Αποτελεί ιδιαίτερη ευλογία του Θεού το γεγονός ότι οι σύγχρονοι άνθρωποι, αν και ζουν σε μια εποχή εκκοσμίκευσης και υλοφροσύνης, εν τούτοις έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο Πλανήτης μας είναι ο «Οίκος» μας, τον οποίον οφείλουμε να διατηρήσουμε και να διασώσουμε όσο εξαρτάται από όλους και τον καθένα μας. Ενδεικτικό του γεγονότος αυτού είναι και η από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε.) καθιέρωση της 5ης Ιουνίου εκάστου έτους, ως Παγκόσμιας Ημέρας του φυσικού Περιβάλλοντος.
Βέβαια, μία και μόνο Ημέρα δεν αρκεί, για την διατήρηση της Πανίδος και της Χλωρίδος της Γης, ούτε για την διάσωση των πηγών ενέργειας και της βιοποικιλίας του Πλανήτη μας. Ωστόσο, η 5η Ιουνίου εκάστου έτους πρέπει μάλλον να θεωρείται, ως εορτασμός και παγκόσμιος ευγνωμοσύνη προς τον Θεό και Δημιουργό της Γης, καθώς και προς τους συνειδητοποιημένους οικολογικά ανθρώπους, σε όλα τα πλάτη και μήκη του Πλανήτη μας, για τα όσα επιτελούν, για το οικολογικό πρόβλημα της εποχής μας.
Η πανέμορφη υδρόγειος κατοικία μας είναι ασφαλώς «έργον των δακτύλων του Θεού». «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν (το ουράνιο σύμπαν) και την γην» όπως μας πληροφορεί η Αγία Γραφή (Γεν. α´ 1). Βασική διδαχή της χριστιανικής πίστης είναι ότι ο Θεός όχι μόνο εδημιούργησε την Γην, ως ένα από τα τρισεκατομμύρια αστρικά σώματα, αλλά και ότι ο ίδιος διακυβερνά τον κόσμον, επιβλέπει, φροντίζει και προνοεί για την διατήρηση της ζωής επί της Γης, καθώς και για την αρμονική λειτουργία της, μέσα στο παγκόσμιο οικολογικό σύστημα.
Από το άλλο μέρος όμως, η Αγία Γραφή διδάσκει ότι, ο Θεός και Δημιουργός του κόσμου, ετοποθέτησε επί Γης τον άνθρωπο, με συγκεκριμένη εντολή «εργάζεσθαι αυτήν και φυλάσσειν» (Γεν. β´ 15), ως διαχειριστή, δηλαδή, και οικονόμο των επί Γης κτισμάτων του.
Η παγκόσμια επομένως κινητοποίηση για την φροντίδα και διατήρηση του φυσικού και οικολογικού περιβάλλοντος ευρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση και ο κάθε κάτοικος του πλανητικού αυτού «Οίκου» του Πατρός μας Θεού, πρέπει να ευαισθητοποιείται και να συμβάλλει με οποιοδήποτε τρόπο, στην προσπάθεια αυτή.
Από το ένα μέρος λοιπόν, καλούμαστε να φροντίζουμε για το φυσικό και οικολογικό περιβάλλον, από το άλλο μέρος όμως δεν πρέπει να αυταπατώμαστε ότι η διάσωση του Πλανήτη μας εξαρτάται μόνο από τις ανθρώπινες προσπάθειες. Ο «Οίκος» μας είναι τόσο μεγάλος και τόσο «άγνωστος» ακόμη, ώστε η διατήρηση και η διάσωσή του είναι εκτός και πέρα από την κλίμακα και υπαρξιακή δυνατότητα των ενοίκων του ανθρώπων. Αυτό σημαίνει, ότι η οικολογική προσπάθεια πρέπει να συνοδεύεται με πίστη στον Θεό, Δημιουργό και Οικιστή του Πλανήτη μας. Αθεΐα και Οικολογία δεν συμβιβάζονται. Η παγκόσμια, επομένως, οικολογική κινητοποίηση τότε μόνο θα έχει απτά αποτελέσματα, όταν οι κάτοικοι της Γης επιστρέψουν «επί τον κύριον του ουρανού και της Γης» (Ψαλμ. 123, 8).
