Χαιρετίζω ἐν Κυρίῳ τήν ἔναρξη τῶν ἐργασιῶν τοῦ ἐπιστημονικοῦ Συνεδρίου τῶν ΚΕ΄ Παυλείων μέ θέμα «Ἡ διακονία τῆς Ἐκκλησίας κατά τόν Ἀπόστολο Παῦλο». Μᾶς δίδεται ἐκ νέου μέσῳ αὐτοῦ ἡ εὐκαιρία νά ἀναψηλαφήσουμε τήν ἀποστολική διδασκαλία στήν εὐρύτητά της καί νά ἐμβαθύνουμε στό νόημά της. Ἡ σοφία τῆς σκέψεως τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου περιλαμβάνει, μεταξύ ἄλλων, ἕνα ἀναλλοίωτο πρότυπο ἐκκλησιαστικῆς διακονίας καί μαρτυρίας, στήν ἱστορική προέκταση τῆς ὁποίας ἀποτελοῦμε ὅλοι μας πνευματικά τέκνα. Ἀποτελεῖ λοιπόν ἀφορμή ἀνατάσεως καί γόνιμου προβληματισμοῦ, ὅταν ἔγκριτοι θεράποντες τοῦ ἱεροῦ κλήρου καί τῆς ἐπιστήμης συγκεντρώνονται γιά νά παρουσιάσουν πρός τιμήν τῆς σεπτῆς του μνήμης νέες σχετικές μελέτες, οὐσιώδεις τόσο γιά τήν Ἐκκλησία ὅσο καί γιά τήν κοινωνία μας εὐρύτερα. Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου γίνεται ἔτσι ἑορτή ἑνός κοινοῦ πνευματικοῦ συμποσίου μελέτης τοῦ Παυλείου ὁράματος περί ἐκκλησιαστικῆς διακονίας.
Ἡ Ἐκκλησία πορεύεται ἐξαρχῆς στόν κόσμο μέ πνεῦμα διακονίας, ἀποβλέπουσα πρός τήν συναλληλία. Ἀποστολή μας εἶναι νά συνδιακονοῦμε ἀλλήλους ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, «ἵνα … τὸ αὐτὸ ὑπὲρ ἀλλήλων μεριμνῶσιν τὰ μέλη» (Α΄ Κορ. ιβ΄ 25). Ἡ διακονία ἐμπεριέχει πνεῦμα ἀφοσιώσεως καί θυσίας, ὅπως καί ἕναν πνευματικό ἀγώνα, τόν ὁποῖον ἀπαιτεῖται νά διεξαγάγουμε μέ σύνεση, «ἐν παντί συνιστῶντες ἑαυτούς ὡς Θεοῦ διάκονοι» (Β΄ Κορ. στ΄ 4).
Ὁ Ἀπόστολος μᾶς διδάσκει ὅτι στό πνευματικό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν Ἁγία Ἐκκλησία, ὑφίσταται ποικιλία χαρισμάτων. «Οὕτως οἱ πολλοὶ ἓν σῶμά ἐσμεν ἐν Χριστῷ, ὁ δὲ καθ᾿ εἷς ἀλλήλων μέλη. Ἔχοντες δὲ χαρίσματα κατὰ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν διάφορα» (Ρωμ. ιβ΄ 5-6), ἕκαστος κατά τό ἴδιον χάρισμα προσφέρει ὑπηρεσίες στό γεώργιον τοῦ Θεοῦ, «εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ» (Ἐφ. δ΄ 12). Καί συμπληρώνει: «Κατὰ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ τὴν δοθεῖσάν μοι ὡς σοφὸς ἀρχιτέκτων θεμέλιον τέθεικα, ἄλλος δὲ ἐποικοδομεῖ• ἕκαστος δὲ βλεπέτω πῶς ἐποικοδομεῖ» (Α΄ Κορ. γ΄ 10).
Ἡ διακονία κατά τόν Ἀπόστολο ἀποτελεῖ θεῖον χάρισμα καί ἀποστολή, ἀλλά καί προσωπική εὐθύνη. Ὁ Θεός ἐνεπιστεύθη στόν καθέναν ἐξ ἡμῶν χαρίσματα μέ τήν προοπτική νά τά ἀναδείξουμε, ὄχι ὅμως ἰδιοτελῶς, ὁ καθένας γιά τόν ἑαυτό του, ἀλλά πρός κοινόν ὄφελος, μέ στόχο νά κοινωνηθοῦν ἐν Χριστῷ. Ἐκεῖ ἔγκειται καί ἡ οὐσία τῆς διακονίας μας.
Ἡ διακονία τῆς Ἐκκλησίας συνιστᾶ μία ἑνοποιό λειτουργία χαρισματικῆς διαστάσεως καί πληρότητος. Διαφοροποιεῖται ἀπό τίς κοινωνικές ὑπηρεσίες κοσμικῶν φορέων ἤ ὀργανισμῶν ἀκτιβιστικῆς δράσεως. Ἡ κοινωνική προσφορά τῆς Ἐκκλησίας ἀνταποκρίνεται στήν ὑπαρξιακή ἀνάγκη τοῦ κόσμου καί τῶν ἀνθρώπων «ἵνα πάντες ἕν ὦσιν». Γεννᾶται λοιπόν ἡ εὐθύνη μας νά ἐμπνεύσουμε τό χριστολογικό ὅραμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου γιά οἰκοδομή σχέσεων ἀγάπης, ἑνότητος καί ἀρωγῆς πρός ὅλους καί ἰδιαίτερα ὅσους δοκιμάζονται καί ὑποφέρουν.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς διδάσκει συγχρόνως μέ τόν βίο του ὅτι ὅποιος γνωρίζει ἀληθινά τόν Χριστό γίνεται γνήσιος φίλος Του πού Τόν ἀκολουθεῖ καί ἀφιερώνει τήν ζωή του στήν διακονία τῶν ἀνθρώπων. Συνειδητοποιεῖ τό σωτήριο δίδαγμα τοῦ Χριστοῦ ὅτι «Εἴ τις θέλει πρῶτος εἶναι, ἔσται πάντων ἔσχατος καὶ πάντων διάκονος» (Μάρκ. θ΄ 35). Γιά τοῦτο καί σημειώνει: «Ἐγὼ γάρ εἰμι ὁ ἐλάχιστος τῶν ἀποστόλων, ὃς οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς καλεῖσθαι ἀπόστολος, διότι ἐδίωξα τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ• χάριτι δὲ Θεοῦ εἰμι ὅ εἰμι» (Α΄ Κορ. ιε΄ 9-10).
Ἐπιθυμῶ νά συγχαρῶ τόν ἀγαπητό ἐν Χριστῷ ἀδελφό, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας κ. Παντελεήμονα, ὁ ὁποῖος μᾶς προσφέρει κατ’ ἔτος τήν ἐξέχουσα πνευματική ἐκδήλωση. Ἐπίσης συγχαίρω ὅλους τούς συντελεστές αὐτῆς. Εὔχομαι ὁ Κύριός μας νά εὐλογήσει πλουσίως τίς ἐργασίες της, ὥστε στά πορίσματά της καί στίς καρδιές ὅλων νά εὐδοκιμεῖ ὁ σπόρος τοῦ Ἀποστολικοῦ λόγου «εἰς πάντα πλοῦτον τῆς πληροφορίας τῆς συνέσεως, εἰς ἐπίγνωσιν τοῦ μυστηρίου τοῦ Θεοῦ καί Πατρός καί τοῦ Χριστοῦ, ἐν ᾧ εἰσιν πάντες οἱ θησαυροί τῆς σοφίας καί τῆς γνώσεως ἀπόκρυφοι» (Κολ. β΄ 2-3).
Μετά θερμῶν εὐχῶν καί ἀγάπης
