Ἀδελφοί μου, Παιδιά μου.
ΗΛΘΑΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ καί ὁ γιορταστικός περίγυρος φαίνεται νά ἀπορροφᾶ τό βαθύτερο νόημα τῆς ἑορτῆς, πού ἐξαντλεῖται, γιά πολλούς, μόνο σέ μιά χαρμόσυνη οἰκογενειακή ἀτμόσφαιρα, σέ κάποιες μικροηδονές κατανάλωσης, μέ ἐπίκεντρο τήν φαντασμαγορικά πλούσια ἀγορά καί τά ἄφθονα προϊόντα της. Ὅλο αὐτό τό στημένο σκηνικό βέβαια δέν εἶναι ἀπό μόνο του κακό, οὔτε ἡ συναισθηματική φόρτιση τῶν ἡμερῶν πού εὐνοεῖ τίς ψυχολογικές παραισθήσεις. Ἀρκεῖ νά μή μονοπωλοῦν τήν πνευματική διάσταση τῆς ἑορτῆς, πού κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο τό Θεολόγο ὑπῆρξε "σεισμός γῆς".
ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ, ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ γιά τούς ἀνθρώπους ἡ ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ. Πῶς καί γιατί ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος μπαίνοντας ξαφνικά στήν ἱστορία τοῦ κόσμου. Πῶς οἱ ἄνθρωποι ὠφελοῦνται ἀπό τήν ἐγγύτητα τοῦ Θεοῦ. Πῶς ἡ ἀναζήτησή του μπορεῖ νά ἱκανοποιήσει τή δίψα τοῦ ἀνθρώπου γιά γνησιότητα. Πῶς ἡ ἀνεστιότητά μας μπορεῖ νά μεταβληθῇ σέ βεβαιότητες. Σ' ὅλα αὐτά τά ἐρωτήματα οἱ ἀπαντήσεις ὑπάρχουν αὐθεντικά στήν Ἁγ. Γραφή, ὡς προτάσεις πίστεως. Ὁ Χριστός γεννᾶται γιά νά ἀναστήσει τήν σκηνή τοῦ Ἀδάμ τήν πεπτωκυΐα. Νά μᾶς δώσει τή δυνατότητα μετοχῆς μας στήν ἀθανασία.
ΤΟ ΚΟΣΜΙΚΟ ΦΡΟΝΗΜΑ ΕΠΙΚΑΛΥΠΤΕΙ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ τήν οὐσία τοῦ μυστηρίου. Στ' ἀλήθεια, πῶς μποροῦμε νά γιορτάζουμε Χριστούγεννα, χωρίς πίστη στό Χριστό, χωρίς μετάνοια, χωρίς ἀγάπη στήν εἰκόνα Του; Πῶς ἀνεχόμαστε νά πλημμυρίζουν τή ζωή μας ἡ φαυλότητα καί τό σκοτάδι; Πῶς ἀφήνουμε τήν ψυχή μας ἀτροφικά ἀδύναμη καί τίς μεταφυσικές της ἀνάγκες ἀνεκπλήρωτες; Πῶς ἡσυχάζουμε βλέποντας τή διολίσθησή μας στήν ἀγκαλιά τοῦ Ἀλάστορα σέ πεῖσμα τῆς θείας Ἀγάπης; Πῶς μένουμε ἀπαθεῖς θεατές τοῦ χαλασμοῦ πού συντελεῖται σέ ὅλα τά ἐπίπεδα, σέ ὅλους τούς χώρους;
ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΝ πλειάδα προβλημάτων βιοπορισμοῦ κυρίως, ἀλλά καί ἀξιοπρέπειας. Δέν ἔχουν πολύ καιρό γιά νά φιλοσοφήσουν καί νά στοχασθοῦν. Προτιμοῦν τήν ἕτοιμη ὕλη πού τούς προσφέρουν οἱ πρακτορίσκοι τῆς ἀθλιότητας. Ὡστόσο ἡ ὕλη αὐτή εἶναι ἐν πολλοῖς ἄχυρα καί "κούφια καρύδια", σπονδή στή φθορά καί τήν ἀλλοτρίωση. Τώρα εἶναι καιρός ἀνάκαμψης. Τά Χριστούγεννα ἄς γίνουν ἀφορμή γιά ριζική μεταστροφή μας. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς προσκαλεῖ νά προσκυνήσουμε ταπεινά τό θεῖο βρέφος. Νά ὀργανώσουμε μέσα μας τή Φάτνη Του. Νά γίνει ἡ καρδιά μας τό λίκνο Του. Καί τότε ὅλη μας ἡ ὑπόσταση θά φωτισθῇ, θά πλουτισθῇ, θά σωθῇ.
