Σεβαστοί Σύνεδροι,
Χαιρετίζω την Ημερίδα αυτή και θα ήθελα να διατυπώσω δύο σκέψεις για το σπουδαίο αυτό θέμα των κρατουμένων αδελφών μας.
Ή Εκκλησία μας σέβεται το παραδεδομένο κοινωνικό, και φυσικό δίκαιο αλλά και τους νόμους.. Η υπέρβαση της ωστόσο συνίσταται στό γεγονός ότι στοχεύει στήν σωτηριολογική προοπτική των κρατουμένων. Εξέρχεται από τον στείρο ανθρώπινο ηθικισμό και εισέρχεται στον οντολογικό εκκλησιαστικό χώρο. Ό κάθε άνθρωπος όπου και αν ευρίσκεται είναι εικόνα Θεού και ως τέτοια εικόνα αντιμετωπίζεται με πολλή αγάπη και στοργή.
Είμεθα πλησίον σε κάθε άνθρωπο πού διέρχεται αυτή την δοκιμασία στη ζωή του και ευχή μας είναι το καλύτερο και επιεικέστερο.
Ό τομέας της Εκκλησίας μας πού ασχολείται με την ποιμαντική των φυλακισμένων, πράττει πάντοτε αυτά που προτάσσει το Ευαγγελικό χωρίο « έν φυλακή ήμην και ήλθετε πρός μέ» (Ματθ.25.37).
