Διοργανούμενο ὑπὸ τῆς Safe Net Home, Θεσσαλονίκη, 20-22 Σεπτεμβρίου 2006
Ἀγαπητοί μου,
τὸ πρόβλημα τῆς παιδοφιλίας εἶναι πυρωμένο καρφὶ στὴν καρδιά μας, διότι τὸ παιδὶ εἶναι πλάσμα εὐλογημένο ἀπὸ τὸν ἴδιον τὸν Κύριο. Τὸ παιδί, ποὺ ὁ Ίησοῦς μᾶς ἔδωσε ἐντολὴ ὄχι μόνο νὰ τιμοῦμε καὶ νὰ ἀγαποῦμε, ἀλλὰ καὶ νὰ ἔχουμε ὡς πρότυπο τῆς ψυχῆς μας, εἶναι σήμερα στόχος λυσσασμένης ἐπιθέσεως τοῦ κακοῦ.
Ἡ ἀντίστασή μας στὸ ἀπεχθὲς αὐτό ἔγκλημα, πρέπει νὰ εἶναι ἐπείγουσα καὶ σταθερή. Ἀλλὰ δὲν θὰ ἐπιτύχουμε, ἐὰν δὲν δοῦμε κατάματα τοὺς παράγοντες τοῦ κακοῦ καὶ δὲν συνειδητοποιήσουμε τὶς εὐθύνες μας.
Ἡ σεξουαλικὴ ἐκμετάλλευση καὶ κακοποίηση τοῦ παιδιοῦ, εἶναι προϊὸν τῆς εὐρύτερης ὑποβάθμισης τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ὑποβάθμισης ποὺ θρασέως ἀποκαλεῖται «σεξουαλικὴ ἀπελευθέρωση». Ζοῦμε σὲ κοινωνίες ποὺ ἀποξενώνουν τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὴν ἠθικὴ συνείδηση καὶ τὸν σπρώχνουν στὴ χωρὶς ἀναστολὲς ἀπόλαυση. Τὴν ἀπουσία ἀναστολῶν χαρακτηρίζουν «ἀπελευθέρωση», καὶ τὴν ἀνάγουν σὲ κριτήριο ζωῆς. Ἡ ἀπόλαυση εἶναι ἡ νέα θεότης τῆς κοινωνίας. Ἀπὸ τὸ βωμό της ξεπηδοῦν οἱ πίδακες τοῦ κακοῦ, ἤτοι ἡ ἄνευ ὅρων καὶ ὁρίων ἐπιτυχία, ἡ ὑποταγὴ τῆς κοινωνικότητας στὴν ἀτομικότητα, ὁ ἐγωϊστικὸς ἐτσιθελισμός, ὁ καταναλωτισμός, ἡ καταστροφὴ τοῦ περιβάλλοντος χάριν τοῦ ἄμεσου κέρδους, ἡ μετατροπὴ τῆς οἰκογένειας σὲ ἁπλῶς μονάδα συμβίωσης ὅπου τὸ κάθε μέλος ἔχει τὴν αὐστηρῶς ἰδιωτική του ζωή, καὶ βεβαίως τὸ ὅτι βλέπουμε καὶ μεταχειριζόμαστε τὸ πλησίον ὡς σαρκίον, ὡς ἕνα κομμάτι σάρκας.
Ὑπὸ τοὺς ὅρους αὐτούς, πρέπει νὰ συνειδητοποιηθεῖ ἀπὸ κάθε ἐνδιαφερόμενο ὅτι δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ καταπολεμηθεῖ ἡ παιδοφιλία καὶ νὰ μένει ἀπείραχτη στὴν κυρίαρχη θέση της ἡ ὑποταγὴ τῶν πάντων στὴν ἀπόλαυση τοῦ ἀτόμου. Δὲν εἶναι δυνατὸν ἐπὶ σοβαρᾶς βάσεως νὰ ἀγωνιζόμεθα γιὰ νὰ παρεμποδίσουμε μία συγκεκριμένη ἀνήθικη πράξη ἐνόσω προασπίζουμε τὸ «δικαίωμα» τοῦ ἀτόμου στὸν ἀμοραλισμό. Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ζητοῦμε ἀνθρωπιὰ πρὸς τὸ παιδί, ὅταν ἀποκαλοῦμε «ἐλευθερία» τὴν ἀποχαλίνωση.
Πρέπει νὰ εἶναι κατανοητό ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀξιοτίμους Συνέδρους, ὅτι εἶναι ἀναποτελεσματικὴ κάθε προσπάθεια ἀντιμετώπισης εἰδικῶς καὶ μόνον τῆς παιδοφιλίας, καὶ ἀκόμη χειρότερον, εἰδικῶς καὶ μόνον στὸ διαδίκτυο. Γνωρίζουμε ὅλοι πολὺ καλά, ὅτι τὴν παιδοφιλία καὶ τὴν πορνογραφία, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ διαδίκτυο, προωθοῦν ἀκωλύτως τὰ ἔντυπα μέσα ἐνημέρωσης, τὸ ραδιόφωνο, ἡ τηλεόραση, καὶ κυρίως ἡ κινητὴ τηλεφωνία. Ἡ προαγωγὴ τῆς παιδοφιλίας καὶ τῆς σχετικῆς πορνογραφίας γίνεται τόσο μὲ τὴν προβολή, συχνὰ σὲ θριαμβευτικοὺς τόνους, τῆς ἀποχαλίνωσης, ὅσο καὶ μὲ τὶς διαφημίσεις, σὲ βαθμὸ ποὺ οἱ περισσότερες ἀπὸ αὐτές, ἰδίως δὲ οἱ ἀποτεινόμενες σὲ ἐφήβους καὶ παιδιά, νὰ εἶναι διδασκαλεῖα ἐκπόρνευσης καὶ ἐκμαυλισμοῦ.
Δὲν θὰ ἦταν δίκαιο, λοιπὸν, νὰ μὴ σᾶς συγχαρῶ ὡς πνευματικὸς πατήρ, γιὰ τὸν ἀγῶνα σας κατὰ τῆς παιδικῆς πορνογραφίας στὸ διαδίκτυο. Ἀλλὰ σᾶς παρακαλῶ νὰ ἀντιμετωπίσουμε μαζὶ τὸ πρόβλημα στὴ ρίζα του, καὶ νὰ μὴ ἀναλωθοῦμε σὲ μάχη σωτηρίας ἑνὸς χωραφιοῦ ὅταν καίγεται ὅλο τὸ βουνό.
Ἐπιτρέψτε μου, ὅμως, νὰ ἀναφερθῶ καὶ στὴν τακτικὴ τοῦ ἀγῶνα σας: ὁ κόσμος, ἀγαπητά μου παιδιά, δὲν σώζεται μὲ ἀπαγορεύσεις καὶ λογοκρισίες. Ὁ κόσμος σώζεται μὲ τὴν μετάνοια. Οἱ νόμοι δὲν εἶναι περιττοί, ἀλλὰ οἱ νόμοι δὲν ἔχουν νόημα καὶ ἰσχύ, ἐὰν δὲν ὑποστηρίζονται ἀπὸ τὴν κοινωνικὴ συναντίληψη. Ὅσον ἐπιτρέπουμε τὴ βύθιση τοῦ ἀνθρώπου στὴν ἀπόλαυση παντός εἴδους, εἶναι κωμικὸ νὰ περιμένουμε ὅτι ἡ ψήφιση ἑνὸς νόμου, ἔστω αὐστηροῦ, θὰ ἐπιβάλλει τὴν ἠθική.
Αὐτὸ ποὺ χρειάζεται ὁ κόσμος μας, αὐτὸ ποὺ χρειάζεται ἡ κοινωνία μας, καὶ τολμῶ νὰ πῶ ὁ καθένας ἀπὸ μᾶς, εἶναι νὰ κλάψει πικρά γιὰ τὴ φρίκη ποὺ προκαλεῖ ἡ ἀποσύνδεση τῆς προσωπικῆς ἐλευθερίας ἀπὸ τὴν ἠθικὴ συνείδηση, καὶ νὰ μετανοήσει. Αὐτὸ ποὺ χρειαζόμαστε εἶναι νὰ στρέψουμε ἀμέσως τὸ πρόσωπό μας πρὸς τὸ βάθος τῆς ψυχῆς μας, παρακαλῶντας νὰ δοῦμε ἐκεῖ τὸ πρόσωπο τοῦ παιδιοῦ, τὸ πρόσωπο τοῦ Ὑιοῦ τοῦ Θεοῦ, καὶ νὰ ζητήσουμε ἀπὸ Αὐτὸ συγχώρεση καὶ βοήθεια.
Εὔχομαι τὸ Συνέδριό σας νὰ εἶναι ἕνα βῆμα πρὸς τὴν πορεία τῆς ἐπίγνωσης καὶ τῆς μετανοίας.
