Ἡ ἐπέτειος τῆς ἱερᾶς μνήμης τῆς Ἁγίας Νεομάρτυρος Κυράννης κατέχει ἰδιάζουσα θέση στήν καρδιά μας, ὡς εὐλογητή εὐκαιρία νά ἐντρυφήσουμε στόν βίο καί τούς μαρτυρικούς ἀγῶνες τῆς τιμωμένης Ἁγίας, ὅπως καί τῆς ἰσαδέλφης της, Ἁγίας Νεομάρτυρος Ἀκυλίνης ἤ Ἀγγελίνης τῆς Ζαγκλιβερινῆς, στήν εὐλογημένη γῆ τῆς Ὄσσας, τήν ἁγιασμένη ἀπό τήν χάρη τῶν σεπτῶν τους λειψάνων.
Σέ ἐποχή κατά τήν ὁποία ἡ χώρα μας κλονίζεται ἀπό μία εὐρεῖα καί δεινή κρίση, καί οἱ ἀξίες ἀμφισβητοῦνται ἀπό πολλές πλευρές, τί εἶναι ἐκεῖνο πού οἱ δύο Ἁγίες Νεομάρτυρες προσέφεραν καί ἐξακολουθεῖ νά μᾶς συγκινεῖ, ὥστε σήμερα προσερχόμεθα ὅλοι αὐθορμήτως γιά νά τίς τιμήσουμε καί νά ζητήσουμε τήν εὐλογία τους; Εἶναι ἀκριβῶς τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, κάτι δηλαδή πού δέν ἑρμηνεύεται εὔκολα, ἀλλά τό νιώθει κανείς μόνο ὅταν τό βιώνει, διότι ἡ Ἐκκλησία δέν ἐξαντλεῖται στή διανοητική προσέγγιση∙ εἶναι βίωμα καί ἐμπειρία τῆς Χάριτος, παρουσία μέσα στό μυστικό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, ἁγνή ὤθηση τῆς ψυχῆς. Καί τό «ἄδειασμα» τῆς ψυχῆς μας, αὐτή τή δύσκολη ἐποχή, χρειάζεται πλήρωση.
Ὀφείλουμε, συνεπῶς, νά προχωροῦμε στήν οὐσία τῶν ἐκδηλώσεων αὐτῶν πρός τιμήν τῶν ἁγίων μαρτύρων, γιατί τότε αὐτές δικαιώνουν τήν πλήρη τους σημασία. Ἕνα γνώρισμα τοῦ μαρτυρίου εἶναι ὅτι ἀνατρέπει τή δεδομένη ἱεράρχηση τῶν ἀξιῶν, προτάσσοντας τήν πραγματική ἐλευθερία. Χωρίς αὐτήν, ὁ ἄνθρωπος ἀρχίζει νά κυριαρχεῖται στή ζωή του ἀπό ψευδαισθήσεις ἐλευθεριῶν πού τόν κατευθύνουν δυναστικά, ὅπως εἶναι ἡ οἰκονομική δύναμη, ἡ κοινωνική προβολή, ἡ ἐπαγγελματική καταξίωση, ἡ ἰδεολογική ἐξασφάλιση, ἡ πολιτική ὑπεροχή. Οἱ ἅγιοι ὅμως μάρτυρες δέν ζοῦν γιά τούς ἑαυτούς τους, ἀλλά γιά τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία, δηλαδή γιά τούς ἄλλους.
Αὐτό εἶναι καί τό μήνυμα πού μποροῦν νά μᾶς δώσουν οἱ δύο Ἁγίες στήν ἐποχή μας. Αὐτή τήν ἐποχή τῆς συγχύσεως, καλεῖται ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς νά γίνει μάρτυρας τῆς ἀλήθειας, ὅπου κι ἄν βρίσκεται· νά εἶναι μάρτυρας πραγματικός, ὄχι τόσο στά λόγια, ὅσο στήν πράξη καί στή ζωή του. Ἐπειδή, δόξα τῷ Θεῷ, δέν ἔχουμε μαρτύριο αἵματος σήμερα, ἔχουμε ὅμως ἕνα ἄλλο μαρτύριο, πού μπορεῖ νά μήν εἶναι τόσο ἐπώδυνο, ἀλλά ἀποτελεῖ ἐξ ἴσου ἄθλημα ψυχῆς, τό νά εἶναι δηλαδή κανείς μάρτυρας μέ τίς ἔννοιες πού εἴπαμε πρωτύτερα. Πρέπει νά ὁπλιστεῖ μέ ἐγκαρτέρηση, νά εἶναι ὅσο γίνεται ἀληθινός, νά ἔχει ρίζες γερές μέσα του καί ἰσχύ ἐσωτερική, γιά νά μπορέσει νά ἀνταποκριθεῖ στήν πορεία τῆς ζωῆς. Τοῦτο εἶναι τό δίδαγμα πού μᾶς δίδεται σήμερα καί ἀπευθύνεται πρῶτα ἀπ’ ὅλα σ’ ἐμᾶς τούς ἐπισκόπους, ἔπειτα στούς κληρικούς, στούς ἄρχοντες καί στόν δοκιμαζόμενο λαό μας.
Εἶμαι βέβαιος ὅτι οἱ ἐκλεκτοί συμμετέχοντες καί ὁμιλητές σ’ αὐτή τήν ἁγιολογική ἡμερίδα θά μᾶς ἐπιτρέψουν νά ἀνιχνεύσουμε καί νά φωτίσουμε ἀκόμη περισσότερο τή διαχρονική ἀξία καί τίς πτυχές τοῦ μαρτυρίου τῶν δύο νεομαρτύρων Ἁγίων. Ἡ κοινωνία μας ἔχει ἀνάγκη αὐτῆς τῆς ἀληθοῦς μαρτυρίας τους, τῆς μαρτυρίας πού συνοδεύει τή δύναμη καί τό μεγαλεῖο τῆς ἄνευ ὅρων πίστεως καί ἀγάπης πρός τόν Χριστό.
Μαζί μέ τίς θερμές εὐχές μου πρός τόν ἱερό κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ λαό τῆς εὐλογημένης σας Μητροπόλεως, δέν ἔχω παρά νά συγχαρῶ τόν ἀγαπητό ἀδελφό καί συλλειτουργό, Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Λαγκαδᾶ, Λητῆς καί Ρεντίνης κ. Ἰωάννη γιά τήν φιλομάρτυρα μέριμνά του, καθώς καί τή Διεθνῆ Ἀκαδημία Θεολογικῶν καί Φιλοσοφικῶν Σπουδῶν «Οἱ Ἅγιοι Κύριλλος καί Μεθόδιος», ὅπως καί ὅλους τούς ἀγαπητούς συντελεστές αὐτῆς τῆς Ἡμερίδος, εὐχόμενος ἁπλόχερη τήν εὐλογία τοῦ Κυρίου στήν εὐόδωση καί τήν καρποφορία της. Οἱ Ἁγίες Νεομάρτυρες Κυράννα καί Ἀκυλίνα ἄς εἶναι ὁδηγοί στή ζωή ὅλων μας.
