Τό φαινόμενο τῶν Σατανιστῶν καί τῶν σατανιστικῶν τελετῶν ἤ λατρειῶν δέν εἶναι καινούργιο. Εἶναι προ-χριστιανικό, ἀφοῦ ἡ ὕπαρξη καί παρουσία τῶν δαιμόνων ἦταν γνωστή ἀπό τότε. Ὁ Χριστιανισμός προσέδωσε, κατ' ἀντίθεση πρός τίς προ-χριστιανικές θρησκεῖες, ἰδιαίτερη ἔμφαση στήν ἀνάγκη ἀντίστασης τοῦ ἀνθρώπου στόν Πονηρό, καί ἔθεσε μάλιστα στή διάθεση τῶν πιστῶν τά κατάλληλα μέσα γιά τήν ἐπιτυχῆ ἔκβαση τῆς ἀντίστασης αὐτῆς. Ἤδη ἀπό τήν στιγμή τῆς γεννήσεώς του ὁ ἄνθρωπος τελεῖ, σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, κάτω ἀπό τήν ἐπιρροή τῶν πονηρῶν πνευμάτων, γι' αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία, βαπτίζοντάς τον, τόν ἀπαλλάσσει ἀπό τήν τυραννική αὐτή ἐπιρροή, ὁπλίζοντάς τον μέ τή χάρι καί τή δύναμι τοῦ Θεοῦ. Αὐτός ἄλλωστε εἶναι καί ὁ βασικότερος λόγος πού ἡ Ἐκκλησία καθιέρωσε τόν νηπιοβαπτισμό. Ἔξω ἀπό τήν μάνδρα τῆς Ἐκκλησίας ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἕρμαιο τῶν δαινομικῶν δυνάμεων. Μέσα στήν Ἐκκλησία τελεῖ κάτω ἀπό τήν προστατευτική ἀσπίδα της καί, ἄν θέλει, μπορεῖ νά διαφυλάξει τόν ἑαυτό του μακρυά ἀπό τήν κακοποιό δύναμη τοῦ Σατανᾶ.
Πολύ χαρακτηριστική εἶναι ἡ τελετή τῆς λεγομένης «Κατήχησης» πού προηγεῖται τοῦ Ὀρθοδόξου βαπτίσματος. Ἐκεῖ ὁ τελετουργός ἱερέας ἔρχεται σέ ἀπ' εὐθείας συνομιλία μέ τόν Δαίμονα πού κρύβεται μέσα στό ἀβάπτιστο ἀκόμη παιδί, καί τόν ἐξορκίζει νά βγῆ ἀπό μέσα του καί νά ἀπαλλάξει τήν «ἐσφραγισμένην εἰκόνα τοῦ Θεοῦ» ἀπό τή μυσαρή παρουσία του. Ἡ σχέση ἀνάμεσα στόν ἱερέα τῆς Ἐκκλησίας καί στόν διάβολο δέν εἶναι ὡστόσο διαλεκτική. Ὁ ἱερέας ὁμιλεῖ «ὡς ἐξουσίαν ἔχων» καί διατάσσει τόν Σατανᾶ νά ἐξέλθει καί νά ἀπομακρυνθῆ ἀπό τόν ἄνθρωπο. Καί κατόπιν ὁ ἴδιος ὁ κατηχούμενος, παλαιότερα, (σήμερα δέ μέ τό στόμα τοῦ ἀναδόχου του) καλεῖται νά ὁμολογήσει ἀπάρνηση τοῦ διαβόλου καί σύνταξη μέ τό Θεό. Ἀπό τή στιγμή αὐτή καί ἰδίως μετά τήν βάπτιση ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος ἀπό τήν ἐξουσία τοῦ διαβόλου. Ὁ διάβολος δέν μπορεῖ νά τοῦ κάνει κακό, παρά μόνο ἄν ὁ ἴδιος θελήσει νά ὑποταχθῆ στό θέλημά του.
Ἡ Ἐκκλησία μας δέν ἔπαυσε ποτέ νά καλεῖ τούς πιστούς της στήν ἀνάληψη τοῦ ἀόρατου πνευματικοῦ πολέμου δηλ. τῆς ἀδυσώπητης ἀναμέτρησης ἀνά πᾶσαν στιγμήν μέ τή δύναμη τοῦ Δαίμονα. Καί ταυτόχρονα νά καλεῖ τούς ἀνθρώπους νά μή μετέχουν σέ σατανιστικές τελετές καί ἄλλες σατανικές μεθοδεύσεις, ὅπως εἶναι π.χ. τά μάγια, οἱ μαντεῖες, τά ὡροσκόπια, τά μέντιουμς κλπ., κρούοντας ἔγκαιρα τόν κώδωνα τοῦ κινδύνου. Ποιός ὅμως ἔδωσε ποτέ τήν δέουσα προσοχή στά μηνύματα αὐτά; Εἶναι γνωστή ἡ ἀντίδραση τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Δημητριάδος ἐναντίον σατανιστῶν μαθητῶν στό Βόλο, τό 1992. Ἡ ἀποκάλυψη τότε καί ἡ δημόσια καταγγελία τῆς τελέσεως σατανιστικῶν τελετῶν μέ δράστες μαθητές Λυκείου, ἀνεστάτωσε τό πανελλήνιο. Πολλοί γονεῖς ἀφυπνίσθησαν καί ἐπροστάτευσαν τά παιδιά τους, ἄλλοι ὅμως ἐπέκριναν τόν Μητροπολίτη διότι τάχα διέδιδε ὑπερβολικά ἤ καί φανταστικά πράγματα. Σήμερα ὅλοι διαπιστώνουμε ὅτι ἡ ἔγκαιρη ἐκείνη προειδοποίηση, ἦταν ἀναγκαία γιά νά διασωθῆ ὅ,τι ἦταν δυνατόν. Ὅμως τό πρόβλημα παραμένει. Τότε στό Βόλο δέν ὑπῆρχαν καταγγελίες γιά φόνους. Τώρα ὅμως ἔχουν πλέον φανερωθῆ καί ἀνθρωποθυσίες πρός τιμήν τοῦ Σατανᾶ ἀπό τούς σατανιστές. Ἀθῶα θύματά των ἀνυποψίαστες γυναῖκες πού βρέθηκαν στό στόχαστρο τῶν παράλογων σχεδιαστῶν τοῦ τρόμου. Οἱ ἀνθρωποθυσίες γιά τόν ἐξευμενισμό τοῦ Σατανᾶ εἶναι στό τελετουργικό τῶν σατανιστικῶν λατρειῶν, πού ὑπάγονται στίς ἀποκρυφιστικές τελετές. Ὅλες μαζί ἀποκαλοῦνται διεθνῶς «καταστροφικές λατρεῖες» καί γι' αὐτές ὑπάρχει ἡ εἰδική προειδοποιητική νότα τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου μέ ἡμερομηνία 22.5.84 καί τά ἑπόμενα Ψηφίσματά του μέ ἡμερομηνίες 29.2.1996 καί 17.2.1998, μέ τά ὁποῖα καλεῖ τίς Κυβερνήσεις τῶν κρατῶν - μελῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης νά λάβουν τά μέτρα τους γιά τήν προστασία τῶν πολιτῶν τους ἀπό αὐτές. Καί τοῦτο διότι οἱ «λατρεῖες» αὐτές διενεργοῦν πλύση ἐγκεφάλου στούς ὀπαδούς των, τούς ἐξαρθρώνουν τή λειτουργία τῆς σκέψης καί τούς ἐκμεταλλεύον-ται, ἐνῶ ἄλλες –ὅπως οἱ σατανιστικές– ὁδηγοῦν καί στό ἔγκλημα. Κατόπιν αὐτοῦ εἶναι ἐπιβεβλημένη ἡ λήψη ἀπό τήν κυβέρνηση εἰδικῶν μέτρων ποινικοποίησης τῶν σατανιστικῶν καί καταστροφικῶν λατρειῶν, ὥστε νά προφυλαχθοῦν οἱ ἀφελεῖς πού ὅταν προσχωρήσουν σ' αὐτές, ἔχουν ἤδη ἐκπλειστηριάσει τή βούληση ἀλλά καί τή ζωή τους.
Ὁ Σατανισμός εἶναι μιά τραγική ὑπόθεση ἄν τόν ἐνεργοῦν χριστιανοί. Καί τοῦτο διότι τά πονηρά πνεύματα εἶναι ἐξ ὁρισμοῦ ἐχθρικά πρός τόν ἄνθρωπο. Ἔτσι ὁ σατανιστής λατρεύει τόν ἐχθρό του καί ζητεῖ ἀπό αὐτόν βοήθεια καί προστασία, πρᾶγμα πού δέν εὐσταθεῖ οὔτε μπορεῖ νά εὐδοκιμήσει. Ἐνῶ ἀγαθός εἶναι μόνο ὁ Θεός, πού ταυτόχρονα εἶναι «Θεός ἰσχυρός, ἐξουσιαστής ἄρχων εἰρήνης, Πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος». Κατά συνέπειαν οἱ χριστιανοί ἔχουμε δύναμη καί προστασία ἀπό τόν Θεό καί ὄχι ἀπό τόν διάβολο. Καί ὁ μόνος τρόπος προφύλαξής μας ἀπό «τά βέλη τοῦ πονηροῦ τά πεπυρωμένα» εἶναι ἡ παραμονή μας στήν Ἐκκλησία, ὄχι βέβαια ἡ μηχανική, ἀλλά ἡ οὐσιαστική,αὐτή πού συνοδεύεται ἀπό εἰλικρινῆ εὐθυγράμμιση τῆς ζωῆς μας πρός τή ζωή πού ἐκείνη εἰσηγεῖται.
