ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΑΚΟΕΣ ΠΟΛΕΜΩΝ, στό κλῖμα τῆς ἀποτρόπαιας τρομοκρατίας, στή στενάζουσα ἀβεβαιότητα τῆς ἐπιούσης, στή συνεχιζόμενη ἀλλοτρίωση τοῦ ἤθους, καί στό ἀναποδογύρισμα τῶν ἀξιῶν τῆς ζωῆς, θά ἀκουστῆ καί πάλιν ἐφέτος ὁ γλυκύς ἀντίλαλος τῆς ἀγγελικῆς φωνῆς ἀπό τή μακρυνή Βηθλεέμ πού θά ἀναγγείλει σέ ὅλη τήν οἰκουμένη τό γνωστό μήνυμα, ὅτι ὑπάρχει τώρα Σωτήρας " ὅς ἐστι Χριστός Κύριος ". Ἡ χαρά μας εἶναι πεπληρωμένη, διότι ἔλαβε χώραν, κατά τόν ἅγιον Ἰωάννην τόν Δαμασκηνόν, " τό πάντων καινῶν καινότατον, τό μόνον καινόν ὑπό τόν ἥλιον ". Κάποιοι βέβαια δυσπιστοῦν καί διερωτῶνται. Ὑπάρχει τάχα Σωτήρας; Καί ἄν ὑπάρχει, πῶς οἱ δαιμονικές δυνάμεις διαφεντεύουν τή ζωή μας; Πῶς ὁ κόσμος παραμένει δέσμιος τῆς φθορᾶς; Πῶς οἱ ἄνθρωποι ξέχασαν τήν ἀποστολή των;
ΣΩΤΗΡΑΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΗΛΘΕ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ μέ συγκεκριμένο σχέδιο καί σκοπό. Ὁ Μ. Ἀθανάσιος διευκρινίζει: " Αὐτός γάρ ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν ". Ὅμως ὁ κόσμος δέν Τόν δέχθηκε στή πλειονότητά του. Δέν θέλησε νά Τόν γνωρίσει, οὔτε νά Τόν ἀκολουθήσει, δέν Τοῦ χάρισε τήν ἐμπιστοσύνη Του. Ὅσοι ὅμως Τόν δέχθηκαν, τούς χάρισε τήν ἰδιότητα νά γίνουν κατά χάριν παιδιά τοῦ Θεοῦ, τούς ἔφερε σέ κοινωνία μέ τό Θεό, τούς ἄνοιξε τίς προοπτικές καί τούς ὁρίζοντες τῆς ζωῆς. Οἱ ἄλλοι παρέμειναν στίς στεῖρες ἀναζητήσεις των, ἤ καί στήν παθητική ἀποδοχή τῆς πίκρας των. Ἔμειναν " ἐξερευνῶντες ἐξερευνήσεις ". Γι' αὐτούς τά Χριστούγεννα ἔχουν ἕνα λαϊκό παραδοσιακό καί φολκλορικό χαρακτῆρα, πού ἐξαντλεῖται στήν ὑλική εὐωχία, στά δῶρα, καί στίς εὐχές. Χωρίς πνευματικότητα καί ἐνόραση.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΟΜΩΣ, ΓΙΑ ΕΜΑΣ, ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΖΩΗΣ καί χαρᾶς. Κυρίως εἶναι ἀφορμή ἐλπίδας διηνεκοῦς καί μονίμου. Αὐτή τήν ἐλπίδα τήν ἔχουμε ἀνάγκη οἱ θνητοί. Στά σκοτάδια τοῦ ὑλισμοῦ καί τῆς ἀπελπισίας, στίς ἐρημιές τῆς ἀθεΐας καί τοῦ ψυχικοῦ κενοῦ, στό πλάσιμο τοῦ ὑπανθρώπου, τοῦ ὑπερανθρώπου καί τοῦ τηλεανθρώπου, ἡ παρουσία τοῦ Σωτήρα Χριστοῦ εἶναι φῶς καθοδηγητικό κι ἐλπιδοφόρο. Γιατί Ἐκεῖνος εἶπεν " Ἐγώ εἰμί τό φῶς τοῦ κόσμου". Χαιρόμαστε γιατί ὁ λαός μας στή μεγάλη του πλειοψηφία πιστεύει στό Χριστό, ἀγαπᾶ τήν Ἐκκλησία, λούζεται στή χάρη τῶν ἱερῶν Μυστηρίων, καί μένει προσηλωμένος στίς χριστιανικές ἀξίες τῆς ζωῆς. Καί ἡ νεολαία μας, δίνει καθημερινά δείγματα τῆς προσήλωσής της πρός τή πίστη καί τήν παράδοση. Καί αὐτή τήν κληρονομιά δέν πρέπει νά τή χάσουμε. Στή θέση της θά ἔλθει ἡ μαζοποίηση, τό ἄγχος καί ἡ μοναξιά.
