐπετείῳ τῶν ἑκατόν ἐτῶν ἀπό τῆς πρός Κύριον ἐκδημίας Αὐτοῦ. Τυγχάνει δέ ἀξιοσημείωτον τό ὑφ’ ὑμῶν προαναγγελθέν, ὅτι ἐν τῷ Συνεδρίῳ θά συμμετάσχωσιν Εἰσηγηταί, οὐχί μόνον ἐκ τῆς Πατρίδος ἡμῶν, ἀλλά καί ἐκ Ρωσίας, Ρουμανίας, Σουηδίας καί Κύπρου, γεγονός τό ὁποῖον δεικνύει τήν παγκόσμιον πνευματικήν ἀκτινοβολίαν τοῦ τῆς Σηλυβρίας Γόνου καί καυχήματος τῆς Ἑῴας.
Ὁ βίος τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου μᾶς ὑπενθυμίζει τόν βίον τῶν Προφητῶν, Ἀποστόλων καί Μαρτύρων τῆς τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, καθ’ ὅτι καί Οὗτος ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν πενίᾳ καί ἀνθρωπίνῃ ἐγκαταλείψει, ἐν συγχωρητικότητι καί διαπύρῳ προσευχῇ, ἐν πάσῃ, συνελόντι εἰπεῖν, ἀγαθωσύνῃ, ταπεινοφροσύνῃ, πραότητι καί μακροθυμίᾳ ἐκήρυττε, ἔργῳ καί λόγῳ, «Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ τοῦτον Ἐσταυρωμένον ... οὐκ ἐν πειθοῖς ἀνθρωπίνης σοφίας λόγοις, ἀλλ’ ἐν ἀποδείξει Πνεύματος καὶ δυνάμεως» (Α΄ Κορ. 2, 2-5).
Διό καί ἡ μαρτυρία Αὐτοῦ περί τῆς ἀληθείας τοῦ κηρύγματος τῆς Ἐκκλησίας ἔχει μεγίστην σημασίαν διά τήν πνευματικήν ζωήν τῶν πιστῶν, διά τά θεολογικά γράμματα, διά τήν ἀναζωπύρησιν τῆς πίστεως, ἐν τῇ ἐννοίᾳ τῆς ἐμπιστοσύνης πρός τόν Θεόν, καί τῆς εὐλαβείας ἡμῶν πρός τόν ἐν ἀπροσίτῳ φωτί φανερούμενον τοῖς καθαροῖς τήν καρδίαν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν.
Ὁ βίος καί τό ἔργον τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου ὁμοιάζουσι πρός πανευώδη πνευματικόν λειμῶνα, ἐκ τοῦ ὁποίου ἐπιθυμῶ νά προσφέρω ὑμῖν, τοῖς ἐκλεκτοῖς Συνέδροις, ἕν ἡδύτατον ἄνθος, διά τοῦ ὁποίου ἐκφράζεται ἡ πρός τόν Θεόν καί τόν ἄνθρωπον ἀγάπη τοῦ Ἁγίου τῆς Ἀγάπης.
Καθώς παραδίδει ἡμῖν ὁ βαθέως εὐλαβούμενος τόν Ἅγιον Νεκτάριον Ἀρχιμανδρίτης, τότε, Παντελεήμων Φωστίνης καί μετέπειτα Μητροπολίτης Καρυστίας καί εἶτα Χίου, ὁ Ἅγιός μας, ἰδιαιτέρως ὅταν ἤρχετο ἀντιμέτωπος μετ’ ἀνθρωπίνων ἤ καί δαιμονικῶν πειρασμῶν, ἔλεγεν: «Προσεύχεται δι’ ἐμὲ ὁ Λυτρωτής μου Ἰησοῦς Χριστός». Ὁ ἴδιος κληρικός τόν ἤκουσε προσευχόμενον διά τοῦ κομβοσχοινίου του νά σιγολέγῃ: «Σίμων, Σίμων, ἰδοὺ ὁ σατανᾶς ἐξῃτήσατο ὑμᾶς τοῦ συνιάσαι ὡς τὸν σῖτον· ἐγὼ δὲ ἐδεήθην περὶ σοῦ ἳνα μὴ ἐκλίπῃ ἡ πίστις σου· καὶ σύ ποτε ἐπιστρέψας στήριξον τοὺς ἀδελφούς σου» (Λουκ. 22, 31-32).
Ἔχων ἐν τῇ καρδίᾳ καί τῇ διανοίᾳ Αὐτοῦ τούς ἀνωτέρω λόγους τοῦ Κυρίου, τούς ὁποίους ὁ Σωτήρ ἡμῶν εἶπεν ὀλίγον πρό τοῦ ἑκουσίου πάθους Του, φιλοσοφοῦσε προσευχητικῶς λέγων: «Διατί νὰ ἀσχάλλωμεν, νὰ στενοχωρούμεθα εἰς τοὺς πειρασμούς μας; Ὁ Κύριός μας ὁ ἴδιος προσεύχεται δι’ ἡμᾶς. Ἡμεῖς ἓν ἔχομεν καθῆκον, τὸ νὰ μὴ λησμονῶμεν τὴν τελευταίαν ἐντολήν Του: Σύ ποτε ἐπιστρέψας στήριξον τοὺς ἀδελφούς σου. Ἰδοὺ τὸ ἰδικόν μας καθῆκον. Ὁ Κύριος μᾶς σῴζει ἀπὸ τοὺς πειρασμούς· ἡμεῖς νὰ βοηθήσωμεν τοὺς ἀδελφούς μας, νὰ μὴ κλονίζωνται εἰς τοὺς πειρασμούς».
Τί νά εἴπωμεν ὕστερον ἀπό τῆς ὡς ἄνω ἀποκαλυφθείσης πνευματικῆς καταστάσεως τῆς κατά Χριστόν πολιτείας τοῦ Ἁγίου Ἱεράρχου; Τί νά εἴπωμεν περί τῆς ἀκραδάντου ἐμπιστοσύνης καί ἀγάπης Του πρός τόν ζῶντα Θεόν τῶν πατέρων ἡμῶν; Τί δέ περί τῆς ἀκραιφνοῦς ἀγάπης Του πρός τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, τόν ἄνθρωπον; Οἱ λόγοι οὐκ ἐξαρκοῦσι διερμηνεῦσαι τό μυστήριον τῆς ἐν χάριτι ἁγιότητος τῶν Ἁγίων, ὡς κατά πάντα γνησίων μελῶν τοῦ Κυριακοῦ Σώματος τοῦ Θείου Λόγου.
Ἀγαπητοί, κατακλείοντες, ἐκφράζομεν καί αὖθις τήν χαράν καί τήν εὐαρέσκειαν ἡμῶν ἐπί τῇ διοργανώσει τοῦ παρόντος Θεολογικοῦ Συνεδρίου καί εὐχόμεθα ὅπως αἱ ἐργασίαι αὐτοῦ ἀποβῶσιν ὠφέλιμοι, δημιουργικαί, ἀφυπνιστικαί, πλούσιαι ἀμητοῦ πνευματικοῦ.
Ἡ χάρις καί τό ἔλεος τοῦ ἐν Τριάδι προσκυνουμένου Θεοῦ ἡμῶν εἴησαν μετά πάντων Ὑμῶν, διά πρεσβειῶν τοῦ θεοφόρου Ἱεράρχου καί πατρός ἡμῶν Νεκταρίου, τοῦ διακονήσαντος καί κοσμήσαντος τήν Ἐκκλησίαν τῶν Ἀθηνῶν ἐπί ὁλόκληρον δεκαοκταετίαν, τό πρῶτον ὡς διάκονος καί φοιτητής ἐν τῷ Ἀθήνησι Πανεπιστημίῳ (1881-1885) καί ἀκολούθως ὡς Ἐπίσκοπος καί Διευθυντής τῆς Ριζαρείου Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς (1894-1908).
† Ὁ Ἀθηνῶν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος
