Ἀγαπητά μου παιδιά,
Μέ ἀφορμή τήν Ἐβδομάδα τήν ἀφιερωμένη στίς ἱερατικές κλήσεις ἐπικοινωνῶ καί πάλι μαζί σας.
Ὁ ἑορτασμός αὐτός εἶναι καθιερωμένος πλέον, ἐδῶ καί πολλά χρόνια, ἀπό τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία καί παρουσιάζει ἐνώπιόν μας τήν ὀρθόδοξη ἱερωσύνη μέ ὃλες τίς διαστάσεις της, ἀλλά καί τιμᾶ ἐσᾶς τούς νέους, δηλαδή ἐκείνους πού ἀφιερώνουν τά χρόνια τῶν σπουδῶν τους σέ μιά ἐξειδικευμένη προετοιμασία γιά τήν ἱερωσύνη.
Τιμᾶ ὅμως καί ὅσους συμβάλλουν στήν ὑλοποίηση αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ: τούς ἐκπαιδευτικούς, πού ὑπηρετοῦν στίς Θεολογικές Σχολές καί στήν Ἐκκλησιαστική Ἐκπαίδευση, ὅπως ἐπίσης τούς πνευματικούς ἐκείνους πατέρες καί ἐξομολόγους πού ἐμπνέουν, καθοδηγοῦν καί προστατεύουν πνευματικά τούς νέους ἐκείνους, πού σκέπτονται τήν ἱερωσύνη καί προσπαθοῦν καί μέσα ἀπό τίς σπουδές νά τήν προσεγγίσουν.
Τιμᾶ καί ἐπαινεῖ καί ἐκείνους τούς φωτισμένους ἐκλεκτούς γονεῖς πού ὠθοῦν τά παιδιά τους, τά ἐνθαρρύνουν καί τά στηρίζουν στό δύσκολο ἀγῶνα τους μέσα στά ἐφηβικά καί πρῶτα νεανικά τους χρόνια, ὥστε νά φθάσουν στήν πραγματοποίηση τῆς κλίσεώς τους, τῆς ἐπιθυμίας τους δηλαδή νά ὑπηρετήσουν τό Θεό ὡς κληρικοί.
Ἀναμφισβήτητα τό σπουδαιότερο δῶρον τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο εἶναι ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ στή γῆ καί ὁλοκλήρωση τῶν ὑποσχέσεών Του πρός τό λαό Του εἶναι ἡ ἵδρυση τῆς Ἐκκλησίας Του τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς. Ὅμως αὐτό θά παρέμενε ἁπλά σάν ἔνα ἱστορικό γεγονός γιά νά τό γιορτάζουμε καί νά θεολογοῦμε ἄν δέν ἔδινε καί τήν Χάρη τῆς Ἱερωσύνης στούς Ἁγίους Ἀποστόλους καί ἄν ἐκεῖνοι μέ τή σειρά Τους δέν τήν μετέδιδαν στούς διαδόχους Τους τούς κληρικούς ὅλων τῶν αἰώνων.
Ἡ ἱερωσύνη εἶναι μυστήριο διακονίας καί λατρείας τοῦ Θεοῦ ἀλλά συγχρόνως καί μυστήριο διακονίας τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης μέ λίγα λόγια, πολύ σοφά μᾶς λέγει: «Τῆς Θείας καί τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως ἡ ἱερωσύνη ὥσπερ μέση καθέστηκεν, ἵνα τήν μέν θεραπεύῃ, τῇ δέ μεταβολήν ἐργάζηται κρείττονα» δηλ. «Ἡ ἱερωσύνη ὄντας ἀνάμεσα στή Θεῖα καί τήν ἀνθρώπινη φύση, Ἐκείνην μέν λειτουργικά ὑπηρετεῖ, γιά τήν ἄλλη δέ μέ τό ἔργο πού ἐπιτελεῖ τήν πρόοδό της ἐπιτυγχάνει.
Δέν θά ἦταν ὑπερβολή ἄν λέγαμε ὅτι ἡ ἱερωσύνη εἶναι τό πολυτιμότερο δῶρον τοῦ Χριστοῦ πρός τήν Ἐκκλησία Του. Ὅλες οἱ δωρεές τοῦ Θεοῦ προσφέρονται στόν ἄνθρωπο διά τῆς ἱερωσύνης, ἐφ’ ὅσον μέσῳ αὐτῆς τελεσιουργοῦνται τά ἱερά μυστήρια, πού εἶναι ἡ οὐσιαστική τροφοδοσία τῆς πνευματικῆς ζωῆς κάθε πιστοῦ μέλους τῆς Ἐκκλησίας καί ἑπομένως αὐτή ἡ ἴδια ἡ ἐπιβίωση τῆς Ἐκκλησίας.
Διά τῆς ἱερωσύνης διδάσκονται οἱ πιστοί μέ ὑπευθυνότητα τήν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου καί τή διδασκαλία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Διά τῆς ἱερωσύνης ποιμαίνεται ὁ λαός τοῦ Θεοῦ καί καθοδηγεῖται στήν ὁδό τῆς ἀρετῆς, τῆς φιλοθεΐας καί τῆς φιλανθρωπίας.
Τό μυστήριο τῆς ἱερωσύνης γεννιέται καί ἐνεργοποιεῖται μέσα στό μυστικό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τήν ἁγία του Ἐκκλησία, πού τό ἁγιάζει καί τό προστατεύει καί καθοδηγεῖ μέ τήν ἀπέραντη ἀγάπη Του ὁ Τριαδικός Θεός καί μετέχουμε ὅλοι, ὅσοι εἴμαστε βαπτισμένοι εἰς τό ὄνομά Του. Ἡ ἱερωσύνη δέν εἶναι ἔργο μόνον ἀνθρώπινο. Εἶναι ἔργο τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος καλεῖ ἀνθρώπους νά τό ὑπηρετήσουν. Κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τό Χρυσόστομο: «Πατήρ καί Υἱός καί Ἅγιον Πνεῦμα πάντα οἰκονομεῖ, ὁ δέ ἱερεύς τήν ἑαυτοῦ δανείζει γλῶτταν καί τήν ἑαυτοῦ παρέχει χεῖρα».
Μέ αὐτές τίς προϋποθέσεις, σέ ἕνα τόσο ὑψηλό ἔργο, σᾶς καλεῖ ἡ Ἐκκλησία μας νά συνεχίσετε μέ ζῆλο τίς σπουδές σας, νά μήν ἀφήσετε τά ὁράματά σας νά μαραθοῦν, ἡ κλίση σας νά μή ἀποκλίνει σέ ἄλλες κατευθύνσεις. Ἡ «κλίση» σας συναντιέται πλέον μέ τήν «κλήση», τό κάλεσμα τοῦ Θεοῦ πού σᾶς τιμᾶ καί σᾶς ἐπιλέγει ἀνάμεσα σέ χιλιάδες νέους νά ὑπηρετήσετε τό Ἅγιο Θυσιαστήριό Του, νά γίνετε συνομιλητές ἐξ ὀνόματος τοῦ λαοῦ Του πρός Ἐκεῖνον προσευχητικά καί ἐξομολογητικά καί ἐξ ὀνόματός Του πρός τό λαό Του διδακτικά, ἁγιαστικά, ποιμαντικά.
Ἡ ἀλήθεια βέβαια εἶναι, ὅτι τά πράγματα στήν καθημερινότητα τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ μας βίου, δέν εἶναι τόσο ἰδανικά, ὅσο περιγράφονται σέ ἐτοῦτες τίς γραμμές τῆς σύντομης ἐπικοινωνίας μας.
Ἡ ἱερωσύνη ἀμφισβητεῖται ἀπό ἕνα κόσμο πού συνεχώς ἀπομακρύνεται ἀπό τό βλέμμα τοῦ Θεοῦ, ἕνα κόσμο πού ὑπολογίζει μόνο στίς ὑλικές ἀξίες καί περιφρονεῖ τό πνεῦμα, ἕνα κόσμο πού δέν θέλει νά ἔχει ὁράματα καί προοπτική.
Δέν εἶναι δυστυχῶς λίγες οἱ περιπτώσεις πού ὄχι μόνο ἀπό τά κοσμικά περιβάλλοντα ἐγείρεται ἕνας ἀρνητισμός γιά τήν ἱερωσύνη ἀλλά καί μέσα ἀπό τούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας ἀπό κληρικούς καί λαϊκούς, οἱ ὁποῖοι δέν τιμοῦν ὅσο πρέπει αὐτό πού τούς χάρισε ἡ Ἐκκλησία: τήν ἰδιότητα νά εἶναι μέλη Της.
Γι’ αὐτό καί ἐτούτη «ἡ ἐβδομάδα τῶν ἱερατικῶν κλήσεων (ἤ κλίσεων)» τιμᾶ ἐσᾶς πού μένετε πιστά παιδιά τοῦ Θεοῦ ἄξια τῆς κλήσεώς Του καί ὅσους συμβάλλουν μέ τήν παρουσία καί τό ἔργο τους νά συνεχίζετε μέ ἐπιτυχία τόν πνευματικό σας ἀγῶνα πρός τό σκοπό αὐτό.
Πολύ περισσότερο οἱ πνευματικοί πατέρες τῆς Ἐκκλησίας καί δικοί σας πνευματικοί πατέρες, οἱ ἐπίσκοποι, οἱ ὁποῒοι ἀποτελοῦν τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐλλάδος καί ἑγώ, σᾶς εὐλογοῦμε, εὐχόμαστε στό Θεό γιά ἐσᾶς καί σᾶς διαβεβαιοῦμε ὅτι θά εἴμαστε πάντοτε κοντά σας, σάν στοργικοί πατέρες συμπαραστάτες, στόν πνευματικό σας ἀγῶνα, στίς σπουδές σας καί σέ ὅποια προβλήματα προκύπτουν στήν πορεία σας γιά τόν καταρισμό σας μέ σκοπό καί τέλος τήν ἱερωσύνη.
Ἐσεῖς νά συνεχίσετε τίς προσπάθειές σας, γιά τήν καθαρότητά σας καί τήν κατάκτηση τῆς ἀρετῆς, γιά τή μόρφωσή σας, πού εἶναι τόσο ἀπαραίτητη γιά ἕνα σύγχρονο κληρικό καί γιά τόν καταρτισμό σας στό ἔργο, τό ὁποῖο καλεῖσθε νά ἀναλάβετε καί ὁ Θεός θά εἶναι ὁπωσδήποτε βοηθός καί δύναμή σας.
