Μακαριώτατε καί Θειότατε Πατριάρχα, τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ καί Πάσης Παλαιστίνης, ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ λίαν ἀγαπητέ καί περιπόθητε ἀδελφέ καί συλλειτουργέ τῆς ἡμῶν Μετριότητος, κύριε Θεόφιλε,
Ἱστάμενοι κατά τήν σημαντικήν ταύτην ἡμέραν καί ὥραν ἐν τῷ πανσέπτῳ καί πανιέρῳ Ναῷ τούτῳ, ἔνθα ἔθυσεν Ἑαυτόν ἐπί τοῦ Σταυροῦ διά τήν σωτηρίαν τοῦ κόσμου ὁ ἔνσαρκος Λόγος τοῦ Θεοῦ καί Κύριος τῆς Δόξης καί διά τῆς λαμπροφόρου Αὐτοῦ Ἀναστάσεως ἐθριάμβευσεν κατά τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ θανάτου, ἀναλογιζόμεθα τήν ἐπ’ ἐσχάτων πικράν καί θλιβεράν δοκιμασίαν τῆς Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας, ἐνθυμούμενοι τούς προφητικούς λόγους τοῦ Κυρίου πρός τούς Ἁγίους Αὐτοῦ Μαθητάς καί Ἀποστόλους, ὅτι μένοντες ἀφοσιωμένοι εἰς Αὐτόν «θέλουσι παραδοθῆ εἰς θλῖψιν καί ἔσονται μισούμενοι ὑπό πάντων τῶν ἐθνῶν διά τό ὄνομα Αὐτοῦ καί σκανδαλισθήσονται πολλοί καί ἀλλήλους παραδώσουσι καί μισήσουσι ἀλλήλους...καί διά τό πληθυνθῆναι τήν ἀνομίαν ψυγήσεται ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν· ὁ δέ ὑπομείνας εἰς τέλος, οὗτος σωθήσεται» (Ματθ. 24, 9-14).
Οὗτοι οἱ τελευταῖοι λόγοι, οἵτινες ἀποτελοῦσι τήν ἐλπίδα παντός ἀγωνιζομένου χριστιανοῦ διεβεβαίωσαν τήν ψυχήν καί τήν καρδίαν πάντων ἡμῶν, ὅτι τῇ δυνάμει τῆς ἰσχύος τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ καίτοι θέλομεν διέλθη διά πυρός καί σιδήρου πάντοτε θά ἐξάγῃ ἡμᾶς ὁ Κύριος εἰς ἀναψυχήν.
Διά τοῦτο σήμερον μετά τήν μεγάλην δοκιμασίαν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, ἥν μετ’ ἀγωνίας καί θλίψεως πολλῆς παρηκολούθησεν ἅπας ὁ κόσμος, παρευρισκόμεθα ἐνταῦθα, ἵνα ἐν σώματι καί ψυχῇ βιώσωμεν καί ὁμολογήσωμεν τήν δύναμιν τῆς Χάριτος τοῦ Παντοδυνάμου καί Πανοικτίρμονος Θεοῦ, ἥτις καί πάλιν ἐνήργησεν καί ὡδήγησεν τήν ταλανισθεῖσαν ἐσχάτως Μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν εἰς τήν ἀποκατάστασιν τῆς ἁγίας ἑνότητος διά τῆς ὑπό τοῦ Παναγίου καί Τελεταρχικοῦ Πνεύματος ὁμοφώνου ἐκλογῆς καί καταστάσεως εἰς τόν Παλαίφατον καί Ἱστορικόν Θρόνον τῆς Θεοφρουρήτου καί Θεοσκεπάστου Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας τῆς Ὑμετέρας Θεοπροβλήτου Μακαριότητος.
Μακαριώτατε καί λίαν προσφιλέστατε Ἀδελφέ,
Ἀπό τινος χρόνου εἶσθε ὁ ἐκλεκτός τοῦ Θεοῦ ἐπί τῶν ὤμων τοῦ ὁποίου ἐναπετέθη μέγας Σταυρός. Σταυρός τόν ὁποῖον φέρουσιν ἅπαντες οἱ Προκαθήμενοι τῶν Αὐτοκεφάλων κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.
Εἶσθε ὁ ἡγέτης, ὅστις ἐκλήθη ὑπό τῆς Θείας Προνοίας, ἵνα ὁδηγήσῃ τήν Ἁγιοταφιτικήν Ἀδελφότητα καί τό Χριστεπώνυμον Ποίμνιον εἰς νομάς σωτηρίους τό δέ σκάφος τῆς Ἁγιωτάτης Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας, ὡς δεξιός οἰακοστρόφος, εἰς εὔδιον λιμένα.
Πολλά βεβαίως τά συνωθούμενα ἔμπροσθεν ὑμῶν προβλήματα, ἅτινα καλεῖσθε νά ἀντιμετωπίσετε. Ἡ διαφύλαξις πρωτίστως καί ἡ καλλιέργεια τοῦ πνεύματος τῆς ἑνότητος τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, ὁ ἀγών ὁ ἀνυποχώρητος διά τήν καταπαγίωσιν τῆς εἰρήνης εἰς τήν εὔφλεκτον ταύτην περιοχήν, ἡ διά παντός μέσου ὑπεράσπισις τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καί ὀ σεβασμός πρός τό ἀνθρώπινον πρόσωπον, δικαιωμάτων, ἅτινα πρῶτος ὀ Χριστιανισμός καί ἐδίδαξε καί καθιέρωσε, ἡ πατρική μέριμνά Σας ὑπέρ τοῦ πάσχοντος πνευματικοῦ Σας ποιμνίου, ἰδίᾳ δέ ὑπέρ τῶν δυστυχούντων καί ἀνέργων νέων, τῶν πεινώντων παιδιῶν, ἡ ἄρσις τῶν μεταξύ Χριστιανῶν διαφορῶν ἐν τῇ Ἁγία ταύτῃ Πόλει, ἡ κατάλυσις τῶν ὀρθουμένων κηρύκων τοῦ μίσους καί τῆς διαπάλης μεταξύ τῶν εἰς τήν χώραν ταύτην διαβιουσῶν κοινοτήτων, ἡ συμβολή τῶν θρησκειῶν εἰς τήν κατάσβεσιν τῶν ἑστιῶν ἐχθρότητος καί ἀντιπαραθέσεως, αἵτινες μέχρι στιγμῆς ἐκόστισαν ἑκατόμβας θυμάτων ἑκατέρωθεν.
Μακαριώτατε Δέσποτα!
Γνωρίζομεν κατά ταῦτα, ὅτι τό ἔργον ὅπερ ἀναλαμβάνετε τυγχάνει ἄκρως δυσχερές καί πολύπονον, ἀλλ’ ὅμως πεποίθαμεν, ὅτι τό ἀκέραιον ἐκκλησιαστικόν φρόνημα, ἡ διακεκριμένη πεῖρα ἐν τῇ Ἁγιοταφιτικῇ Ἀδελφότητι καί ἡ εὐγένεια τοῦ χαρακτῆρος Ὑμῶν, θέλουσι συμβάλει εἰς τήν εἰρήνην καί τήν ἑνότητα τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας, εἰς τήν συνοχήν τῶν ἀδελφῶν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος, οἵτινες δέονται πατρικῆς στοργῆς, ἀγάπης, ἐνδιαφέροντος καί συνεχοῦς μερίμνης, εἰς τήν οἰκοδομήν τοῦ πιστοῦ λαοῦ, εἰς ρύθμισιν τῶν ἰσορροπιῶν τῶν σχέσεων τῶν ἐν τῇ Ἁγίᾳ Γῇ διαβιούντων φίλων λαῶν, χριστιανικῶν ὁμολογιῶν καί θρησκειῶν, ἀλλά καί εἰς τήν ἀνάπτυξιν τῆς διορθοδόξου συνεργασίας πρός τήν ἀπό κοινοῦ χριστιανικήν μαρτυρίαν εἰς τόν σύγχρονον κόσμον.
Πεποίθαμεν, ὅτι εἰς τόν μέγιστον ἀγῶνα ὑμῶν ἵνα διατηρηθῶσι ἄσβεστοι αἱ κανδῆλαι τῶν ἱερῶν προσκυνημάτων καί τηρηθῇ ἀνόθευτος ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας, ὡς οὗτος παρεδόθη ὑπό τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων τῆς πίστεως ἡμῶν θά ἔχετε μεθ’ Ὑμῶν τήν Χάριν τοῦ Κυρίου, τάς πρεσβείας καί τήν προστασίαν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας καί πάντων τῶν Ἁγίων, τάς εὐχάς τῶν κεκοιμημένων Ἁγίων Πατριαρχῶν καί Πατέρων καί τῶν ἀπανταχοῦ τῆς γῆς ὀρθοδόξων χριστιανῶν.
Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἔχουσα παλαιούς καί ἀρρήκτους πνευματικούς δεσμούς μετά τοῦ Πρεσβυγενοῦς καί Παλαιφάτου Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, δεσμούς διαπνεομένους πάντοτε ὑπό ἀδελφικοῦ ἐνδιαφέροντος, συνεργασίας καί ἀλληλοκατανοήσεως, θά συμπαρασταθῇ εἰς τάς φιλοτίμους προσπαθείας Ὑμῶν καί θά συμβάλῃ τό ἐπ’ Αὐτῇ εἰς πᾶσαν σχετικῶς φιλειρηνικήν πρωτοβουλίαν Ὑμῶν, ἐφ’ ὅσον τοῦτο ἁρμοδίως αἰτηθῇ.
Ἐκ μέρους ὁλοκλήρου τῆς Ἱεραρχίας, τοῦ Κλήρου καί τοῦ Λαόῦ τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος συγχαίρομεν καί αὖθις Ὑμῖν καί τῇ περί Ὑμᾶς Σεπτῇ Ἱεραρχίᾳ, τῷ Ἱερῷ Κλήρῷ καί τοῖς ἀδελφοῖς τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί εὐχόμεθα, ὅπως ὁ Κύριος χαρίζηται Ὑμῖν ὑγιείαν, μακροημέρευσιν καί πᾶσαν ἐνίσχυσιν εἰς τήν ὑψηλήν Ὑμῶν Διακονίαν πρός Δόξαν τοῦ Παναγίου Ὀνόματος Αὐτοῦ.
Ὡς τεκμήριον δέ τῆς εἰλικρινοῦς ἡμῶν ἀγάπης καί εἰς ἀνάμνησιν τῆς ἱστορικῆς ταύτης ἡμέρας, προσφέρομεν τῇ πεφιλημένῃ ἡμῖν Μακαριότητι τά ἱερά ταῦτα ἐγκόλπια παρακαλοῦντες Αὐτήν, ἵνα κατά τάς ὑπ’ Αὐτῆς τελουμένας Θείας Λειτουργίας μή παύσῃ δεομένη ὑπερ τῆς σωτηρίας τῶν ἐν Ἑλλάδι ἀδελφῶν Ὑμῶν.
Ἐπί δέ τούτοις ἀσπαζόμενοι τήν Ὑμετέραν Μακαριότητα φιλήματι ἁγίῳ, περιπτυσσόμεθα Αὐτήν ἀδελφικῶς καί ἀναφωνοῦμεν ΑΞΙΟΣ!!
