(ἐν τῷ Καθεδρικῷ Ἱερῷ Ναῷ Ἀθηνῶν - Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, 25 Φεβρουαρίου 2018)
Ἐξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε,
Σέ ἡμέρα εὐσήμου Ἑορτῆς γιά τήν Ὀρθοδοξία, ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος θεώρησε ἄξιο νά Σᾶς ἀπονείμει τήν ἀνωτάτη τιμητική διάκριση τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν Μεγαλόσταυρο τοῦ Παρασήμου τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, εἰς ἔπαινον καί ἀναγνώρισιν τῶν διακεκριμένων ὑπηρεσιῶν Σας πρός τήν Ἐκκλησία, τό Ἔθνος μας, τή Νομική Ἐπιστήμη, τά Γράμματα καί τόν Πολιτισμό.
Μεταξύ τῶν εὐγενῶν χαρισμάτων τά ὁποῖα κοσμοῦν τήν προσωπικότητά Σας καί Σᾶς ἀνέδειξαν στό ὕπατο ἀξίωμα τῆς Ἑλληνικῆς Πολιτείας, διακρίναμε τήν εὐλαβῆ ἀφοσίωση τόσο στήν ἐνάσκηση τῶν κρατικῶν καθηκόντων Σας ὅσο καί στήν πατρώα εὐσέβεια. Ἡ μακρά προσφορά σας στόν δημόσιο βίο ἐξεφράσθη μέ σύνεση καί πραότητα καί ἑστιάσθηκε στά μείζονα ἀγαθά τῆς ἑνότητος καί τῆς συναινέσεως.
Ἡ πολύτιμη μαρτυρία πού κομίζετε μέ τόν λόγο καί τή δράση Σας ὡς πρῶτος πολίτης αὐτῆς τῆς Χώρας ἐξαίρει τόν πρωτεύοντα πνευματικό ρόλο καί τήν οὐσιώδη ἀποστολή πού ἔχει ἡ Ἐκκλησία πάντοτε καί ἰδιαίτερα σέ συγκεκριμένες ἱστορικές στιγμές, ὅπως τά τελευταῖα χρόνια πού ἡ κοινωνία μας διέρχεται δεινή κρίση. Σέ καιρούς συγχύσεως, ἡ προσήλωσή Σας σέ ἀρχές οἱ ὁποῖες κράτησαν καί κρατοῦν αὐτόν τόν τόπο ὄρθιο εἶναι μία στάση ζωῆς πού ἐμπνέει καί ἀφυπνίζει. Ὁ δημόσιος λόγος Σας ὑπέρ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐπιστηρίζει καί ἀποτιμᾶ μέ ἐμβρίθεια τήν ἱστορική καί σύγχρονη συμβολή Της καί οἱ καίριες παρεμβάσεις Σας ἀποσκοποῦν πάντοτε στήν ὑπόμνηση καί στή βαθύτερη κατανόηση τοῦ χριστιανικοῦ μηνύματος.
Ἡ Ἑλλάδα, πιστή στή διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, διήνυσε θαυμαστή διαδρομή γιά τήν ὁποία εἴμεθα ὅλοι μας ὑπερήφανοι. Ἡ Ὀρθοδοξία ἔγινε βίωμα καί ἀναζήτηση: ἕνας θησαυρός τῆς ψυχῆς τόν ὁποῖον κάποτε ὑποτιμοῦμε ἤ ἀγνοοῦμε. Ἀκόμη καί ἄν ὁ Θεός παραμένει γιά πολλούς ὁ μεγάλος ἄγνωστος, ἡ Ἐκκλησία στηρίζει ἄνευ διακρίσεων ὅλους τούς ἀνθρώπους καί στίς προσδοκίες καί στά ἀδιέξοδά τους, διότι πιστεύει ὅτι ἡ ἀρετή ἀναδεικνύεται μέσα ἀπό τίς δοκιμασίες.
Ἐξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε,
Τό ἐγνωσμένο πολιτικό Σας ἦθος, πού δέν γνώρισε τήν οἴηση, δίδει μίαν εἰκόνα τῆς Ἑλλάδος περισσότερο φωτεινή καί ἰσχυρή. Κατ’ αὐτό συγγενεύει μέ τό ταπεινό ὕφος τῶν Εἰκόνων καί τή σεμνότητα τῆς δόξας τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου δέν ἀναφέρεται στή βασιλεία τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλά στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντός τοῦ ἀνθρώπου, πού δέν σημαίνει κυριαρχία, ἀλλά ταπείνωση τοῦ Θεοῦ. Τό σωτήριο δίδαγμα τοῦ Χριστοῦ εἶναι ὅτι ὅποιος ἐπιθυμεῖ νά διακριθεῖ καλεῖται νά διακονήσει τόν ἄλλον ὡς ἔσχατος• ὅμως «οἱ ἔσχατοι ἔσονται πρῶτοι».
Εὐχόμενος ἡ ἐπαξία αὐτή βράβευση νά Σᾶς ἐνισχύει στήν ἐπιτέλεση τοῦ ὑψηλοῦ Σας ἔργου, καλῶ τόν Θεοφιλέστατο ἅγιο Ἀρχιγραμματέα νά ἀναγνώσει τή σχετική Συνοδική Διαγνώμη τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος.
