Μετ' ἰδιαιτέρας τιμῆς καί αἰσθήματα χαρᾶς ἀπευθύνομαι πρός πάντας τούς ἐκπροσώπους τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων, πού συμμετέχουν εἰς τό ΙΓ’ Πανελλήνιον Λειτουργικόν Συμπόσιον μέ θέμα: «Ο ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΗΜΕΡΑ», τό ὁποῖον τελεῖ ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καί διοργανοῦται τῇ φροντίδι καί τοῖς πρόφροσι κόποις τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καισαριανῆς Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ, Προέδρου τῆς Εἰδικῆς Συνοδικῆς Ἐπιτροπῆς Λειτουργικῆς Ἀναγεννήσεως, καθώς καί τῶν Μελῶν της. Εὐχαριστῶ δέ ἐκ μέσης καρδίας τόν φιλοξενοῦντα τό Συμπόσιον Σεβασμιώτατον ἀδελφόν Μητροπολίτην Σύρου, Τήνου, Ἄνδρου, Κέας καί Μήλου κ. Δωρόθεον διά τήν διευκόλυνσιν τῶν ἐργασιῶν τοῦ Συμπoσίου.
Ἡ θεματική τοῦ Συμποσίου εἶναι λίαν ἐνδιαφέρουσα καί πολύπτυχος καί διά τῶν εἰσηγήσεων τῶν δοκίμων καί ἐγκρίτων ἐπιστημόνων στοχεύομεν εἰς τήν δυνατότητα τῆς ἐνδελεχοῦς καί εἰς βάθος μελέτης τοῦ ἐπιλεγέντος θέματος.
Οὐσιαστικόν ρόλον εἰς τήν ὅλην προβληματικήν διαδραματίζει ἡ λειτουργική ἡμῶν ἐμπειρία ὡς παρουσία, βίωσις καί ἀντίληψις τῶν λεγομένων καί τελουμένων εἰς τήν Θείαν Λειτουργίαν ἀλλά καί εἰς ὅλας τάς ἀκολουθίας τάς ἐν τῷ ναῷ τελουμένας. Γενικωτέρα παράμετρος τοῦ ὅλου θέματος εἶναι τό πολλάκις ἐπαναλαμβανόμενων τῆς ἑρμηνείας ἤ μεταφράσεως τῆς Θείας Λειτουργίας ἤ τῶν ἄλλων ἐκκλησιαστικῶν κειμένων.
Διά τῆς θεωρήσεως τῶν ἀναφυομένων προβλημάτων δέον ὅπως ἀποβλέπωμεν εἰς ἐπωφελίᾳ τῆς Ἐκκλησίας ἀποφάσεις, αἱ ὁποῖαι ἀποκλείουν ἀπολυτοποίησιν. Ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι «ἐκ τοῦ κόσμου τούτου», ζῇ ὅμως ἐν τῷ κόσμῳ. Τό γεγονός τῆς Θείας Λατρείας εἶναι καθ' ὅλα δυναμικόν καί οὐδόλως στατικόν. Οἱ πιστοί δέν παρακολουθοῦν ὡς θεαταί καί ἀκροαταί "παράστασιν" ὀλίγον ἤ πολύ ἐνδιαφέρουσαν, ἀλλά μετέχουν εἰς τήν Θείαν Λειτουργίαν, ἡ ὁποία εἶναι οὐσιαστική καί ζῶσα πρᾶξις τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τήν ὑπερτάτην ἔκφρασιν λατρείας καί ἐν ταυτῷ ὑπάρξεώς της ὡς σώματος Χριστοῦ. Διά τοῦτο ὅσῳ οὐσιαστικώτερον καί βιωματικώτερον, τοσούτῳ κάλλιον καί βαθύτερον κατανοοῦμεν ταύτην. Ἑπομένως, εἰς ἁπαξάπασαν την χριστιανικήν κοινότητα, τόν θεοΐδρυτον τοῦτον θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας, ὁσάκις ἱερουργεῖται τό μέγα τοῦτο καί θειότατον μυστήριον, μορφοῦται ἐν ἡμῖν ὁ Χριστός.
Ἡ ὅλη ἀναφορά ἡμῶν πρός τόν Δημιουργόν ἐν τῇ λατρείᾳ συντελεῖται διά τοῦ ἀπαραμίλλου κάλλους λεκτικοῦ πλούτου, τόν ὁποῖον οἱ Ἱεροί Πατέρες παρέδωκαν εἰς τήν Ἁγίαν ἡμῶν Ἐκκλησίαν. Εἰς τήν Θείαν Λατρείαν ὁ ἐν Τριάδι Θεός προσφέρεται εἰς τόν ἄνθρωπον, «μονήν παρ’ αὐτῷ ποιεῖ» (Ἰω. 14, 23). Καί ὅλος ὁ ἄνθρωπος προσφέρεται εἰς τόν Θεόν· «ἑαυτούς καί ἀλλήλους καί πᾶσαν τήν ζωήν ἡμῶν Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα».
Ἡ Λατρεία εἶναι γεγονός βιωματικόν καί συμμετοχικόν. Ἅπτεται τοῦ πυρῆνος τῆς ζωῆς τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας. Δέν εἶναι ἡ Ἐκκλησία θεσμός καί ὀργανισμός διάφορος ἡμῶν, ξένος πρός τήν ἐσωτέραν ἡμῶν ὕπαρξιν, ὁ ὁποῖος ἐργάζεται καί λειτουργεῖ, καί ἡμεῖς ἁπλῶς παρακολουθοῦμεν τάς ἐργασίας του καί «βλέπομεν» τήν λειτουργίαν του, ἀλλ' ἡμεῖς συνηγμένοι ἐν Χριστῷ εἴμεθα ἡ Ἐκκλησία, ὁσάκις τελοῦμεν τήν Θείαν Λειτουργίαν καί μετέχομεν βιωματικώς καί αξίως αὐτῆς. Δι᾿ αὐτόν τόν σύγχρονον λατρευτικόν προβληματισμόν ἀναμένομεν μετ’ ἰδιαιτέρου ἐνδιαφέροντος τούς λόγους πνευματικῆς οἰκοδομῆς τοῦ παρόντος Συμποσίου.
Ἀφοῦ λοιπόν ἐκ προοιμίου εὐχαριστήσω μετά πατρικῆς ἀγάπης ἅπαντας τούς μετέχοντας εἰς τό παρόν Λειτουργικόν Συμπόσιον, εὔχομαι καλήν ἐπιτυχίαν εἰς τάς ἐργασίας καί ἐπικαλοῦμαι ἐπί πάντας ὑμᾶς τήν Χάριν καί εὐλογίαν τοῦ Θεοῦ καί τῆς Παναγίας Μητρός μας εἰς τήν Παναγιοφρούρητον Ἱεράν Νῆσον, ἔνθα διεξάγονται αἱ ἐργασίαι του.
