Ἀγαπητά μου Παιδιά. ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.
«ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΗΜΕΡΑ, ΛΑΜΠΡΥΝΘΩΜΕΝ ΛΑΟΙ» μᾶς καλεῖ σήμερα μέ τή γλῶσσα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐμπειρίας ὁ ἐπινίκιος ὑμνωδός. «Ὄντως ἱερά καί πανέορτος αὔτη ἡ σωτήριος νύξ καί φωταυγής». Καί ἡ ἡμέρα «κλητή καί ἁγία, βασιλίς καί κυρία». «Ἑορτῶν ἑορτή καί πανήγυρις πανηγύρεων». Ἔτσι γιορτάζουμε τήν Ἀνάσταση ἐμεῖς οἱ ὀρθόδοξοι. Μέσα στό Φῶς, στήν Ἐλπίδα, στή Δόξα, στόν Ἀγῶνα. Τῆς δίδουμε νόημα ὑπαρξιακό. Δέν εἶναι ὑπόθεση μόνο ἑνός ἱστορικοῦ προσώπου, τοῦ Χριστοῦ, πού ἐσταυρώθη καί ἀνέστη ἐκ νεκρῶν. Ἄν ἦταν ἔτσι, δηλαδή μιά ἀτομική ἁπλῶς περίπτωση βεβαιωμένου ἔστω θαύματος, δέν θά μᾶς ἐνδιέφερε καί πολύ. Ἐκτός κι ἄν κολακευόμαστε ἐπειδή ὁ δικός μας Ἀρχηγός ἀναστήθηκε, ὅπως τό νοιώθουν γιά τόν δικό τους πού πρώτευσε πολλοί φίλαθλοι, ἤ γιά τούς ἐθνικούς τους ἥρωες πού διακρίθηκαν στά πεδία τῶν μαχῶν πολλοί λαοί.
ο - ο – ο
ΟΜΩΣ ΕΔΩ Ο ΜΕΝ ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΣΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕ τήν ἀπερινόητη ὀντολογική σημαντικότητα τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου, ἡ δέ Ἀνάσταση τή διάσωσή του. Ἔτσι, τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου λειτουργεῖ ὡς «σημεῖο», δηλαδή ὡς δείκτης ἐλευθερίας, πού ἀρνεῖται κάθε νομοτέλεια, ἀναγκαιότητα, προκαθορισμό τῆς τύχης μας. Αὐτό τό μήνυμα τῆς Θείας Ἀποκάλυψης μεταφράζεται σέ πρόταση πού ἀφορᾶ τόν τρόπο τῆς προσωπικῆς ὑπάρξεώς μας. Καί ὁ τρόπος αὐτός εἶναι ὁ καθημερινός ἀγώνας γιά τήν οὐσιαστική μας σχέση μέ τόν Σωτῆρα Χριστό, γιά τή διάσωση τῆς ἀξιοπρέπειάς μας, γιά τή διαφύλαξη τῆς ἐλευθερίας ἄρνησης τῆς ἀτομοκεντρικῆς ὑπαρκτικῆς αὐτοτέλειας, γιά τήν ὑπέρβαση τοῦ θανάτου, γιά τήν ἀντίσταση στήν ἰσοπέδωση πού ἐπιχειρεῖ τό ἐπικοινωνιακό ὑπερσύστημα πού κατασκευάζει συνειδήσεις κατ’ εἰκόνα καί ὁμοίωσή του.
ο - ο – ο
ΑΛΛ’ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΜΑΣ ΑΥΤΟΣ ΙΔΙΩΣ ΕΝΑΝΤΙΑ στήν ἰσοπεδωτική πρακτική τῶν ἐπικυρίαρχων δυνάμεων δέν μπορεῖ νά ἔχει ἀποτέλεσμα ἄν δέν εἶναι καρπός τῆς πιστότητός μας στίς πατροπαράδοτες πνευματικές ρίζες μας. Δημόσιος καί ἰδιωτικός βίος χωρίς τήν πολυτίμητη πίστη μας δέν νοοῦνται. Ἐκφυλίζονται σέ σύγχυση καί ἀβεβαιότητα. Ἡ Ἐκκλησία σήμερα εἶναι καί πάλιν ἡ ἐλπίδα τοῦ μέλλοντος. Εἶναι κυρίως ἡ ζωντανή καί νέα ἀντίσταση στή δολοφονική τάξη τοῦ κόσμου, πού περνᾶ ἀπό τήν κρεατομηχανή της κάθε ἀνεξάρτητη φωνή, κάθε συνειδησιακή μαρτυρία, κάθε εὔλογη διαμαρτυρία. Εἶναι τό ἀποκούμπι τοῦ λαοῦ καί ἰδίως τῆς νεολαίας μέ πρόσωπο, πού μπροστά στά ἀδιέξοδα ἐπαναστατεῖ. Γι’ αὐτό καί ἔχουν ἐναντίον της ἐκστρατεύσει οἱ χειριστές τῆς ἀποκαθήλωσης ὄχι μόνο τῶν συμβόλων της, ἀλλά καί τῆς δημόσιας φωνῆς της.
Ἀδελφοί, ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ – ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
