Δέν τά σκεπτόμεθα μόνο σήμερα. Τά πρόσωπα, τίς εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, μέ τίς εἰδικές ἀνάγκες καί δεξιότητες πάντοτε τά ἔχομε μέσα στήν καρδιά μας καί μεριμνοῦμε καί προσευχόμεθα γι' αὐτά.
Μή λησμονοῦμε ὅτι ὁ βίος τοῦ ἀνθρώπου σέ τούτη τή γῆ εἶναι ἕνα δοκιμαστήριο γιά ὅλους μας. Εἶναι ἕνας δρόμος κοπιαστικός καί ἀνηφορικός μέ θλίψεις καί ποικίλες δυσκολίες ἀλλά συγχρόνως εἶναι καί κλίμαξ ἔμπονης παιδαγωγίας πού μᾶς ἀναβιβάζει στόν οὐρανό.
Ὁδός καί κλίμαξ ὁ βίος μας στέκεται δάσκαλος ζωῆς καί ὑποφήτης ψυχῆς.
Οἱ σκέψεις γιά τούς ἀγαπητούς συνανθρώπους μας, τά πρόσωπα μέ εἰδικές ἀνάγκες, λοιπόν, ἄς εἶναι ἐλπιδοφόρες, ἤρεμες, ψύχραιμες, ἀποδοτικές γιατί ὁ Θεός εἶναι δίπλα μας καί δίπλα τους.
Μετ' εὐχῶν διαπύρων
