Ἰδιαίτερη εἶναι ἡ χαρά μου ἐν Κυρίῳ, καθώς μοῦ δίδεται ἡ εὐκαιρία νά ἀπευθύνω χαιρετισμό ἐκ μέρους τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος πρός τίς ἐργασίες τοῦ μοναστικοῦ συνεδρίου, τό ὁποῖο πραγματοποιεῖται στήν ἱστορική Ἱερά Μονή τῆς Φανερωμένης καί τόν εὐλογημένο σας τόπο. Θά ἤθελα πρωτίστως νά συγχαρῶ τόν ἀγαπητό ἐν Χριστῷ ἀδελφό καί συλλειτουργό, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λευκάδος καί Ἰθάκης κ. Θεόφιλο, γιά τήν ἀξιέπαινη πρωτοβουλία του καί γιά τήν φιλομόναχη μέριμνά του στήν διοργάνωση αὐτῆς τῆς συναντήσεως, ἡ ὁποία φέρει εἰδική ἀξία στούς καιρούς τούς ὁποίους διανύουμε. Ἔχω τήν βεβαιότητα ὅτι ἡ συμπαρουσία τῶν Σεβασμιωτάτων ἁγίων Ἀρχιερέων, τῶν Πανοσιολογιωτάτων ἁγίων Καθηγουμένων καί ὅλων τῶν σεβαστῶν ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν καί ἐκλεκτῶν συνέδρων, οἱ ἐνδιαφέρουσες εἰσηγήσεις τους καί ἡ γόνιμη συζήτηση θά συντελέσουν ὥστε νά φωτίσουμε πολυπτύχως τήν σύγχρονη προσφορά τοῦ μοναχισμοῦ μας.
Οἱ Ἱερές Μονές συνιστοῦν ἱστορικῶς τά ὑψηλά προπύργια καί τούς πνευματικούς φάρους τῆς Ὀρθοδοξίας, τίς νοητές κιβωτούς καί ἄγκυρες τῆς Πίστεώς μας, τά προοίμια τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Πολυάριθμες εἶναι, ἑπομένως, οἱ διαστάσεις τῆς προσφορᾶς στόν ἀνθρωπο καί στόν κόσμο τῆς ὁδοῦ τῆς ἀσκήσεως καί τῆς τελειώσεως ἐν Κυρίῳ, τά ὁποῖα ἔχει καταγράψει ἡ ἐκκλησιαστική μαρτυρία. Καθοριστική ὑπῆρξε ἡ συμβολή στόν πολιτισμό, στήν κοινωνική διακονία, στούς ἱστορικούς ἀγῶνες καί, πάνω ἀπ’ ὅλα, στήν ὀρθόδοξη πνευματικότητα καί τήν πατερική παράδοση. Γιά τοῦτο καί στήν γλώσσα τῶν μεγάλων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας ὁ μοναχισμός εἶναι ὁ ἀληθής καί κατ’ ἐξοχήν φιλόσοφος βίος.
Ἡ ἀποστολή τοῦ μοναχισμοῦ στήν ἐποχή μας παραμένει ὁμοίως σημαντική. Ἡ μαρτυρία τῆς μοναστικῆς ζωῆς καί τῆς ἀσκητικῆς ἐμπειρίας διατηρεῖ μίαν αὐτοτελή καί διαυγή ἀξία. Ὁ μοναχός, καθώς ὁδεύει «τήν τρίβον τήν ἄγουσαν εἰς τήν ἄνω ζωήν», ἐξακολουθεῖ νά εὑρίσκεται στό πλευρό τοῦ σύγχρονου ἀγωνιζόμενου καί δοκιμαζόμενου ἀνθρώπου, ὑποδεικνύοντας τήν νοητή ὁδό, ἡ ὁποία ἐκκινεῖ καί ἀντλεῖ τήν δύναμή της ἀπό τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τό ἔργο τοῦ Σωτῆρος.
Εἰδικῶς σέ μίαν ἐποχή πολύπλευρης κρίσεως, ὅπως ἡ σημερινή, ὁ μοναχισμός διατηρεῖ ἀκέραια τήν ἀκτινοβολία του πρός τόν κόσμο. Συνεχίζει νά φωτίζει καί νά καλλιεργεῖ πνευματικά ἅπασα τήν ὀρθόδοξη καί φιλορθόδοξη οἰκουμένη, δίδοντας τούς εὐαγγελικούς σπόρους τῆς γνησιότητας τῆς χριστιανικῆς μαρτυρίας καί παρέχοντας τά σταθερά σημεῖα προσανατολισμοῦ σέ ἕναν κόσμο, ὁ ὁποῖος ἐξουθενώνεται οἰκονομικῶς καί πνευματικῶς. Ἔχει τήν εὐλογητή δυνατότητα νά ἐπιτρέψει στόν ἄνθρωπο νά ἀναβαπτιστεῖ στίς πηγές τῆς μοναστικῆς παραδόσεως, τῆς ὁποίας πιστοί φορεῖς διατελοῦν οἱ ἐπιτόπιες Ἱερές Μονές κατά τό μέτρο πού τούς ἀναλογεῖ.
Κατακλείοντας αὐτές τίς ὀλίγες σκέψεις, δέν ἔχω παρά νά χαιρετίσω μέ ὅλη μου τήν καρδιά καί τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπη ὅλους τούς ἐκλεκτούς συντελεστές καί συμμετέχοντες σέ αὐτή τήν σεβαστή σύναξη, καί νά εὐχηθῶ, ὁ Κύριος νά στρέψει πλουσίως τόν φωτισμό καί τήν χάρη Του σέ αὐτό τό τόσο σημαντικό καί πολύτιμο Συνέδριο, πρός εὐλογητή εὐόδωση τῶν ἐργασιῶν του καί ἐπωφελή πνευματική παρακαταθήκη.
Μετά πατρικῶν εὐχῶν
