Με την ευκαιρία της 19ης Δεκεμβρίου, ημέρας αφιερωμένης από την Ιερά Αρχιεπισκοπή στην καταπολέμηση του καινοφανούς και αντιχριστιανικού φαινομένου
"... Κηρυχθήσεται το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη..." (Ο Κύριος, Ματ., 24,14)
"... Πάντες γαρ υιοί Θεού εστέ διά πίστεως εν Χριστώ Ιησού· όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, ουκ ένι άρσεν και θήλυ· πάντες γαρ υμείς εις έστε εν Χριστώ Ιησού. (Απ. Παύλος, Γαλ., 3,27-28)
Αδελφοί και παιδιά μου, η σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη στην υπόμνηση της χριστιανικής μας υποχρεώσεως να αγαπάμε κάθε άνθρωπο ως εικόνα του Θεού και να τον περιβάλλουμε με τη στοργή και τη φροντίδα μας. Ειδικότερα να αγαπάμε τους αδελφούς μας εκείνους, οι οποίοι φιλοξενούνται στη χώρα μας αναζητώντας καλύτερες ημέρες για τον ίδιο και την οικογένειά του.
Ο Κύριός μας είναι σαφής. Το κριτήριο για το αν θα είμαστε ευλογημένοι του Πατρός Του "ή θα πορευθούμε ως κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού" θα είναι μόνον η έμπρακτη αγάπη μας προς τους εμπερίστατους αδελφούς μας. Σ' αυτούς τους εμπερίστατους περιλαμβάνει ο Κύριος τους πεινασμένους, τους διψασμένους, τους γυμνούς, τους ασθενείς, τους φυλακισμένους και τους ξένους. Ειδικότερα λοιπόν για τους ξένους, που βρίσκονται στην πατρίδα μας, αν δεν δείχνουμε το πραγματικό και ειλικρινές ενδιαφέρον μας, αν δεν τους αγαπάμε ως αδελφούς και πρόσωπα μοναδικά κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού παραβαίνουμε την κυρία εντολή του Κυρίου.
Γνωρίζω ότι στην κοινή γνώμη γίνονται γνωστά μόνον τα προβλήματα που προκαλούνται από τους ξένους. Όμως αυτά τα μεμονωμένα περιστατικά εμφανίζονται ως γενικευμένα και προκαλούν σε συμπολίτες μας αισθήματα ρατσισμού και ξενοφοβίας. Σας διαβεβαιώ ότι είναι λανθασμένη αυτή η αντίληψη. Η αλήθεια είναι ότι σχεδόν όλοι οι ξένοι που βρίσκονται στη χώρα μας και είναι πολλές δεκάδες χιλιάδες, ζουν ειρηνικά και αγωνίζονται πολύ σκληρά για τον άρτο τον επιούσιο. Αν και πολλοί και πολλές φορές είναι επιστήμονες κάνουν όποιες εργασίες τους προσφέρονται ακόμη και τις πιο επικίνδυνες και ανθυγιεινές, που δύσκολα πλέον εκτελούνται από Έλληνες.
Οι περισσότεροι ξένοι έχουν οικογένειες στην Ελλάδα ή στην πατρίδα τους, που τις ζουν εργαζόμενοι σκληρά και στερούμενοι σχεδόν τα πάντα. Όσοι βρίσκονται οικογενειακώς στη χώρα μας στέλνουν τα παιδιά τους στα ελληνικά σχολεία και ορισμένοι προσπαθούν να ενταχθούν στην κοινωνία μας ως ισότιμοιπολίτες, ενώ άλλοι περιμένουν την ευκαιρία να μεταναστεύσουν στη Δυτική Ευρώπη ή τη Βόρεια Αμερική. Πολλοί από τους ξένους αδελφούς μας αδικούνται βάναυσα από συμπατριώτες μας, που τους εκμεταλλεύονται και τους συμπεριφέρονται ως να είναι παιδιά ενός κατωτέρου Θεού. Αυτό πρέπει να εκλείψει και πρέπει όλοι να συμβάλλουμε σ' αυτό.
Κανένας δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσει πως ο πρώτος ξένος για τους Χριστιανούς ήταν ο ίδιος ο Κύριός μας, Ιησούς Χριστός. Στη Βηθλεέμ ήρθε στον κόσμο μέσα σε μια φάτνη, γιατί "ουκ ην τόπος εν τω καταλύματι". Το παράδειγμα της δοκιμασίας που πέρασε ο Κύριός μας, με το που άνοιξε τα μάτια του σ' αυτόν τον κόσμο, ας είναι παρηγοριά για όλους τους ξένους, οι οποίοι πάντοτε πρέπει να σκέπτονται ότι η δοκιμασία ξεπερνιέται διά της προσευχής και της λειτουργικής ζωής και τελικά οδηγεί στην Ανάσταση. Όμως, από την άλλη πλευρά, όσοι δεχόμαστε τους ξένους οφείλουμε να τους βοηθήσουμε να ξεπεράσουν την παγωνιά της κοινωνίας.
Αδελφοί και παιδιά μου, με την ευκαιρία της σημερινής ημέρας σας παρακαλώ από τα βάθη της ψυχής μου να ανοίξετε τις καρδιές σας και να αγκαλιάσετε ως αδελφό τον κάθε ξένο. Δώστε του με αφθονία την αγάπη, τη στοργή και τη θαλπωρή που του πρέπει ως τέκνου του Θεού και ως προσώπου άξιου επίπλέον της τιμής και του σεβασμού μας. Ας κάνουμε κάθε ξένο να νιώθει ως να βρίσκεται στην πατρίδα του, ως να είναι κοντά στην οικογένειά του. Οι Έλληνες έζησαν επί αιώνες κοντά με ξένους με ειρήνη και αγάπη και σήμερα επίσης ζώντας στη διασπορά τους δίδεται η ευκαιρία στις χώρες που ζουν να τηρούν τις εθνικές παραδόσεις τους και ταυτόχρονα να κάνουν αισθητή την παρουσία τους πολιτικά, κοινωνικά, πολιτισμικά και οικονομικά. Ας δείξουμε κι εμείς ότι κυριαρχούμεθα από το πνεύμα της φιλοξενίας, που στην πατρίδα μας θεοποιήθηκε κατά την αρχαιότητα και ας αποδείξουμε ότι όχι μόνον δεν υστερούμε σ' αυτό από τις άλλες χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής, αλλά και διαθέτουμε περισσότερο συναίσθημα και μεγαλύτερο ενδιαφέρον προς κάθε ξένο που βρίσκεται στη χώρα μας, από όποια χώρα κι αν προέρχεται και σε όποια θρησκεία κι αν πιστεύει.
+ Ο Αθηνών Χριστόδουλος
