Ομιλία στον Ι. Ν. Αναλήψεως Βριλησσίων
"Και έσεσθέ μοι μάρτυρες, έν τε Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης."
Είμαι πολύ ευτυχισμένος που έχω την ευκαιρία να προΐσταμαι της Ευχαριστιακής συνάξεως στην Ενορία σας που εορτάστηκε πανηγυρικά η μεγάλη δεσποτική εορτή της Αναλήψεως του Κυρίου μας εδώ στα Βριλήσσια. Και από το πρωί που ήρθα μέχρι αυτή την ώρα, θαυμάζω την προσήλωσή σας και την πίστη σας και την ευλάβειά σας, που με τόση πραγματική κατάνυξη συμμετέχετε και όχι απλώς παρακολουθείτε, στη Θεία Λατρεία και στη Θεία Ευχαριστία και πολλοί από εσάς, ήρθαν και εκοινώνησαν από το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.
Αυτό δείχνει ότι είσαστε συνειδητοί Χριστιανοί και δεν έρχεστε εις την Εκκλησία απλά και μόνον γιατί θέλετε να εκπληρώσετε ένα ηθικό καθήκον, το οποίο σας εδίδαξαν οι ευλαβείς γονείς σας. Αλλά είστε άνθρωποι, οι οποίοι και με αυτήν σας τη πράξη θέλετε να δίδετε μαρτυρία ότι είστε πιστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί.
Να κάμετε δηλαδή εκείνο το οποίον εζήτησε από τους μαθητές και Αποστόλους του ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, λίγο πριν αναληφθεί εις τους ουρανούς. Τους εκάλεσε , όπως το γνωρίζετε άλλωστε ,εκεί επάνω εις το όρος των Ελαιών, εις το όρος της Γαλιλαίας όπως λέγεται και ενώ ετοιμαζόταν να αναληφθεί εις τους ουρανούς και να καθίσει εκ νέου δίπλα από τον Ουράνιον Πατέρα του, όπου ήταν πρότερον, έδωσε ορισμένες υποθήκες, συμβουλές και παρακαταθήκες εις τους Αγίους Αποστόλους του και δι' αυτών βέβαια και σε όλους εμάς.
Και είπε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα εις τους μαθητάς του ο Κύριός μας, ένα από τα οποία είναι και αυτό, τα λόγια με τα οποία άρχισα την ομιλία μου σήμερα. Τους είπε δηλαδή εις τους Αγίους Μαθητές του, "έσεσθέ μοι οι μάρτυρες ένθ τε Ιερουσαλήμ και εν πάση Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης."
Θα μεταφράσω τα λόγια αυτά εις την καθομιλούμενη γλώσσα, "εσείς θα γίνετε οι μάρτυρές μου, οι οποίοι θα μαρτυρείτε την Ανάστασή μου και την πίστη σας σε μένα και στα Ιεροσόλυμα, εδώ που βρίσκεστε αυτή τη στιγμή, σε όλη την Ιουδαία, αλλά και στη Σαμάρεια, την άλλη επαρχία που ήταν της Παλαιστίνης την εποχή εκείνη, αλλά και έως εσχάτης γης, μέχρι δηλαδή το τελευταίο έσχατο μέρος της γης, θα γίνετε οι μάρτυρές μου.
Και οι Αγιοι Απόστολοι, καθώς πήραν αυτή την εντολή από τον Χριστό, δεν άργησαν ύστερα από λίγο, δηλαδή ευθύς μετά την Πεντηκοστή, σε δέκα μέρες, μετά δηλαδή από την Ανάληψη, να βγουν στα μπαλκόνια και να αρχίσουν να παρατηρούν και να ομολογούν πίστην εις τον Ιησού Χριστόν. Και όχι μόνον τότε την ημέραν της Πεντηκοστής, αλλά και μετά, κάθε ημέρα, κάθε μήνα, κάθε χρόνο και όχι μόνο στα Ιεροσόλυμα, αλλά όπως το είπε ο Χριστός, σε όλα τα μέρη του τότε γνωστού κόσμου διεσπάρησαν οι Αγιοι Απόστολοι και δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά, να ομολογούν πίστην εις τον Χριστόν και να διδάσκουν στους ανθρώπους, μεταδίδοντάς τους την μαρτυρίαν αυτών, τα οποία είχαν ζήσει, αυτών τα οποία είχαν δει και αυτών τα οποία είχαν ακούσει.
Δεν έλεγαν θεωρίες οι Αγιοι Απόστολοι, προκειμένου περί του Χριστού. Ελεγαν αυτά που είχαν ζήσει. Γι' αυτό η μαρτυρία τους ήταν πραγματικά μια εμπειρία ζωής, δεν ήταν ένας θεωρητικός λόγος, τον οποίον διαβάζει κανείς στα βιβλία, τον μαθαίνει απέξω και στη συνέχεια τον λέει. Αλλά ήταν λόγια που έβγαιναν μέσα από την ψυχή τους, μέσα από την καρδιά τους.
Και αυτή η εμπειρία, η Εκκλησία την κράτησε μέσα της και την μεταδίδει σε όλους τους αιώνες, σε όλες τις γενεές, και σήμερα εμείς παρά το γεγονός ότι δεν γνωρίσαμε πρόσωπο με πρόσωπο τον Ιησού Χριστό, παρά το γεγονός ότι, δεν ζήσαμε κοντά του και δεν είδαμε με τα μάτια μας τον Χριστό αναστημένο, δεν ακούσαμε με τα αυτιά μας τον Χριστό να κηρύττει, εν τούτοις σήμερα εμείς, μπορούμε να επιστρατεύσομε την εμπειρία την οποίαν αποκτούμε μέσα από την Εκκλησία. Γιατί μέσα στην Εκκλησία, είναι η μαρτυρία του Θεού και μέσα από την Εκκλησία ποιοτικά, οι γνώσεις για τα ιερά πράγματα, δεν διαφέρει διόλου, από την ποιότητα της γνώσης, την οποίαν είχαν οι Αγιοι Απόστολοι.
Και έτσι Απόστολοι, Αγιοι Πατέρες της Εκκλησίας και εμείς οι σημερινοί Χριστιανοί, καλούμαστε να κινηθούμε εις το ίδιο μήκος κύματος και να δίδομε την μαρτυρία μας για τον Ιησού Χριστού, οπουδήποτε και εάν ευρισκόμεθα.
Το έκαναν αυτό - όπως σας είπα - πρώτοι οι Αγιοι Απόστολοι. Και βεβαίως όχι χωρίς κόστος, γιατί η μαρτυρία για τον Χριστό και η ομιλία για την Πίστη μας, πληρώνεται πολλές φορές ακριβά. Και να, πρώτα-πρώτα στους Αγίους Αποστόλους. Θα ξέρετε ασφαλώς, ότι μόλις οι Απόστολοι άρχισαν να κηρύττουν τον Ιησού Χριστό, τους κάλεσαν οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι και τους είπαν, "ακούστε, μην ξαναπείτε αυτά που λέτε, γιατί θα έχετε να κάνετε με μας." Και τότε ο Απόστολος Πέτρος είπε την χαρακτηριστική εκείνη φράση, την οποία την ξέρουμε όλοι μας και η οποία για μας, αποτελεί το υπόβαθρο της μαρτυρίας μας στον Ιησού Χριστό. Τους είπε, "πειθαρχείν δει Θεό μάλλον, ή ανθρώποις", εμείς πρέπει να πειθαρχούμε σ' αυτό που λέει ο Θεός και όχι σε αυτό που λέτε εσείς, οι άνθρωποι.
Και συνέχισε να δείχνει τη μαρτυρία και συνέχισε να κηρύττει τον Χριστόν. Το αποτέλεσμα ήταν, να διωχθούν οι Απόστολοι, να συλληφθούν, να ριχθούν εις τις φυλακές και στο τέλος να πληρώσουν με την ζωή τους, την πιστότητά τους στην μαρτυρία του Ιησού Χριστού. Και ήρθαν οι διωγμοί εναντίον των Χριστιανών και εγέμισαν τα αμφιθέατρα με τους μάρτυρες, και εγέμισαν οι φυλακές και εσταυρώνοντο και εκαίοντο στους δρόμους της Ρώμης οι Χριστιανοί και πέρασαν και τα ανθρώπινα αυτά, αλλά η μαρτυρία του Χριστού ήταν πάντοτε ζωντανή, μέσα στο κόσμο και μέσα στην ιστορία.
Και ήρθαν τα καλά χρόνια, τα χρόνια της ειρήνης, η Κωνσταντίνεια ειρήνη,, όπως λέγεται, η ειρήνη την οποίαν έφερε ο Μέγας Κωνσταντίνος σε όλη την αυτοκρατορία και αργότερα στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία όπως ονομάστηκε. Και εκεί η μαρτυρία του Χριστού, εξακολούθησε να δέχεται και να ακούεται σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της ανθρώπινης ύπαρξης.
Και οι Αγιοι της εποχής εκείνης, Αρχιερείς, Ιερείς, Διάκονοι, Μοναχοί, Μοναχές, απλοϊκοί Χριστιανοί λαϊκοί, όλοι μαζί, όσοι ήθελαν και όσοι μπορούσαν, κρατούσαν ψηλά την σημαία αυτής της μαρτυρίας. Ετσι μεγάλωσε το δένδρο της Πίστεως. Ετσι μεγάλωσε η Εκκλησία, αλλά και τότε δεν έπαψαν να υπάρχουν εκείνοι, οι οποίοι προσπαθούσαν να φιμώσουν τα στόματα της αλήθειας, δηλαδή να κλείσουν τα στόματα εκείνων, που μιλούσαν για τον Χριστό, εκείνων που έφεραν την μαρτυρίαν του Χριστού, μέσα εις τον κόσμον.
Και η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο ένας αιώνας αντιγράφει τον άλλον. Εζήσαμε δε και στον δικό μας τον 20ον αιώναν, που έληξε πριν από λίγο, εζήσαμε μια καταδίωξη πρωτοφανή της Χριστιανικής Πίστεως, από άθεα καθεστώτα, τα οποία επεχείρησαν να πλήξουν τις Εκκλησίες και να ξεριζώσουν την Πίστη από τις ψυχές των ανθρώπων.
Αλλά πάντοτε υπήρχαν οι μάρτυρες του Ιησού Χριστού, με τη έννοια της μαρτυρίας, όχι μόνο με τη έννοια του μαρτυρίου. Ανθρωποι δηλαδή οι οποίοι εκείνο που πίστευαν και είχαν μέσα στην καρδιά τους, αυτό και το έλεγαν και εκαλούνταν και επλήρωναν βαρύ φόρον, βαρύ τίμημα, για αυτήν την προσκόλλησή τους στην αλήθειαν. Για την Πίστη τους εις την αγάπη και εις το Πρόσωπον του Ιησού Χριστού.
Και σήμερα εις τις ημέρες μας, η μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό, είναι η αναπνοή της κοινωνίας. Η μαρτυρία και η Πίστις εις τον Ιησού Χριστό, είναι καθήκον του καθενός μας. Το είπε ο Χριστός, μην το ξεχνάμε. "Έσαιστε οι μάρτυρες, έως εσχάτης γης". Και δεν το είπε αυτό μόνο για τους ένδεκα Μαθητές που ήσαν παρόντες, το είπε για όλους τους ανθρώπους, για όλους τους Χριστιανούς, για όλους τους πιστούς του, σε οποιονδήποτε αιώνα και αν ζούσαν και σε οποιονδήποτε μέρος της γης και αν διαβιούσαν.
Γι' αυτό και σήμερα θα έλεγα, η ανάγκη για μαρτυρία του Ιησού Χριστού, είναι περισσότερον παρά ποτέ επείγουσα. Είναι ανάγκη να δίνει ο καθένας μας την μαρτυρίαν, Ιησού Χριστού. Μην περιμένετε μόνο ο Αρχιεπίσκοπος, ή οι Επίσκοποι, ή οι Ιερείς και οι Ιεροκήρυκες, ή οι Ιεραπόστολοι μόνον, να δίδουν αυτήν την μαρτυρίαν.
Βεβαίως πρώτον καθήκον δικό μας είναι αυτό και το κάμαμε αυτό, όπως βλέπετε. Αλλά πρέπει να ακολουθείτε και όλοι οι πιστοί. Γιατί όλοι είμαστε πιστοί του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Και αυτή την Πίστη οφείλομε και να την ομολογούμε, χωρίς να διστάζομε και να την διαδίδομε με την μαρτυρίαν της προσωπικής εμπειρίας την οποίαν έχομε.
Τώρα το τίμημα για αυτή την μαρτυρία σήμερα, δεν είναι βέβαια, ούτε οι φυλακίσεις, ούτε οι διωγμοί, ούτε ο θάνατος και οι εκτελέσεις, όπως εγίνονταν πριν από μερικά χρόνια, σε άλλες χώρες. Σήμερα το τίμημα, είναι άλλου είδους. Είναι η ειρωνεία, είναι η συκοφαντία, είναι η διαβολή είναι η τηλεόραση εις την οποίαν εμφανίζονται αυτοί, που δεν θέλουν τη μαρτυρία του Χριστού, στην σημερινή εποχή και μη μπορώντας να βρούνε τίποτε άλλο, μη μπορώντας να πούνε εκείνο που είπαν κάποτε οι Γραμματείς και οι Φαρισαίοι εις τους Αποστόλους και τους έδωσε την απάντηση ο Απόστολος Πέτρος, μην μπορώντας σήμερα να μας πούνε, "σταματήστε να δίδετε μαρτυρία Χριστού, γιατί αλλιώς θα έχετε να κάνετε με μας." Δεν τολμούν αυτό να το πουν σήμερα, γιατί σήμερα ζούμε σε μια δημοκρατική χώρα, σε δημοκρατικό πολίτευμα και σε φιλελεύθερο πολίτευμα.
Δεν μπορούν λοιπόν να πούνε αυτό, αλλά επιστρατεύουν όλες τις δικαιολογίες, όλα τα επιχειρήματα για να κάμψουν το φρόνημα των ανθρώπων της Εκκλησίας. Για να εξαναγκάσουν εμάς να κλειστούμε στο καβούκι μας και να μην μιλάμε για τον Χριστό, γιατί τάχα έτσι φανατίζουμε το κόσμο, αυτό λένε οι "δημοκράτες" οι σημερινοί, που ενδιαφέρονται για την ειρήνη τέλος πάντων, της κοινωνίας.
Οταν αντίθετα αυτά που λένε τα πολιτικά τους διχάζουνε το κόσμο, τότε είναι καλά. Οταν εμείς μιλάμε για τον Χριστό, όταν εμείς δίδομε μαρτυρίαν Χριστού και ομολογούμε την Πίστη μας, όταν εμείς είμαστε αμετακίνητοι σε αυτό το οποίον πιστεύουμε και δεν θέλουμε να το ανταλλάξουμε με τίποτα άλλο, όταν εμείς είμαστε θιασώτες μιας Εκκλησίας, που είναι ζωντανή, που είναι μέσα στη κοινωνία και ασχολείται με τα προβλήματα των ανθρώπων, γιατί οι άνθρωποι για την Εκκλησία μας, δεν της είναι ξένοι, είναι παιδιά της, και σαν Μητέρα που είναι, ενδιαφέρεται για όλες τις ανάγκες των παιδιών της, τότε έχομε να αντιμετωπίσομε, την παραπληροφόρηση, την διαστροφή και την διαστρέβλωση της αλήθειας.
Και όταν σας είπα προηγουμένως, μας λένε φανατικούς, μας λένε φονταμεταλιστές, μας λένε μισαλλόδοξους, μας λένε ανθρώπους, οι οποίοι δεν κοιτάμε την κοινωνική ενότητα, αλλά τι κοιτάμε τάχα; Eμείς δεν ευχόμεθα για την ειρήνη του σύμπαντος του κόσμου; Εμείς δεν κηρύττομε την αγάπη, η οποία αγάπη πάντα στέκει και ουδέποτε εκπίπτει; Εμείς δεν λέμε ότι ο άνθρωπος που πιστεύει εις τον Θεόν, αυτός είναι και καλός πολίτης, πέραν του ότι είναι καλός άνθρωπος και πιστός του Θεού, είναι και καλός και χρηστός πολίτης, τον οποίον μπορεί να υπολογίζει και το κράτος, για να πάει λιγάκι μπροστά και να μην οπισθοβατεί όλη την ώρα και να έχομε τόσα παράπονα που έχομε εναντίον του.
Η ομολογία εις τον Ιησού Χριστό, απαντώ σε όλους αυτούς οι οποίοι από τα παράθυρα των τηλεοράσεων και από τις τράπεζες που συζητάνε εκεί μέσα, μας λένε όλα αυτά τα οποία σας είπα, απαντώ σε όλους αυτούς και λέγω, αυτό που είπε ο Απόστολος Πέτρος, δεν θα υπακούσομε σε σας και δεν θα κλείσομε το στόμα μας, γιατί ο Θεός μας απέστειλε, ο Θεός και ο Χριστός, μας έδωσαν την εντολή, να είμαστε μάρτυρές Των. Και μάρτυρες δεν είμαστε, όταν μπούμε μέσα στα σπίτια μας και κλείσομε τις πόρτες μας. Μάρτυρες του Ιησού Χριστού είμαστε, όταν κηρύττομε τον Χριστόν επί των δωμάτων και όταν την αλήθεια του Ευαγγελίου την εφαρμόσομε πρώτα εμείς και στη συνέχεια την προσφέρομε σε όλους τους ανθρώπους.
Αν τους αρέσει μια τέτοια Εκκλησία, ας την ανεχθούν. Αν δεν τους αρέσει, ας πάρουν το καπελάκι τους και να μας αφήσουν ήσυχους, να επιτελέσομε το καθήκον μας.
Η εντολή που μας έδωσε ο Χριστός είναι, "έσαισθέ μοι μάρτυρες έως εσχάτου της γης" και εγώ προτιμώ τον Χριστό να ακούσω και αυτά που είπε εκείνος αυτά να πράξω, έστω και αν αυτό μου κοστίζει και δεν είναι ευχάριστο, έστω και αν γίνομαι στόχος επιθέσεων, έστω και αν πολλοί στρέφονται εναντίον μου, εμένα μου αρκεί το ότι ο Χριστός με ευλογεί. Εμένα μου αρκεί, ότι το πλήρωμα της Εκκλησίας μας, εσείς και χιλιάδες άλλοι που είναι εδώ στην πατρίδα μας, στέκεστε στο πλευρό μου και στο πλευρό όλων εκείνων, που δίδομε καθημερινώς την μαρτυρία του Ιησού Χριστού.
Και θέλω μαζί με εμένα και εσείς, όλοι οι Χριστιανοί, όλοι οι Ορθόδοξοι Πιστοί, να ξανακάνουμε την Εκκλησία μας ζωντανή, ζωντανή Εκκλησία, η οποία κηρύττει Χριστόν Εσταυρωμένον και Αναστάντα. Αυτή είναι η αποστολή μας και από αυτήν την αποστολή, δεν πρέπει ούτε ένα βήμα να κάνουμε πίσω, ούτε ένα βήμα να κάνουμε δεξιά και αριστερά. Μας αρκεί το ότι αυτή είναι η εντολή Εκείνου, ο οποίος μας απέστειλε.
Αδελφοί μου, η Ανάληψις του Χριστού, είναι από τις μεγαλύτερες δεσποτικές εορτές. Είναι η μεγαλύτερη τιμή, η οποία γίνεται στον άνθρωπο, πώς, ο Χριστός παίρνοντας την σάρκα την ανθρώπινη και την φύσιν την ανθρώπινη, την οποία είχε προσλάβει όταν γεννήθηκε εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου Ενανθρωπίσας εις την γην αυτήν, αυτήν την σάρκα την δική μας και την φύσιν την δική μας, αφού την εδραίωσε εις το πρόσωπό του και αφού την εξειδανίκευσε στο πρόσωπό του, τώρα με την Ανάληψιν την πήρε μαζί του και το σώμα μας και η φύση μας τώρα, βρίσκονται στην συνεδρίαν πατρός και πνεύματος, τι ωραία που το λέει ένας ύμνος το πρωί στον Ορθρο, και συνεδρία πατρός πεποίειται φύσις ημών η ανθρώπινη. Πατέρα επί γης μας ανθρώπινη, να είναι στον παράδεισο από τώρα, πριν πάμε εμείς εκεί. Και είναι μεγάλη τιμή για τον άνθρωπο και την ανθρώπινη φύση και υπόσταση, το ότι εποιήθη ο άνθρωπος, πρώτα με το ότι ο Χριστός προσέλαβε την ανθρώπινη φύσιν και δεύτερον την προσληφθείσα φύσιν, την ανεβίβασεν με την Ανάληψίν Του, επάνω εις τους ουρανούς.
Γι' αυτό θέλω να σας ευλογήσω μέσα από την καρδιά μου, να σας επαινέσω, γιατί είστε πιστά παιδιά της Εκκλησίας μας και να σας ενθαρρύνω, να δείδετε ομολογίαν Χριστού και μαρτυρίαν Ιησού Χριστού έως εσχάτης γης, πιστοί και πειθαρχικοί στην εντολή την οποίαν μας έδωσε ο Κύριός μας, η χάρις του οποίου εύχομαι να είναι μαζί με όλους σας. Αμήν.
