Ἡ 5η Ἰουνίου, Παγκόσμια Ἡμέρα Περιβάλλοντος γιά σύνολη τήν οἰκογένεια τῆς ἀνθρωπότητας, συνιστᾶ ἀσφαλῶς μία ἡμέρα οἰκουμενικῆς περισυλλογῆς καί ἀφυπνίσεως γιά ὅλη τή διεθνῆ κοινότητα, ἀλλά καί ἰδιαίτερα γιά ὅλους ἐμᾶς τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς.
Εἶναι γεγονός ὅτι ὁ ἄκρατος ὑλισμός, πού ἐπικρατεῖ, περιφρονεῖ τή Δημιουργία τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ ἐπιβαρύνει μέ κάθε τρόπο τό οἰκοσύστημα τῆς Γῆς.
Ὁ ἀέρας ρυπαίνεται μέ ἀποτέλεσμα τήν ἄνοδο τῆς θερμοκρασίας καί τήν ὑπερθέρμανση τοῦ πλανήτη, τά δάση καίγονται μέ καταστροφικές πυρκαγιές, ὅπως αὐτές πού βίωσε στό πρόσφατο παρελθόν ἡ πατρίδα μας, στερώντας ἀπό τό περιβάλλον τό ἀπαραίτητο γιά τήν ἰσορροπία τοῦ οἰκοσυστήματος ὀξυγόνο, ἀλλά καί σκορπίζοντας θάνατο καί ὀδύνη στά ἔμψυχα καί ἄψυχα δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ.
Οἱ θάλασσες ρυπαίνονται, ἡ στάθμη τους ἀνεβαίνει διαφοροποιώντας ἄρδην τή μορφολογία τοῦ ἐδάφους καί τή ζωή σέ διάφορα σημεῖα τῆς οἰκουμένης. Ἡ ἄκριτη δόμηση ἐξαφανίζει ἑστίες πρασίνου καί ἡ μαζική χρήση χημικῶν στήν καλλιέργεια τῶν προϊόντων καταστρέφει τό ὑπέδαφος καί μολύνει ποταμούς, λίμνες, θάλασσες. Ἡ ἄνευ μέτρου χρήση τοῦ αὐτοκινήτου συμβάλλει ἀκόμα πιό πολύ στή ζοφερή βιοτή τῶν ἀστικῶν κέντρων.
Τέλος, οἱ ἑστίες πολέμου καταδεικνύουν μέ τόν πλέον ἐμφανῆ τρόπο τήν ὕβρη τοῦ ἀνθρώπου ἔναντι τοῦ ἔργου τοῦ Θεοῦ, καθώς ἡ χρήση ἐξελιγμένων ὅπλων ἀφανίζει τή ζωή καί τήν προοπτική τῆς καλλιέργειας σημαντικῶν ἐκτάσεων, μέ ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται.
Ἡ ἐνεργειακή καί ἐπισιτιστική κρίση, πού ἤδη πλήττουν τήν ἀνθρωπότητα, ἀποτελοῦν ἁπτή ἔκφανση τῆς δοκιμασίας, πού ἤδη βιώνει ἡ κτίση, ἀλλά καί τῶν ἐπερχομένων δεινῶν.
Συγχρόνως ἔντονος προβληματισμός ἀναπτύσσεται στήν παγκόσμια συζήτηση σχετικά μέ τή σχέση ἀγορᾶς καί περιβάλλοντος, οἰκονομίας καί οἰκολογίας, ἰσορροπίας ἀνάμεσα στήν ἀξιοποίηση τῶν ἀνανεώσιμων καί ἤπιων πηγῶν ἐνέργειας καί στήν παράλληλη διαφύλαξη τοῦ δασικοῦ καί φυσικοῦ πλούτου, ἀλλά καί γιά τούς ὅρους καί τίς προϋποθέσεις γιά μία «πράσινη» καί ταυτοχρόνως ὑγιῆ ἀνάπτυξη.
Ἀπέναντι σέ αὐτή τήν πραγματικότητα καί στά μεγάλα καί συγχρόνως ἐπιτακτικά ἐρωτήματα, πού θέτει ἡ ἐποχή, μέ σεβασμό ἔναντι τῆς Θείας Δημιουργίας καί μέ αἴσθημα εὐθύνης ἀπέναντι στίς μελλοντικές γενιές καλούμαστε νά δράσουμε ἄμεσα καί μέ ἀποφασιστικότητα. Ὄχι μέ εὐχολόγια, ἀλλά μέ στοχευμένες ἐνέργειες ὁ καθένας ἀτομικά, στόν καθημερινό τρόπο ζωῆς του, ἀλλά καί μέ συλλογικές δράσεις πού σταδιακά μποροῦν νά ἐπιφέρουν τήν ἐξομάλυνση τῆς διασαλευθείσας ἁρμονίας.
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος σχεδιάζει καί ὑλοποιεῖ δράσεις, οἱ ὁποῖες καλοῦν σέ ἀφύπνιση καί ἐπαγρύπνηση. Ὁ κόσμος μας, ὁ οἶκος, τόν ὁποῖον ὁ Θεός ἐμπιστεύθηκε στόν ἄνθρωπο, ἐκπέμπει σῆμα κινδύνου. Ἤδη ὁ ὅρος «κλιματική ἀλλαγή» διαφοροποιήθηκε σέ «κλιματική κρίση».
Μέ αἴσθημα εὐθύνης ἀπέναντι στίς ἑπόμενες γενιές ὀφείλουμε ὡς Ἐκκλησία νά συνδιαμορφώσουμε καί νά ὑλοποιήσουμε μέ ἀγάπη πρός τό περιβάλλον καί τόν πλησίον τίς πρακτικές πού μειώνουν τήν ἐπιβάρυνση καί ἐξελικτικά τήν καταστροφή του. Αὐτό θά πράξουμε μέ στοχευμένες ἐνέργειες καί σέ αὐτή τήν προσπάθεια δέν περισσεύει κανείς.
Εἶναι ὥρα νά ἀναλάβουμε συντονισμένα καί μέ συνεργασία ὅλων, θεσμῶν, φορέων καί προσώπων, συλλογικές δράσεις ὅλοι μαζί, ὄχι ἁπλῶς δείχνοντας ἔμπρακτα τόν σεβασμό, τήν ἀγάπη καί τήν πρόνοιά μας για τό περιβάλλον καί τό οἰκοσύστημα, ἀλλά κυρίως ἐνεργώντας ἔγκαιρα καί ἀποτελεσματικά πρίν νά εἶναι ἀργά...
Ὁ Ἀθηνῶν ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ, Πρόεδρος
