Σήμερα, 1η Δεκεμβρίου, ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότητα μέ βαριά συναισθήματα στρέφει τήν προσοχή της σέ μία ἀπό τίς μάστιγες πού τήν ταλανίζουν, αὐτή τοῦ συνδρόμου ἐπίκτητης ἀνοσολογικῆς ἀνεπάρκειας, τή γνωστή σέ ὅλους μέ τό κωδικό ὄνομα AIDS.
Θέλοντας νά συμβάλουμε στόν ἐποικοδομητικό προβληματισμό πάνω στή σύγχρονη φοβερή αὐτή ἀπειλή γιά τήν ἀνθρωπότητα ἀπευθυνόμαστε στούς ἀσθενεῖς, στούς οἰκείους καί συγγενεῖς τους, σέ ὁλόκληρη τήν κοινωνία.
Κατ' ἀρχήν θά πρέπει νά ξεκαθαρισθεῖ ὅτι ὅσοι δοκιμάζονται ἀπό τήν ἀσθένεια αὐτή εἶναι καί παραμένουν παιδιά τοῦ Θεοῦ καί μάλιστα πολύ πληγωμένα. Δέν πρέπει νά χάσουν τήν ἐλπίδα τους στό Θεό καί τήν ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό τους. Μποροῦν αὐτή τή μεγάλη δοκιμασία νά τήν μετατρέψουν σέ πνευματική εὐκαιρία. Αὐτό τό θέλει ὁ Θεός, τό εὔχονται οἱ οἰκεῖοι τους καί ἀκόμη, τό χρωστάνε στόν ἑαυτό τους. Ἡ πεῖρα μας ἀπό πάρα πολλά παραδείγματα τέτοιας ἀντιμετώπισης τῆς δοκιμασίας ἐπανειλημμένα ἔχει ἐπιβεβαιώσει αὐτή τήν προτροπή καί εὐχή μας.
Ἔπειτα, ὅσοι εἶναι συγγενεῖς καί οἰκεῖοι τῶν ἀσθενῶν, ἄς ἀναλογισθοῦν τίς τεράστιες εὐθύνες τους ἄν ἀποκάμουν. Οἱ δικοί τους τούς θέλουν δίπλα τους ὄρθιους. Μερικές φορές εἶναι καί τό μοναδικό τους στήριγμα. Νά ἔχουν τήν πεποίθηση ὅτι ἡ συμπαράστασή τους ἔχει κάτι παραπάνω ἀπό τίς ἀνθρώπινες διαστάσεις, εἶναι συμπεριφορά θεϊκή. Γιατί μόνο ὁ Θεός ἀγαπᾶ καί συμπαρίσταται χωρίς περιορισμούς καί ἐμπόδια, ἀφοῦ ὁ Ἴδιος προκειμένου νά λυτρώσει τόν ἄνθρωπο ἔγινε τελικά αὐτό πού ἀγάπησε, ἔγινε ἄνθρωπος, ἔγινε ὁ αἰωνίως πλησίον μας.
Ἀκόμη, ὅλοι ὅσοι ἀκοῦν ἤ παρατηροῦν ἐκ τοῦ μακρόθεν τό πρόβλημα ἄς μήν τρέφουν τήν πλάνη ὅτι δέν τούς ἀφορᾶ. Ὑπάρχουν περιοχές τοῦ πλανήτη μας, ὅπως ἡ Νότια Ἀφρική, ὅπου τό 35% τῶν κατοίκων ἔχει μολυνθεῖ. Καί παράλληλα στήν ἴδια περιοχή τό προσδόκιμο ἐπιβίωσης τῶν ἀσθενῶν δέν ξεπερνάει τά 27 χρόνια. Ἴσως μᾶς ξεγελάει τό γεγονός ὅτι στή χώρα μας τά δηλωθέντα κρούσματα ἀνέρχονται τήν τελευταία εἰκοσαετία (1981-Ὀκτ. 2004) σέ 6.900. Ἀπό αὐτά 1.400 ἄτομα ἔχουν καταλήξει . . . Ὅμως γιά τό Θεό, τά κριτήρια δέν εἶναι ποσοτικά ἀλλά ποιοτικά. Μιά ψυχή, μιά ἀνθρώπινη ὕπαρξη ἀξίζει περισσότερο ἀπό ὁλόκληρο τόν κόσμο.
Μιά τέτοια ἡμέρα, μαζί μέ τήν προσευχή καί τήν ἔμπρακτη συμπαράστασή μας πρός τούς ἀσθενεῖς ἀπό AIDS, ἄς θυμηθοῦμε καί ταυτόχρονα ἄς διακηρύξουμε τήν αἰώνια πνευματική ἀξία τοῦ ἀγώνα γιά ἐγκράτεια καί τή δικαίωση τῆς ἐρωτικῆς ζωῆς μέσα στά πλαίσια τῆς εὐλογημένης συζυγίας.
