Μακαριώτατε καί Ἁγιώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Πεκίου, Μητροπολῖτα Βελιγραδίου καί Καρλοβικίου καί Πατριάρχα τῶν Σέρβων, κύριε Εἰρηναῖε.
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος εὐφροσύνως συμμετέχει τῆς παγκοίνου μεγάλης χαρᾶς τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ Θεολέκτου Λαοῦ τῆς Σερβίας, ἐπί τῇ ἐπισήμῳ ἐνθρονίσει σήμερον τῆς Ὑμετέρας Γερασμίας ἡμῖν Μακαριότητος ἐν τῇ ἱστορικῇ ταύτῃ Καθέδρᾳ Αὐτῆς.
Τήν χαράν ταύτην ἔχομεν τήν τιμήν, μετά τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀδελφοῦ ἡμῶν Συνοδικοῦ Συνέδρου Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης κ. Συμεών, νά μεταφέρωμεν τῇ Ὑμετέρᾳ σεβασμιοποθήτῳ Μακαριότητι, ἐκ μέρους τοῦ Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καί Πάσης Ἑλλάδος κ. Ἱερωνύμου καί τῆς Διαρκοῦς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, καθώς καί παντός τοῦ Κλήρου καί τοῦ εὐσεβοῦς Ἑλληνικοῦ Λαοῦ.
Ἡ μεγάλη χαρά τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀλλά καί τῆς Ὀρθοδοξίας ἁπάσης, ἐπί τῇ ἀναδείξει τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ὡς διαδόχου τοῦ Ἁγίου Σάββα, ἵνα ποιμάνῃ τήν μαρτυρικήν Ἐκκλησίαν τῆς Σερβίας ἐν τῇ ἁγίᾳ ἡμῶν Ὀρθοδόξῳ Πίστει, ἥν παρά τῆς κοινῆς Μητρός ἡμῶν, τοῦ Σεπτοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, παρέλαβεν, εἶναι καρπός τῆς ἀγάπης, ἥτις συνέχει τάς καρδίας ἡμῶν τῶν Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων πρός τήν Ἀδελφήν ἡμῶν ἐν Σερβίᾳ Ὀρθόδοξον τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίαν καί τόν εὐγενῆ Αὐτῆς Λαόν, μετά τοῦ ὁποίου συνδεόμεθα διά μακροχρονίων καί ἀδιασπάστων δεσμῶν εἰλικρινοῦς φιλίας καί ὁμοδοξίας.
Ἡ ἁγία δ᾿ αὕτη ὥρα τῆς τελετῆς τῆς ἐνθρονίσεως τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος ἀναρριπίζει εἰς τόν νοῦν ἡμῶν τήν μίαν, ἁγίαν καί κοινήν Πίστιν καί Παράδοσιν, τήν κοινήν μυστηριακήν ζωήν καί τάς κοινάς ἱστορικάς ἀναμνήσεις τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν, ὡσαύτως καί τούς κοινούς ἀγῶνας πρός ἀπόκτησιν τῆς ἐθνικῆς ἡμῶν ἐλευθερίας καί ἀποκαταστάσεως.
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἰδιαιτέρως σεμνύνεται διά τό γεγονός, ὅτι μετά πολλῆς ἀγάπης ἐδέχθη ἐκ Σερβίας κατά τό παρελθόν, καί συνεχίζει νά δέχηται μέχρι καί σήμερον, σεμνούς καί ἀρίστου ἤθους σπουδαστάς, ἐκ τῶν ὁποίων πολλοί ἀνεδείχθησαν ἡγετικά στελέχη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας, διακεκριμένοι Ἱεράρχαι καί θερμότατοι πρέσβεις καλῆς θελήσεως μεταξύ τῶν δύο ἡμῶν ὁμοδόξων Λαῶν.
Μακαριώτατε,
Ἀκλόνητος εἶναι ἡ πεποίθησις ἡμῶν, ὅτι ἡ ἐκλογή καί ἡ ἐνθρόνισις Ὑμῶν ὡς Πατριάρχου τῶν Σέρβων, εἰς διαδοχήν τοῦ ἀοιδίμου Προκατόχου Ὑμῶν κυροῦ Παύλου, ὅστις διεκρίνετο διά τό ἅγιον καί ἀσκητικόν ἦθος, τό φιλακόλουθον, τό ταπεινόν καί τό ἁπλοῦν, δεδομένης τῆς ἐπιτυχοῦς καί εὐδοκίμου ἐκκλησιαστικῆς διακονίας τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, ἥτις ἀνέδειξεν Αὐτήν ἀξίαν τῆς μεγάλης ταύτης Πατριαρχικῆς τιμῆς, καί τάς προσωπικάς Ὑμῶν ἀρετάς καί ἱκανότητας, αἵτινες ἐγγυῶνται μίαν ἐπιτυχῆ καί καρποφόρον Πατριαρχείαν, σημαδοτεῖ τήν ἔναρξιν μιᾶς νέας καί λαμπράς σελίδος εἰς τήν ἱστορίαν τῆς Ἁγιωτάτης ἐν Σερβίᾳ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ὅθεν, ἐν χαρᾷ μεγάλῃ καί ἀδελφικῇ ἀγάπῃ καί τιμῇ, προσφέρομεν ἐκ μέρους τῆς καθ᾿ ἡμᾶς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τό πολύτιμον τοῦτο ἐγκόλπιον, ἵνα φέρητε αὐτό ἐπί τῆς καθαρᾶς Ὑμῶν καρδίας, ὥστε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον τό ἐν τοῖς ἐγκάτοις Ὑμῶν ἐγκαινισθέν, ὁδηγήσῃ Ὑμᾶς θαυμαστῶς καί ἐπιδαψιλεύσῃ ἐπί τήν Πατριαρχείαν Ὑμῶν πᾶσαν ἐκ Θεοῦ εὐλογίαν.
† Ὁ Σερρῶν καί Νιγρίτης Θεολόγος
