Ὁμιλία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου στήν Ἱερά Ἀγρυπνία τοῦ Ι.Ν. Ἁγίου Ἀνδρέα
Μία πολύ παρήγορη καί ἐλπιδοφόρα διαβεβαίωση ἀκούσαμε ἀπό τό στόμα τοῦ Κυρίου μας ἀπόψε, στήν ἀνάγνωση τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς, ἡ ὁποία μόλις τώρα ἀνεγνώσθη. Σέ αὐτήν ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης μᾶς ὑπενθύμισε τό λόγο τοῦ Χριστοῦ πρός τούς Ἁγίους Μαθητές καί Ἀποστόλους καί βεβαίως καί πρός ὅλους ἐμᾶς, σύμφωνα μέ τόν ὁποῖο λόγο, ὅτι καί ἄν ζητήσουμε εἰς τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ, ἐκεῖνος θά μᾶς τό δώσει.
Καί εἶναι τόσο σπουδαία καί τόσο παρήγορη αὐτή ἡ διαβεβαίωση. Πρῶτον μέν γιατί προέρχεται ἀπό τό ἀψευδές στόμα τοῦ Κυρίου μας καί δεύτερον γιατί τό ἔχομε ἀνάγκη νά ξέρομε τή δύναμη τῆς προσευχῆς. Αὐτῆς ἡ ὁποία μπορεῖ πραγματικά νά ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο καί τά αἰτήματά του, ἐπάνω εἰς τόν θρόνο τοῦ Θεοῦ μέ τήν βεβαιότητα τῆς ὑποστηρίξεως καί τῆς ἱκανοποιήσεως τῶν αἰτημάτων μας.
Βεβαίως ἡ Ἐκκλησίας μᾶς συμπληρώνει, ὅτι ὁ Θεός ἱκανοποιεῖ τά αἰτήματα τῆς ψυχῆς καί τῆς καρδιᾶς μας μόνον ὅταν αὐτά ἀποβλέπουνε εἰς τήν ψυχική μας σωτηρίαν καί εἰς τό πνευματικό μας συμφέρον. Γι’ αὐτό καί θά ἐνθυμῆστε ἀσφαλῶς ὅτι ἡ Ἐκκλησία μας, μᾶς διδάσκει νά ζητᾶμε ἀπό τόν Θεόν, πάντα τά πρός σωτηρίαν αἰτήματα.
Αὐτό σημαίνει ὅτι ὄχι κάθε αἴτημά μας, ἀλλά κάθε αἴτημα τό ὁποῖον ἀποβλέπει στή σωτηρία τῆς ψυχῆς μας, αὐτό πρέπει νά παρουσιάζουμε εἰς τόν Θεόν καί ἐν πάση περιπτώσει ὅτι ὁ Θεός ἱκανοποιεῖ μόνον τά πρός σωτηρίαν αἰτήματα καί ὄχι ἄλλα τά ὁποῖα ἔχουνε κίνητρα, τά ὁποῖα δέν εἶναι πνευματικά καί δέν εἶναι θεάρεστα.
Καί εἶπα ὅτι εἶναι παρήγορη καί ἐλπιδοφόρα αὐτή ἡ διαβεβαίωση τοῦ Κυρίου μας γιατί ἔχουμε προβλήματα πολλά στή ζωή μας. Προβλήματα καί δυσκολίες, ἐνώπιον τῶν ὁποίων πολλές φορές αἰσθανόμαστε τά γόνατά μας νά λυγίζουν. Οἱ ἄνθρωποι τῆς περισσότερες φορές δέν μποροῦν νά μᾶς βοηθήσουν καί εἴδατε τί λέγει ὁ ψαλμωδός. Μή πεποίθατε ἐπ’ ἄρχοντας ἐπ’ υἱούς ἀνθρώπων, οἷς οὐκ ἔστι σωτηρία.
Μήν ρίχνετε καί μήν στηρίζετε δηλαδή, ὅλη σας τήν ἐμπιστοσύνη καί ὅλες σας τίς δυνάμεις στούς ἀνθρώπους πού ἔχουνε ἐξουσία, γιατί αὐτοί οἱ ἄνθρωποι πολλές φορές δέν μποροῦν νά μᾶς βοηθήσουν ἤ ἐν πάσῃ περιπτώσει ἡ βοήθειά τους δέν εἶναι γιά τή σωτηρία μας, ἀλλά πολλές φορές ἡ βοήθειά τους ἀποβαίνει εἰς βάρος πνευματικῶν.
Καί ἐπειδή ἀπόψε τελοῦμαι τήν ὁλονύχτια αὐτή ἀγρυπνία, ἔχοντας μέσα μας καί μέσα στίς καρδιές μας τό πρόβλημα τῶν ἀγνοούμενων τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς εἰς τήν Κύπρο καί ἐπειδή ἐδῶ ὅσοι εἴμαστε παρόντες προσευχόμαστε ἀκριβῶς γι’ αὐτούς τούς ἀνθρώπους, τῶν ὁποίων ἀγνοοῦμε τήν τύχη καί δέν ξέρομε ἄν ζοῦν ἤ ἄν ἔχουν πεθάνει, γι’ αὐτό τά λόγια αὐτά τοῦ Κυρίου μᾶς νομίζω, ὅτι εἶναι σάν νά ἀπευθύνονται καί σέ ἐμᾶς καί σά νά ἀποτελοῦν ἕνα βάλσαμο παρηγορίας.
Πράγματι πολύ καλά σκεφθήκαμε νά κάνουμε αὐτή τήν ἀγρυπνία, πού σημαίνει νά κάνουμε μία προσευχή. Νά παρουσιάσουμε μέ ἄλλα λόγια ἐνώπιόν του Κυρίου μας, τό πρόβλημά μας. Καί αὐτό βέβαια δέν σημαίνει ὅτι δέν θά κάνουμε καί δέν ἐκάναμε καί δέν θά πρέπει νά ξανακάνουμε ὅλες ἐκεῖνες τίς ἐνέργειες πού πρέπει, προκειμένου διά τῆς διπλωματικῆς, τῆς πολιτικῆς καί τῆς ὁδοῦ τῆς νομικῆς, νά διαλευκανθεῖ αὐτό τό μυστήριο τό ὁποῖον καλύπτει τήν τύχη τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν, ἀλλά ὡστόσο ἡ τελευταία μας καταφυγή γιά νά μήν πῶ καί ἡ πρώτη καταφυγή, ἡ πρώτη καί ἡ τελευταία ἐν πάσῃ περιπτώσει καταφυγή μας, εἶναι ὁ Θεός.
Αὐτός μας εἶπε ὅτι ὅταν καί ἐάν τοῦ ζητήσομε ὁτιδήποτε ἐπάνω στή γῆ αὐτή εἰς τό ὄνομά Του, ἐκεῖνος θά μᾶς τό κάνει τό αἴτημά μας καί ἐπειδή τό αἴτημα τό ὁποῖο ἀπόψε προσφέρουμε ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ Κυρίου μας, εἶναι αἴτημα δίκαιο, εἶναι αἴτημα λογικό, εἶναι αἴτημα θεάρεστο. Γιατί προσευχόμαστε καί τί ζητᾶμε ἀπό τόν Χριστό μας;
Ζητᾶμε νά μᾶς διαλευκάνει τό μυστήριο τό ὁποῖο τυραννάει τίς ψυχές καί τίς καρδιές μας, τώρα τόσα χρόνια καί ὑπάρχουνε συγγενεῖς, ὑπάρχουνε μητέρες, ὑπάρχουνε σύζυγοι, ὑπάρχουνε παιδιά, τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων πού χάθηκαν καί πού δέν ξέρει κανείς ποιά εἶναι ἡ τύχη τους. Καί εἶναι πολύ φυσικό, νά αἰσθάνονται αὐτό τό πρόβλημα σάν ἕνα μεγάλο βάρος μέσα στήν καρδιά του.
Γιατί στό κάτω κάτω της γραφῆς, ὅταν ξέρεις ὅτι ὁ ἄνθρωπός σου ἔχει πεθάνει, τουλάχιστον ἡσυχάζεις μέσα σου καί λές, ἔτσι ἤθελε ὁ Θεός θά κάνουμε καί ὅλα τά καθήκοντά μας ὡς πιστοί Χριστιανοί ἀπέναντι τῶν κεκοιμημένων ἀδελφῶν μας. Ἀλλά ὅταν μένεις μέ μία ἀμυδρή ἐλπίδα, ὅτι μία καί δέν ξέρεις τίποτε τό θετικό, οὔτε καί τό ἀρνητικό, γιά τόν ἄνθρωπό σου, μέσα στήν καρδιά σου εἶναι πολύ φυσικό νά διασώζεται ἡ ἐλπίδα, ὅτι μπορεῖ καί ὁ ἄνθρωπός μου νά ζεῖ. Μπορεῖ κάπου νά εἶναι πεταμένος. Μπορεῖ κάπου νά εἶναι πού νά μήν μπορεῖ νά κάνει γνωστή τήν παρουσία του, νά μοῦ γράψει ἤ νά μοῦ ἀπευθύνει ἕνα μήνυμα.
Ἔτσι, μές τήν καρδιά μᾶς παραμένει αὐτή ἡ ἐλπίδα. Καί αὐτή ἡ ἐλπίδα εἶναι ἐκείνη ἡ ὁποία κινεῖ αὐτή τή στιγμή τήν καρδιά μας καί τήν γλώσσα μας, νά προσευχηθοῦμε μέ θέρμη αὐτή τήν νυχτερινή ὥρα πού ἄλλοι ἄνθρωποι κραιπαλοῦν, ἄλλοι ἄνθρωποι ἀναπαύονται. Ἐμεῖς ὄρθιοι γονατιστοί προσευχόμαστε ὁ Θεός νά δώσει μίαν ἀπάντηση στό αἴτημά μας καί νά ἱκανοποιήσει αὐτό πού ἀποτελεῖ ἕνα τυραννισμένο θά ἔλεγε κανείς, ἐρώτημα στή ζωή μας.
Καί ἀδελφοί, μήν ἀμφιβάλλετε. Ὁ Θεός εἶναι μεγάλος. Καί πολλές φορές τά θαύματά του ἔρχονται νά διαψεύσουν τίς πραγματικότητες ἤ τίς μή πραγματικότητες τῆς λογικοκρατούμενης κοινωνίας μας. Ἡ Ἐκκλησία μας, μᾶς διδάσκει ὅτι ὁ Θεός εἶναι πάνω ἀπό τά ἀνθρώπινα. Πάνω ἀκόμα καί ἀπό τήν λογική τῶν πραγμάτων. Καί ἐκεῖνος γνωρίζει ἄν πρέπει καί πότε πρέπει καί πῶς πρέπει, νά ἱκανοποιήσει ἕνα αἴτημά μας καί νά μᾶς ἀποκαλύψει ἕνα μυστικό, τό ὁποῖο κανένας δέν μπόρεσε νά μᾶς τό διαφωτίσει.
Καί βεβαίως οἱ πολιτικοί ἔχουν καί αὐτοί τόν ρόλο τούς εἰς τήν ὑπόθεση αὐτήν καί ἐκεῖνα τά ὁποῖα ἔχουν μέχρι στιγμῆς εἰπεῖ, δέν εἶναι καί τόσο ἐλπιδοφόρα γιά ὅλους μας, πού ἐνδιαφερόμαστε γιά τή τύχη αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων.
Ὡστόσο, δέν πρέπει ποτέ νά μᾶς ἐγκαταλείπει ἡ ἐλπίδα. Γι’ αὐτό καί ἀπόψε ἐδῶ προσευχόμαστε καί ἑνώνουμε μάλιστα, ὅλοι μας τίς προσευχές μας, γιά νά ζητήσουμε αὐτό τό ὁποῖον ἀποτελεῖ ἕνα αἴτημα τῆς ζωῆς μας καί ἄς εὐχηθοῦμε ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ καί ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ, νά φέρει μπροστά μας τήν πραγματικότητα καί τήν ἀλήθεια πού ἔχει σχέση μέ τήν τύχη, μέ τήν ζωή ἤ μέ τόν θάνατο τῶν δικῶν μᾶς ἀνθρώπων, αὐτῶν πού λέγονται στή γλώσσα μας καί εἶναι γνωστοί, ὡς ἀγνοούμενοι τῆς μεγάλης δραματικῆς τραγωδίας τοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Καί σέ αὐτές τίς εὐχές καί τίς προσευχές τῆς κοινότητός μας αὐτῆς, προσθέτω καί ἐγώ τίς προσωπικές μου προσευχές καί τίς προσωπικές μου εὐχές, νά δώσει ὁ Θεός, ὥστε νά διαλευκανθεῖ αὐτό τό μυστήριο καί νά ἠρεμήσουν οἱ ψυχές καί οἱ καρδιές καί τῶν συγγενῶν καί φίλων καί ὅλων ἠμῶν τῶν ἄλλων Ἑλλήνων, πού ἔχουμε διδαχθεῖ νά θεωροῦμε ἀδελφούς μας, ὅλους μέν τοῦ ἀνθρώπους, ὅλως ἰδιαιτέρως δέ ἐκείνους, πού εἶναι ὁμογενεῖς μας, πού εἶναι ὁμόφυλοί μας, πού πιστεύουμε στόν ἴδιο Θεό, πού λαλοῦμε τήν ἴδια γλώσσα καί πού ἔχομε συνενώσει καί τίς τύχες μας καί τίς ζωές μας σέ αὐτό τόν κόσμο.
Ἄς ἔχετε τήν εὐλογία καί τή δύναμη τοῦ Θεοῦ, πού παρακαλῶ τόν Θεόν ὅλους μας καί ὅλους σας νά μᾶς στηρίζει, νά σᾶς στηρίζει, νά σᾶς ἐνισχύει στήν προσπάθεια καί στόν ἀγώνα γιά τήν ἀνακάλυψη αὐτοῦ πού ὅλοι ἐπιθυμοῦμε καί ὅλοι ποθοῦμε. Ὁ Θεός νά εἶναι μαζί σας.
Ἀμήν.
