ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ. κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ ΔΙ` ΕΚΔΗΛΩΣΙΝ ΟΡΓΑΝΟΥΜΕΝΗΝ ΥΠΟ ΤΗΣ Ι. ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΣΥΡΟΥ ΕΙΣ ΤΙΜΗΝ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ ΚΥΡΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ (Ἄνδρος, 3 Ἰουλίου 2004)
Ἐκ μέσης καρδίας σᾶς εὐχαριστῶ διότι εἴχατε τήν καλωσύνη διά τοῦ ἀπό 17ης Ἰουνίου τρ. ἔτους γράμματός σας νά μέ προσκαλέσετε νά ἐπευλογήσω τή σημερινή στήν εὔανδρο καί εὐλογημένη νῆσο τῶν Κυκλάδων πνευματική σας Σύναξη, τιμῆς καί μνήμης διά τόν ἀείμνηστο Μητροπολίτη Σερβίων καί Κοζάνης κυρό Διονύσιο. Λυποῦμαι, διότι οἱ ἀνειλημμένες ὑποχρεώσεις μου δέν μοῦ ἐπιτρέπουν νά ἱκανοποιήσω τήν πρόσκλησή σας, ἡ ὁποία γνωρίζω ὅτι προέρχεται ἀπό καρδία ἀγαπῶσα καί ἀνιδιοτελῆ, καί νά παρακολουθήσω τίς εἰσηγήσεις ἐκλεκτῶν καί πεφωτισμένων κληρικῶν, ὡς ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καρπενησίου κ. Νικόλαος καί ὁ Αἰδεσ. Πρωτοπρεσβύτερος π. Δημήτριος Τζέρπος καί Ἐλλογιμωτάτων Καθηγητῶν Πανεπιστημίου ὡς οἱ κ. κ. Στ. Παπαδόπουλος καί Γρηγόριος Στάθης.
Μέ τήν εὐκαιρία πάντως τῆς προσκλήσεώς σας ἐπιτρέψτε μου Σεβασμιώτατε νά καταθέσω στή Σύναξή σας λόγον μνήμης γιά τόν ἀείμνηστο Μητροπολίτη Σερβίων καί Κοζάνης κυρό Διονύσιο. Ἦταν κοσμημένος μέ πολλά φυσικά τάλαντα, τά ὁποῖα τοῦ εἶχε ἐμπιστευθεῖ ὁ Κύριος καί τά ὁποῖα ἐκεῖνος καλλιέργησε καί ἀξιοποίησε χάριν τῆς Ἐκκλησίας Του. Ἦταν ἐγκρατέστατος Θεολόγος, ἔξοχος κῆρυξ τοῦ Θείου Λόγου, ἄριστος συγγραφέας, μελετητής, ὑμνογράφος, λογοτέχνης καί ποιητής, ἦταν ἐπίσης γλυκύτατος μελωδός. Εἶχε πρό πάντων ἀγάπη ζέουσα καί ἔνθεο ζῆλο γιά τήν Ἐκκλησία, στήν ὁποία προσέφερε ἐξαιρετικά στελέχη, ὡς οἱ Σεβ. Μητροπολίτες Λαγκαδᾶ, Θεσσαλονίκης, Καρπενησίου, Φωκίδος καί Λήμνου. Δέν ὑπῆρξε τομέας τῆς ἐκκλησιαστικῆς, λειτουργικῆς, κοινωνικῆς, πνευματικῆς ζωῆς, στόν ὁποῖο νά μήν εἶχε ἐνεργό συμμετοχή καί νά μή κατέθεσε τήν Ἐπισκοπική μαρτυρία του καί νά μήν ἄφησε τήν ἀνεξάλειπτη ποιμαντική σφραγίδα του. Καί παρά τό ὅτι ὁ ἴδιος εἶχε πεῖ ταπεινά:
"Ξενύχτησα, κουράστηκα, σταυρώθηκα νά δώσω
ἀδάπανο καί ἀνόθευτο τό λόγο τοῦ Χριστοῦ
στόν περιούσιο λαό, τούς χριστιανούς, κι ὡστόσο
δέν ἔχω τήν ἀνάπαυση τοῦ δούλου τοῦ πιστοῦ"
πιστεύω ἀκραδάντως ὅτι ὁ Κύριος τόν ἀναπαύει εἰς τάς σκηνάς τῶν δικαίων κι ὅλοι ἐμεῖς, οἱ περιλειπόμενοι, ἔχομε τήν εὐχή του.
Στό σύντομο αὐτό χαιρετιστήριο μήνυμά μου ἐπιτρέψτε μου Σεβασμιώτατε νά καταθέσω στήν ἀγάπη σας τρεῖς σκέψεις τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Κοζάνης πού ἔχουν μιλήσει στήν ψυχή μου.
Ἡ πρώτη ἀφορᾶ στήν νεοελληνική πραγματικότητα. Γράφει ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Κοζάνης :
"Ἡ ἱστορική νεοελληνική πραγματικότητα ἀγνοεῖται κατ' ἐπηρεασμόν ξένων ἰδεολογικῶν σχημάτων τῆς νεωτέρας ἐποχῆς. Ἀλλ' ὁ ἐθνικός βίος τῶν Ἑλλήνων καί ἡ Ἑλληνική ἐπανάστασις δέν εἶναι ἔκφρασις ἰδεολογίας τινός, ἀλλά ἡ συνέχεια καί διατήρησις τῆς παραδόσεως τῆς φυλῆς, ἡ ὁποία παράδοσις εἶναι ἀδιάσπαστος, ἑνιαία καί κοινή, παράδοσις ἐθνική καί θρησκευτική. Κάποιοι, ἐπαναλαμβάνοντες κοινούς τόπους, τήν Ἑλληνικήν ἐπανάστασιν εἶδον ὡς μίαν λεπτομέρειαν εἰς τήν ἱστορίαν τῆς Εὐρώπης, κατ' ἐπίδρασιν καί ὡς ἐπέκτασιν τῆς Γαλλικῆς ἐπαναστάσεως. Ἀλλ' ἡ Ἑλληνική ἐπανάστασις τοῦ 1821 δέν εἶναι ἡ πρώτη μετά τό 1453, ἡ ὁποία ἐπερίμενε τήν Γαλλικήν ἐπανάστασιν, διά νά μιμηθῆ τό παράδειγμά της. Ἔπειτα δέ ὁ χαρακτήρ τῶν δύο ἐπαναστάσεων εἶναι ὅλως διάφορος καί ἀντίθετος · ἡ Γαλλική ἐπανάστασις εἶναι ἐπανάστασις κοινωνική, ἀντιεκκλησιαστική καί ἀντιχριστιανική, ἡ δέ Ἑλληνική ἐπανάστασις εἶναι ἐπανάστασις ἐθνική, εἰς τήν ὁποίαν ἐπρωτοστάτησεν ἡ Ἐκκλησία".
Ἡ δεύτερη φορά στό περιβάλλον στό ὁποῖο ἐργάζεται ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Σημείωσε ὁ ἀοίδιμος Ἱεράρχης:
"Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἔχει νά κάμη μέ ἀνθρώπους, ἄλλους μέν πού ἀγνοοῦν τήν πίστη, ἄλλους πού τήν ἐκμεταλλεύονται, κι ἄλλους πού τήν ἀρνιοῦνται καί τήν πολεμοῦν. Ποιό εἶναι τάχα τό χειρότερο; Ἀφήνοντας ἐκείνους πού ἀγνοοῦν, γιά τήν ἄγνοια τῶν ὁποίων εὐθύνονται οἱ ἱερεῖς καί οἱ ποιμένες, πρέπει νά ὁμολογήσουμε ὅτι οἱ πιό ἐπιζήμιοι εἶναι ἐκεῖνοι πού ἐκμεταλλεύονται τήν πίστη, πού παρουσιάζονται προστάτες καί φύλακες τῆς πίστης, ἐπειδή τό βρίσκουν βολικό τήν παρανομία τους ἐπάνω στά ὅσια καί τά ἱερά τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι ὁ κόσμος πού τόν σηκώνει ἡ Ἐκκλησία κι ἀγωνίζεται νά τόν ἀναγεννήσει καί νά τόν μεταμορφώση καί γιά τόν ὁποῖο πληρώνει διαρκῶς ἁμαρτίες, μέχρι πού φαίνεται πώς τάχα ἡ Ἐκκλησία ἔχασε τήν ταυτότητά της καί ἀλλοτριώθηκε ἀπό τήν πίστη τοῦ Εὐαγγελίου. Αὐτές εἶναι οἱ κατηγορίες ἐκείνων πού ἀρνιοῦνται καί πολεμοῦν τήν πίστη, ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, πού τήν βλέπουν μόνο ὡς ἀνθρώπινη ὀργάνωση, σάν ἱστορικό θεσμό, σάν ἱεραρχία καί ἱερατικό κατεστημένο. Αὐτή εἶναι ἡ κένωση τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Σταυρός τοῦ πάθους καί τοῦ μαρτυρίου της, πού τόν σηκώνει καί χλευάζεται, ὅσο περισσότερο πιστεύει στήν Ἀνάσταση καί στή φανέρωση τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ".
Καί ἡ τρίτη ἀφορᾶ στήν παρουσία μας στήν Ἑνωμένη Εὐρώπη, κάτι πολύ ἐπίκαιρο, ἀφοῦ αὐτόν τόν καιρό ἐγκρίθηκε ἀπό τούς ἡγέτες τῶν 25 χωρῶν τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης, τό Σύνταγμά της, στό ὁποῖο δέν ὑπάρχει ἀναφορά στόν Χριστιανισμό ὡς μιᾶς τῶν βάσεων τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ πολιτισμοῦ. Τονίζει μεταξύ ἄλλων ὁ ἀείμνηστος Μητροπολίτης Κοζάνης Διονύσιος:
"Πηγαίνοντας τώρα στήν Εὐρώπη δέν πηγαίνομε σάν φτωχοί συγγενεῖς, μόνο γιά νά πάρωμε, ἀλλά καί γιά νά δώσουμε · καί πιστεύομε πώς ἔχομε νά δώσουμε. Ἀλλά πῶς θά πᾶμε καί μέ ποιά ταυτότητα πού νά δείχνη καί νά βεβαιώνη, ποιοί εἴμαστε καί τί φέρομε μαζί μας; Ὄχι βέβαια μόνο ὡς Ἕλληνες, ἀλλά καί ὡς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί! Αὐτή εἶναι ἡ ταυτότητά μας κι ὅποιοι δέν τό καταλαβαίνουν ἤ δέν τούς ἀρέσει, θά πρέπει νά εἶναι, καθώς ἔλεγε ὁ Μακρυγιάννης, μολεμένοι ἀπό τό πνεῦμα τῆς Δύσης . . . Ἐμεῖς βγαίνοντας γιά τήν Εὐρώπη δέν θά πάρωμε κρυφά καί δέν θά κλέψουμε ξένα ἐφόδια. Θά πάρωμε τήν κληρονομιά τῶν πατέρων μας καί τήν δική μας περιουσία. Θά πάρωμε μαζί μας τήν Ὀρθοδοξία μας".
Σεβασμιώτατοι, ἀγαπητοί πατέρες, ἐλλογιμώτατοι, ἐρίτιμες κυρίες καί ἀξιότιμοι κύριοι, ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Συγχαίρω καί εὐλογῶ τήν πρωτοβουλία τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σύρου κ. Δωροθέου νά διεξαγάγει τή σημερινή Σύναξη στήν Ἄνδρο, στή μνήμη τοῦ ἐκλεκτοῦ τέκνου τῆς νήσου ταύτης ἀειμνήστου Μητροπολίτου Σερβίων καί Κοζάνης κυροῦ Διονυσίου (Ψαριανοῦ). Ἡ Ἄνδρος ἔχει καταστεῖ γνωστή στήν Ἑλλάδα καί διεθνῶς ἀπό τίς ἀξιόλογες πνευματικές δραστηριότητες τοῦ Ἱδρύματος Γουλανδρῆ καί ἄλλων Ἱδρυμάτων της. Φέτος ἡ Ἄνδρος φιλοξενεῖ τή σημαντική ἔκθεση ἔργων τοῦ μεγάλου Ἱσπανοῦ ζωγράφου τοῦ 20οῦ αἰῶνος Πάμπλο Πικάσο. Κοντά σ' αὐτές εἶναι σημαντικό ὅτι ἡ τοπική Ἐκκλησία προβάλλει μέ τό ποιμαντικό ἔργο της καί μίαν ἄλλη διάσταση τῆς πνευματικῆς ζωῆς, μίαν ἐναλλακτική, ζείδωρη καί οὐσιώδη πρόταση βιωματικῆς ὀμορφιᾶς. Καί εἶναι μία ὀμορφιά πού τήν δίδαξε μέ τή ζωή καί τό ἔργο του καί ὁ Μακαριστός Μητροπολίτης Κοζάνης Διονύσιος. Ἄς ἔχωμε ὅλοι τήν εὐχή του.
Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης
