Ἀρ.πρωτ.ΕΞ.
Ἀθήνα 1η Σεπτεμβρίου 2006
Ἀγαπητά μου παιδιά,
Ἡ αὐγή τῆς νέας σχολικῆς χρονιᾶς συναντιέται μέ τό δειλινό ἑνός πολέμου, πού ἄφησε πίσω του ἑκατοντάδες νεκρούς, χιλιάδες τραυματίες καί ἀκόμα περισσότερα παιδιά στήν ἡλικία σας νά ἀναρωτιοῦνται γιά τή ζωή τους καί τό δικό τους μέλλον, σέ μιά γωνιά τῆς γῆς πού πολλές φορές γνώρισε τή φρίκη.
Δυστυχῶς, ὁ Λίβανος καί ἡ Μέση Ἀνατολή γενικώτερα, δέν εἶναι οἱ μοναδικές περιοχές, στίς ὁποῖες τά μάτια τῶν συνομηλίκων σας εἶναι θαμπά ἀπό τό θάνατο, τόν πόνο, τήν ὀργή καί τήν ἀβεβαιότητα.
Ἕνας σύγχρονός μας ποιητής ἔγραψε:
«….Νά τά κρατήσουν στή ζωή τά ὀνόματά μας
Νά πλύνουμε τό αἷμα μέ μελάνι
Καθώς στά σκοτεινά ἡ πληγή βαθαίνει…»
(Μ.Μαρκίδη, «Σπουδή στη σημασία»).
Πολλοί ἰσχυρίζονται ὅτι ὁ κόσμος αὐτός δέν μπορεῖ νά ἀλλάξει. Ἡ Ἐκκλησία μας ὅμως διδάσκει ὅτι, ἔχοντας ὁ άνθρωπος στήν καρδιά του τό Χριστό, μπορεῖ νά μεταμορφωθεῖ καί νά βοηθήσει στή μεταμόρφωση ὅλων ὅσων βρίσκονται γύρω του. Ἑπομένως, ἔχετε τή δυνατότητα νά βοηθήσετε τόν κόσμο, πού σκιάζεται ἀπό τόν πόνο μέ το δικό σας τρόπο, νά ἀλλάξει. Δέν ἀναφέρομαι στό μέλλον, ἀλλά στό παρόν.
Ἐάν νοιώσετε ὡς εὐθύνη σας αὐτή τήν ἀλλαγή, ἡ πίστη ἀποτελεῖ τόν κύριο μοχλό αὐτῆς τῆς προσπάθειας. Στό πλαίσιο αὐτό ὁ χρόνος τῶν σπουδῶν δέν ἀποτελεῖ παρένθεση στή ζωή σας, ἀλλά ἀφορμή δημιουργίας. Ἡ μάθηση δέν εἶναι μιά στεῖρα ἀπομνημόνευση, ἀλλά καλλιέργεια τῆς ύπαρξης, ἡ ὁποία μᾶς βοηθᾶ νά βλέπουμε πίσω ἀπό τά φαινόμενα. Μέ αὐτόν τόν τρόπο, «οἱ βαθιές πληγές πού δημιουργοῦνται στά σκοτεινά» μποροῦν νά κλείσουν μέ τό φῶς τῆς γνώσης καί ὄχι μέ τό αἷμα τῆς ἐκδίκησης.
Ἔχουμε ἀνάγκη τό μελάνι τῆς μαθητείας σας γιά νά διατηρηθεῖ καταρχήν ἡ μνήμη ὅλων ὅσων μπόρεσαν νά ἀλλάξουν τήν πορεία τῆς ἀνθρωπότητας χωρίς νά προκαλέσουν πόνο, ἀλλά καί ὡς ἐργαστήριο ζωῆς.
Τά λόγια τοῦ ποιητῆ εἶναι καταλυτικά: «Ὅταν ἡ ζωή μάχεται, οἱ νεκροί στόν Ἅδη μηδίζουν» (Ὀδυσ. Ἐλύτης, «Μαρία Νεφέλη»).
Καλή και ευλογημένη χρονιά!
Με πατρικές ευχές
Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ
