Ἀδελφοί μου, Παιδιά μου,
ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ ἱστορικό γεγονός πού γιορτάζουμε σήμερα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ὁριοθετημένο μέ ποίηση ἐμπνευστική καί δραματουργία ἀνυπέρβλητη, μουσική καί ἁγιογραφία, λατρευτική μεγαλωσύνη καί γνησιότητα κάλλους, μᾶς ἐπιβάλλει ἀνάλογη μέ τή σπουδαιότητά του θεώρηση καί ἀνάλογη στάση καί ἀξιολόγηση, μακρυά ἀπό θρησκόληπτες κενολογίες καί παιδαριώδη ρητορεύματα. Πρόκειται γιά ἕνα Μυστήριο πού μόνο μέ τή σιγή μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά τό τιμήσει. Ἄλλωστε "οὐ φέρει τό μυστήριον ἔρευναν".
ΟΜΩΣ ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΞΙΧΝΙΑΣΟΥΜΕ τό μυστήριο καθ' ἑαυτό, μποροῦμε ὡστόσο νά νοιώσουμε τή χαρά γιά τή βεβαιότητα τῆς λύτρωσης διά Ἰησοῦ Χριστοῦ πού ἦλθε γιά ὅλους μας στόν κόσμο. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι πράγματι ὁ Σωτήρας μας γιατί μόνος αὐτός ἕνωσε στήν Ὑπόστασή του τή θεία του καί τήν ἀνθρώπινή μας φύση, χαρίζοντάς μας τήν αἰώνια ζωή. Οἱ διάφοροι ἀνά τούς αἰῶνες αἱρετικοί, ἀπό τούς Δοκητές μέχρι τούς Χιλιαστές, προσπάθησαν νά λύσουν ὀρθολογιστικά τό μυστήριο προσθέτοντας ἤ ἀφαιρώντας κάτι ἤ ὁλόκληρη τή μία ἀπό τίς δύο φύσεις τοῦ Χριστοῦ.
ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΕΩΝ ΑΥΤΩΝ ἀγωνίσθηκαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μέ πολλές θυσίες καί διεφύλαξαν τό δόγμα ἀκέραιο. Πρέπει ὁ ὅλος ἄνθρωπος νά προσληφθῆ ἀπό τόν ὅλον Θεό γιά νά σωθῆ, γιατί καθώς χαρακτηριστικά λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος "Τό γάρ ἀπρόσληπτον, καί ἀθεράπευτον. Ὅ δέ ἥνωται τῷ Θεῷ τοῦτο καί σώζεται " (Ρ. G. 37, 181). Αὐτή τήν πίστι ἐκράτησε ἡ Ἐκκλησία καί αὐτήν διδάσκει σέ πεῖσμα τοῦ ὀρθολογισμοῦ καί τοῦ συγκρητισμοῦ πού ἐπηρεάζουν σήμερα μεγάλη μερίδα ἀνθρώπων.
o-o-o
TO ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΕΙ τή σύγχυση, καί πολλοί χριστιανοί λέγουν:
"Τί σημασία ἔχει τί δόγμα πρεσβεύεις. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἴδιος καί ἐδῶ κι ἐκεῖ ". Καί ἄλλοι προεκτείνουν τό ζήτημα σέ μιά τραγελαφική προσομοίωση, τοῦ Χριστοῦ μέ ἄλλους μύστες θρησκειῶν καί ὁμολογιῶν. Πρόκειται γιά πλάνη. Δέν μᾶς σώζει ὁποιαδήποτε πίστη στό Χριστό, ἀλλά ἡ πίστη τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἰδεολογικοποιημένος Χριστιανισμός δέν θεωρεῖ ἀναγκαία τήν Ἐκκλησία γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ὅμως ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, πού λυτρώνει ὅλα τά μέλη.
ΕΦΕΤΟΣ ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ τή λαχτάρα τοῦ ἀνθρώπου νά στηριχθῆ στή πίστη του. Πρόκειται γιά ὑπαρξιακή ἀνάγκη, πού γίνεται πιό ἐπιτακτική ὕστερα ἀπό ἀπογοητεύσεις πού ὁ λαός μας γεύεται συνέχεια πότε ἀπό τήν διεθνῆ ἀδικία καί πότε ἀπό τά προβλήματα τῆς καθημερινῆς ἐπιβίωσης. Ἡ στροφή του πρός τήν Ἐκκλησία πρέπει νά συνδυάζεται μέ τήν ὀρθή καί ἀκαινοτόμητη πίστη, ἄν θέλουμε νά ξεφύγουμε ἀπό τή φολκλορική μετασκευή τῶν Χριστουγέννων σέ λεηλατημένο παραμύθι μόνο καί μόνο γιά νά κινηθῆ ἡ ἀγορά καί νά διασκεδάσει ὁ κόσμος.
