Αγαπητοί μου, ΚΑΘΩΣ ΞΑΝΑΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ κι εφέτος στην Πατρίδα μας την εορτή των Χριστουγέννων προσπαθούμε, όσοι χριστιανοί προβληματιζόμαστε, να προσπελάσουμε στο βαθύτερο νόημά τη, για να μη περιορισθούμε στην εγκόσμιο ευωχία μόνο, που παραδοσιακά την συνοδεύει. Τα παιδιά ερωτούν να μάθουν τι είναι τα Χριστούγεννα, και οι μεγάλοι με τρόπο γλαφυρό και εν πολλοις "γλυκανάλατο" απαντούν για την γνωστή ιστορία της Βηθλεέμ με την Παρθένο Μαρία, τη Φάτνη και το Θείο Βρέφος. Ελάχιστοι μπορούν να ξέρουν κάτι περισσότερο και ουσιαστικότερο. Και ακόμη πιο λίγοι την βαθύτερη θεολογική σημασία για την ζωή μας αυτού του κοσμοϊστορικού γεγονότος, δηλ. της σαρκώσεως του Λόγου, του Ιησού Χριστού. Οι γιορτές έρχονται και φεύγουν, χωρίς οι πολλοί να μπορούν να αποκομίσουν από αυτές την ψυχική ωφέλεια και την ανακαινιστική δύναμη που αυτές προσφέρουν.
ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΜΩΣ ΓΙΑ την Γέννηση του Χριστού μας την αποκαλύπτει ο ίδιος ο λόγος του Θεού. Ο Χριστός σαρκώθηκε κι έγινε άνθρωπος, χωρίς να χάσει την θεότητά Του για ένα και μοναδικό λόγο: για να ξαναπολαύσουμε οι άνθρωποι την υιοθεσία από τον Πατέρα. Να ξαναγίνουμε δηλαδή παιδιά του Θεού κατά χάριν, με την δυνατότητα της κληρονομίας της Βασιλείας του Πατέρα μας. Το γράφει καθαρά ο Απόστολος Παύλος: "Ότε δε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού, γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον, ίνα τους υπό νόμον εξαγοράση, ίνα την Υιοθεσίαν απολάβομεν" (Γαλ. δ 4-5). Και το επαναλαμβάνει ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: "Όσοι δε έλαβον αυτόν έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι" (Ιω. α. 12).
ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ είμαστε πια μόνοι, ότι μπορούμε να ελπίζουμε, και , να ζούμε με προοπτική που αγκαλιάζει ολόκληρη την αιωνιότητα. Και τα τρία αυτά στοιχεία έχουν τις πρακτικές τους προεκτάσεις στην σύγχρονη εγκόσμιο πραγματικότητα καθώς μάλιστα δρασκελίζουμε το κατώφλι της τρίτης μετά Χριστόν χιλιετίας. Από την οποία φαίνεται πως λείπει η ελπίδα και ο ορίζοντας, ενω περισσεύει η μοναξιά. Ο άνθρωπος της πίστεως έχει λόγον υπάρξεως και νόημα ζωής. Τώρα πια υπάρχει ο Χριστός, ο προσωπικός Σωτήρας του καθενός μας και ταυτόχρονα και όλου του κόσμου, που μας άνοιξε την πύλη της ελπίδας και μας χάρισε το πολύτιμο δώρο της υιοθεσίας. Έχουμε Πατέρα, είμαστε πολίτες της Βασιλείας Του. Το λέγει χαρακτηριστικά πάλι ο Παύλος: "Ώστε ουκέτι ει δούλος αλλ' υιός, ει δε υιός, και κληρονόμος Θεού διά Χριστού" (Γαλ. δ.7). Ποιός δεν θα χαρή με τούτη την δωρεά; Και ποιός δεν θα νιώσει την ζωή του να αναβαθμίζεται μέσα στην προοπτική της αιωνιότητας;
Ο ΠΟΛΥΤΕΧΝΙΤΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΠΡΑΓΜΩΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ "εις άπαν το πρόσωπον της γης", αποσταμένος δραματικά από τα πιεστικά προβλήματα της ζωής και τις μονομερείς και υπερβολικές ενασχολήσεις του, στέκεται με δέος εμπρός σε αυτό το ορόσημο και αναμετρά τις αντοχές του και τις δυνάμεις του. Εισέρχεται στην τρίτη μετά Χριστόν χιλιετία κατάφορτος από τις δάφνες των υψηλών και σπουδαίων όντως επιτευγμάτων και επιτυχιών του, αλλά και "κατάστικτος τοις μώλωψι" που επέφερε στην ψυχή του η ποικιλώνυμη πνευματική ανεστιότητα και ορφάνια καθώς και ο πολυδαίδαλος ηθικός αμοραλισμός που κατακερματίζουν επικίνδυνα την μοναδικότητα, την συνέχεια και την ωραιότητα της υπάρξεώς του. Σ'αυτό το γύρισμα της ανθρώπινης ιστορίας η Γέννησις του Χριστού υποστασιάζει και υπομιμνήσκει με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο το παρακλητικό και επιστηρικτικό μήνυμα της ελπίδας, της χαράς και της σωτηρίας που έχει ανάγκη ο αποσταμένος και εν πολλοις απογοητευμένος άνθρωπος της εποχής μας.
