Σεβασμιώτατε καὶ προσφιλέστατε Μητροπολῖτα Ἐλβετίας κ. Ἱερεμία,
Θεοφιλέστατε Ἐπίσκοπε Λαμψάκου κ. Μακάριε,
Ἐξοχώτατε Κύριε Πρέσβυ τῆς Ἑλλάδος εἰς τὰ Η.Ε., κ. Βέρο
Ἐρίτιμε κα Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος κ. Αἰκατερίνη Λούπα,
Σεβασμιώτατοι, Θεοφιλέστατοι, λοιποὶ Πατέρες,
Ἐκλεκτοὶ συνδαιτυμόνες,
Κυρίες καὶ Κύριοι,
Ἔμπλεος αἰσθημάτων χαρὰς καὶ εὐγνωμοσύνης ἵσταμαι σήμερον ἀνάμεσα σᾶς, μοιραζόμενος οὐχὶ μόνον τὸ κοινὸν ποτήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας που πρὸ ὀλίγου διὰ τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μετεβλήθη εἰς αἷμα Χριστοῦ ἀλλὰ καὶ τὴν κοινὴν τράπεζαν ταύτην που εἴχατε τὴν εὐγενῆ καλοσύνην να παραθέσετε τόσον εἰς ἐμὲ προσωπικῶς, ὅσον καὶ εἰς τὰ μέλη τῆς Ἐπισήμου Συνοδείας τῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος. Τὸ γεγονὸς τῆς παρουσίας μου ἐδώ, ὡς ἤδη γνωρίζετε, συνδυάζει τὴν για πρώτην φορὰν εἰς τὴν ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐπίσκεψιν προκαθημένου τῆς Ἑλλαδικὴς Ἐκκλησίας εἰς τὴν ἕδραν τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν καὶ τὴν ταυτόγχρονην ἐπαφὴν μετ΄ ἄλλων Διεθνὼν Ὀργανισμὼν καὶ Ὑπηρεσιὼν τῶν Ἠνωμένων Ἐθνῶν καὶ τῶν Ἐλβετικὼν Συνομοσπονδιακὼν Ἀρχῶν.
Ἀπὸ Θεοῦ ὅμως ἄρξασθε καὶ πρέπει να εὐχαριστήσω πρωτίστως τὸν Ἀναστᾶντα Ἰησοῦ Χριστὸ διὰ τὴν δωρεὰν ταύτην, ἐκ τῆς ὁποίας ἡ Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀναμένει οὐσιαστικοὺς καρποὺς διὰ τὴν οἰκουμενικὴν δέσμευσιν Τῆς εἰς τὴν συνεχῆ πορείαν διὰ τὴν ποθουμένην ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν εἰς ὅλον τὸν κόσμον. Εὐχαριστίας ὅμως ἀναπέμπω καὶ εἰς τὴν Πρωτόθρονην Ἐκκλησίαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τὸ Σεπτὸν Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον, καὶ εἰς τὸν Πρῶτον Αὐτῆς, Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην κ. Βαρθολομαῖον, εἰς ὂν παρακαλῶ ὅπως διαβιβάσετε Σεβασμιώτατε Ἅγιε Ἐλβετίας τάς πλέον θερμὰς εὐχαριστηρίους εὐχὰς διά τε τὴν εὐγένειαν καὶ συγκατάνευσιν Αὐτοῦ ὅπως πραγματοποιηθὴ ἡ ἐν λόγῳ ἐπίκεψις. Γνωρίζων, Σεβασμιώτατε, τὴν σημαντικὴν συμβολὴν τοῦ Ὀρθοδόξου Πατριαρχικοὺ Κέντρου καὶ τῆς ὑμετέρας Ἱερᾶς Μητροπόλεως εἰς τὴν ἐν γένει Οἰκουμενικὴν Κίνησην, φρονῶ ὅτι ἡ σημερινὴ ἐποχὴ καὶ ἡ περιρρέουσα ἀτμόσφαιρα ἄλλων τινῶν συγχρόνων προβλημάτων καὶ τοιούτων ἀναζητήσεων ἐπιτάσσει ἔτι περισσότερον τὴν συνέχισιν ἑνὸς τόσον πολυπλεύρου ἔργου διὰ τὴν ὑπηρεσίαν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴν ὀρθὴν Μαρτυρίαν αὐτῆς εἰς τὸν Δυτικοευρωπαϊκὸν περίγυρον. Ἡ λειτουργία τοῦ Ἰνστιτούτου Μεταπτυχιακὼν Σπουδῶν καὶ ἡ διοργάνωσις σχετικῶν ἡμερίδων ἐπὶ θεμάτων που ἅπτονται τῶν προκλήσεών που καλεῖται να ἀπαντήση ἡ Ὀρθοδοξία εἰς τὸν σημερινὸν κόσμον, ἀποτελοῦν δύο ἐκ τῶν βασικὼν δραστηριοτήτων που λαμβάνουν χώραν εις το εν Chambésy Ορθόδοξον Κέντρον. Εἰς αὐτὰς ὅμως, προστίθενται ἡ τεραστία ἐμπειρία φιλοξενίας καὶ διοργανώσεως ἀπὸ μέρους τοῦ Πατριαρχικοὺ Κέντρου πολλῶν διαχριστιανικὼν καὶ διαθρησκειακὼν διαλόγων καὶ ἡ γραμματεῖα τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου ὅλων τῶν Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, δύο ἐκ τῶν οὐσιαστικοτέρων δραστηριοτήτων τοῦ Κέντρου διὰ τῶν ὁποίων ἔχουν ληφθεὶ μείζονος σημασίας ἀποφάσεις διὰ τὴν πολιτικὴν τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν μεταξὺ τῶν καὶ διὰ τάς σχέσεις συνεργασίας μέτ΄ ἄλλων Χριστιανικῶν Ἐκκλησιῶν και Θρησκειῶν.
Ἐπιτρέψατέ μοι ὅμως ἐδώ να σταθῶ ὀλίγον περισσότερον εἰς τὸ ἔργον τῆς Πανορθοδόξου Συνόδου. Τὰ ἐρωτήματά που ἀπευθύνονται ἀπὸ διαφόρους κοινωνικοὺς φορεῖς δεν μποροὺν να ἀφήνουν τις Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἀδιάφορες. Ἡ σύγχρονη θεματικὴ ἐπὶ θεμάτων βιοηθικὴς καὶ βιοτεχνολογίας, ἡ ἀναγκαιότης διαλόγου καὶ ἐπικοινωνίας μετὰ τῆς Ἰσλαμικὴς προκλήσεως, ἡ ἀποχριστιανοποίηση τῆς Εὐρωπαϊκὴς Ἠπείρου καὶ ἄλλα παρόμοια δημιουργοῦν μία νέαν ἀτζέντα θεμάτων τόσον μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ὅσον καὶ μετὰ τῶν λοιπῶν Χριστιανικῶν καὶ θρησκευτικῶν κοινοτήτων. Ἡ ἀτζέντα αὐτὴ ὑπερβαίνει τὴν παραδοσιακὴν δογματικὴν καὶ κανονικὴν θεώρησιν τῆς θεματολογίας τῶν Πανορθοδόξων Διασκέψεων καὶ προβάλει τὴν ἀδήριτον ἀνάγκην διὰ μίαν ἐκ βάθρων ἀναθεώρησιν τῶν σχέσεων τῆς Ὀρθοδόξου Οἰκογενείας. Τὸ μήνυμα τῆς ἑνότητος πηγάζει μόνον ἀπὸ τὴν ἑνότητα ὁμοιογενῶν σχημάτων, ἐν προκειμένῳ Ἐκκλησιῶν, εἰς τάς ὁποίας οἱ διαφορετικὲς παραδόσεις ἐμπλουτίζουν τὸν θησαυρὸν ἑκάστης ἀναδεικνύοντας τὴν τοπικότητα μέσα ἀπὸ τὴν οἰκουμενικότητα, δίνοντας δὲ τὴν δυνατότητα ἐμπνεύσεως ἑνὸς μηνύματος καταλλαγῇς καὶ γνησίας χριστιανικῆς ἀγάπης πρὸς πᾶσαν κατεύθυνσιν. Ἡ διακονία αὐτὴ Σεβασμιώτατέ που ἔχει ἀνατεθεὶ εἰς ὑμᾶς διὰ τὸν 21ον αἰῶνα καὶ διὰ τὴν τρίτην χιλιετίαν θὰ καθορίσει ἀποφασιστικὼς τὴν ἐξέλιξιν ὅλων τῶν ἀνωτέρω προβληματισμῶν διὰ τάς Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας, διακονίαν εἰς ἣν ἡ Ἁγιωτάτη ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος θέλει συνεισφέρει τὰ μέγιστα, ὡς ἄλλωστε ἐπὶ τόσα ἔτη πράττει εἰς τὸν διορθόδοξον στίβον, θέτοντας εἰς τὴν ὑπηρεσίαν ὅλων τῶν ἄλλων ἀδελφῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τοὺς καρποὺς πολυετοῦς μελέτης καὶ ἐρεύνης εἰς ὅλους τοὺς συγχρόνους τομεῖς τῆς πολυπολιτισμικὴς κοινωνίας ἡμῶν. Εἰς τό σημεῖον αυτό θεωρῶ χρέος μου ὅπως ἐκφράσω τά θερμά μου συγχαρητήρια ἐκ μέρους συμπάσης τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας διά τό προφητικόν ἔργον, τήν πολύπλευρον διακονίαν καί τό θυσιαστικόν φρόνημα τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρ. Ἑλβετίας καί νῦν Ἀδριανουπόλεως κ. Δαμασκηνοῦ Παπανδρέου, δι΄ ὅσα οὗτος ἔπραξεν διά τήν πραγματοποίησιν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Οἰκογενείας καί τήν Ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας.
Ἐκφράζων τέλος τὴν εὐχὴν διὰ τὴν ἐξ Ὕψους ἐνίσχυσιν καὶ τὴν εὐόδωσιν τῶν προαναφερθέντων στόχων τῆς ἐπισκέψεως ταύτης, παρακαλῶ ὅλους διὰ τὴν προσευχὴ τῶν καὶ σᾶς διαβεβαιώνω ὅτι τόσον ἡ ἐμὴ ἐλαχιστότης, ὅσον καὶ ἡ Ἁγιωτάτη Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος θὰ δεόμασθε ὑπὲρ ἐνισχύσεως τῆς εὐθυνοφόρου διακονίας που ἔχετε ἀναλάβει καὶ θὰ ἱστάμεθα πάντοτε ἀρωγοὶ εἰς τὸ πολύτιμον ἔργον σᾶς.
Ὑψώνοντας τὸ πάρον κύπελλον πίνω εἰς τὴν ὑγείαν ὅλων τῶν συνδαιτυμόνων, εὐχόμενος ὁλόψυχα πᾶσαν παρὰ Θεοῦ εὐλογίαν εἰς ἓν ἕκαστον ἐξ ἡμῶν.
