Ἡ ἀπαρχὴ τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους συνοδεύεται ἀπὸ τὴν παροῦσα Ἔκθεση μὲ θέμα: ‘Ἐσχατολογία. Σύγχρονες ἁγιογραφίες’ τῆς Ἐπιτροπῆς Ἀκαδημίας Ἐκκλησιαστικῶν Τεχνῶν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τὴν ὁποία μὲ ἰδιαίτερη χαρὰ χαιρετίζω.
Οἱ εἰκόνες, βιβλία τῶν ἀγραμμάτων, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐγγραμμάτων ἱκανὴ ὑπενθύμιση ὑπάρχουσες τῶν ἀφορώντων εἰς τὰ περὶ τὴν πίστιν, στηρίζουν τὸ βλέμμα τῆς ψυχῆς στὰ ὑπεραισθητὰ καὶ νοητά, καθηλώνουν τὸ νοῦ στὸ μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας καὶ τοῦ τρόπου ἀτομικῆς προσοικείωσης τῆς χάριτος. Ἀπαραίτητο ἐφόδιο τῆς κατὰ Χριστὸν ζωῆς, ἡ εἰκόνα μᾶς διαπορθμεύει ἀπὸ τὸν ἐδῶ ψευδῆ καὶ ἀπατεώνα αἰώνα στὴν ἐκεῖ ἀτελεύτητο βασιλεία. Πολὺ δὲ περισσότερο, οἱ ἐσχατολογικὲς εἰκόνες πατοῦν στὴ γέφυρα τοῦ τέλους τῆς ἑβδόμης ἡμέρας τῆς Δημιουργίας, κλείνουν τὸ βιβλίο τῆς Γενέσεως καὶ ἀποπνέουν τὸ ἄρωμα τῶν παραδείσιων λειμώνων.
Στὴν ἔκθεση τῶν συγχρόνων αὐτῶν ἀποτυπώσεων τῶν πίστει προσδοκωμένων, εὔχομαι τὴν παρὰ Θεοῦ καλλιδρομία καὶ διατελῶ,
Ὅλως πατρικῶς, ἐν Χριστῷ τῷ Δικαίῳ καὶ εὐσπλάγχνῳ Κριτῇ.
