Σεβασμιώτατοι,
Θεοφιλέστατοι,
Ἀδελφοί Συμπρεσβύτεροι,
Ἐλλογιμώτατοι κ. Καθηγητές.
Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε !
Μέ τήν προτροπή αὐτή ὁ Ἀπόστολος καί Ἱδρυτής τῆς Ἐκκλησίας μας Παῦλος μᾶς παροτρύνει ὡς μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ καί μᾶς συμβουλεύει νά χαιρετοῦμε ἀλλήλους πάντοτε, καί ἰδιαίτερα ὅταν ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μᾶς φέρνει τόν ἕνα κοντά στόν ἄλλον, ὑπό τήν εὐλογημένη παρουσία τοῦ Κυρίου μας. Θεωρώντας, ἔτσι, ὁ καθένας μας τό πρόσωπο τοῦ ἄλλου καί δι' αὐτοῦ τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ τήν χαριτωμένη θά δικαιώνεται τό ἀσκητικό γνωμικό «εἶδες τόν πλησίον σου, ὡς ἀδελφό σου, εἶδες Κύριον τόν Θεόν σου».
Αὐτή ἡ ἁγιοπνευματική ἐκτίμηση τοῦ Ἀποστολικοῦ χαιρετισμοῦ ἔχει ἰδιαίτερη βαρύτητα γιά τή ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί ἰδίως γιά τόν κάθε ποιμένα ἀπό ἐμᾶς, οἱ ὁποῖοι ἀναλαμβάνουμε τήν διακονία τοῦ ἔργου τοῦ Θεοῦ στήν κοινωνία τῶν πιστῶν καί τήν εὐθύνη τῆς ἱεραποστολικῆς πορείας Της μέσα στόν κόσμο.
Αὐτά πού σᾶς ἀπευθύνω ἀπό τήν καρδιά μου τούτη τήν στιγμή δέν εἶναι ἕνας ἀνεδαφικός σχεδιασμός λόγου, ἀλλά μία ρεαλιστική καί ἀντικειμενική θεώρηση τοῦ πῶς τά ἐπιτελικά στελέχη τῆς Ἐκκλησίας μας πρέπει νά θεωροῦν τήν διακονία τους, νά πιστεύουν σ’ αὐτήν καί ἀνάλογα νά πράττουν ὅσα ἡ ποιμαντική τους συνείδηση τούς παρωθεῖ, πρός οἰκοδομήν τῆς Συνάξεως τῶν πιστῶν κάθε Ἐνορίας.
Συγκεντρωθήκαμε, λοιπόν, σύν Θεῷ ὅλοι ἐμεῖς ἐδῶ στό Διορθόδοξο Κέντρο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, γιά νά χαροῦμε κατ’ ἀρχήν τήν ἔκδοση τοῦ Ποιμαντικοῦ Ἐγχειριδίου Ὀργάνωσης καί Δράσης, πού ἀποτελεῖ κόπο καί μόχθο συγγραφῆς λογίων καί πεφωτισμένων ἀδελφῶν, συγχρόνων Πατέρων καί Ποιμένων μας καί σοφῶν Ἀκαδημαϊκῶν Διδασκάλων.
Ἡ ἀξιοποίηση τοῦ ποιμαντικοῦ αὐτοῦ ἐγχειριδίου εἶναι κατά κατά βάσιν ὁ σκοπός καί ὁ στόχος τῆς συγκλήσεως τῆς Ἡμερίδας αὐτῆς. Κληθήκατε ὅλοι ἐσεῖς ὡς ἐκπρόσωποι – ποιμαντικοί συνεργάτες τῶν διαφόρων Μητροπόλεων, προκειμένου, ἐπί τῆ βάσει τῶν ὅσων θά λεχθοῦν κατά τήν συνεδρίαση καί τῶν ὅσων κυρίως καί ἀναλυτικά περιέχονται στό ποιμαντικό ἐγχειρίδιο ὀργάνωσης καί δράσης, νά λειτουργήσετε ὡς πολλαπλασιαστές πρός τούς συνεφημερίους σας γιά μία συνεχῆ προσπάθεια ἐφαρμογῆς τῶν ὅσων ἀναγράφονται καί προβάλλονται ὡς δεῖκτες ποιμαντικῆς εὐθύνης καί στοιχεῖα ποιμαντικῆς πρακτικῆς. Εἶναι ἀναγκαῖον νά ἀναφέρουμε ὅτι ἡ ἀφετηρία τῆς συντάξεως τοῦ τόμου αὐτοῦ προέρχεται ἀπό τόν διακαῆ πόθο καί τῆς ἡμετέρας ἐλαχιστότητος καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιερέων τῶν συγκροτούντων τήν Ἱεράν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιά βελτίωση καί ἀνάπτυξη τοῦ ποιμαντικοῦ ὀργανογράμματος τῆς Ἐκκλησίας μας καί εἰδικά τῆς κάθε ἐνορίας. Φιλοδοξοῦμε καί μέ αὐτό τόν τρόπο νά γίνει πιό συνηδητεῖ ἡ ποιμαντική διακονία καί πιό ἀποτελεσματική ἡ κάθε μέριμνα καί ἐνέργεια καί φροντίδα τῶν ποιμένων της.
Ἀπόδειξη τῶν πιό πάνω ἀναφερομένων εἶναι μεταξύ τῶν ἄλλων καί ἡ Ἀπόφαση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου γιά τήν ἔκδοση τοῦ ἔργου αὐτοῦ σέ 12.000 ἀντίτυπα καί ἡ δωρεάν ἀποστολή του σέ ὅλους τούς Κληρικούς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιά νά ὑπάρχει σέ αὐτούς ὡς ἐγχειρίδιο ὀργάνωσης καί δράσης στό χῶρο τῆς ποιμαντικῆς εὐθύνης τους.
Θά μπορούσαμε νά ἰσχυρισθοῦμε καί εὐχόμαστε τοῦτο νά γίνει ἕνας εὐσύνοπτος ὁδηγός καί ἕνα δόκιμο μνημόνιο πού θά ὑπενθυμίζει τρόπους, μεθόδους καί πάνω ἀπ’ ὅλα τό χρέος τῆς ποιμαντικῆς μας εὐθύνης καί προσφορᾶς στό Λαό τοῦ Θεοῦ. Τό πῶς τοῦτο θά ἀξιοποιηθῇ, θά σᾶς τά ἐκθέσουν ἀναλυτικῶς κατά τήν διάρκειαν τῆς Ἡμερίδος οἱ ὑπεύθυνοι τῶν ἕξι «ὁμάδων ἐργασίας», οἱ ὁποῖοι θά σᾶς παρουσιάσουν καί θά ἀναλύσουν τήν στοχοθεσία καί τίς ἐπί μέρους προϋποθέσεις ἐφαρμογῆς τῶν ὅσων προτείνουν στό συγγραφικό τους ἔργο καί πιστεύω πώς θά εἶναι δυνατόν νά ἀπαντηθοῦν οἱ ἀπορίες σας καί νά διασκεδασθοῦν οἱ τυχόν ὑπάρχοντες καί ἀναδεικνυόμενοι προβληματισμοί.
Συναχθήκαμε ἐπίσης γιά νά συζητήσουμε καί νά ἀνταλλάξουμε ἀπόψεις καί νά καταθέσουμε τίς θέσεις μας, μέ βάση τόσο τό περιεχόμενο τοῦ Ἐγχειριδίου αὐτοῦ, ὅσο καί τήν ποιμαντική πολύπλευρη καί πολυποίκιλη ἐμπειρία ὅλων μας, στό ἰδιαίτερα δύσκολο καί ἔμπονο γιά τίς μέρες μας ποιμαντικό ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν συνανθρώπων μας.
Ἡ σπουδή καί ἡ μελέτη τῶν προβλημάτων καί ἡ ἀνύσταχτη φροντίδα μας γιά τά «πρόβατα τῆς αὐλῆς ταύτης», κατά τόν Κυριακό λόγο, ἀλλά καί γιά τά ἄλλα πρόβατα τά ἐκτός τῆς μάντρας καί τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, καθώς καί ἡ ἐναγώνια ἐκζήτηση κάθε προσευχόμενης καρδιᾶς γιά ἐπίλυση τῶν ἀνακυπτόντων συγχρόνων νέων πολύπλοκων προβλημάτων τοῦ μεταμοντέρνου συνανθρώπου μας, ὀφείλουν νά ἐναρμονίζονται μέ τήν διορατική ἐνέργεια κάθε ποιμένα καί τήν συμβουλευτική ἁγιοπατερική καθοδήγηση.
Ἡ προφητική, τέλος, καί ἐσχατολογική θεώρηση τῶν ὅσων συμβαίνουν στόν κόσμο καί στήν ἱστορία, ἰδιαίτερα δέ στόν ἐκκλησιαστικό χῶρο μας, τά νέα ἤθη πού παρουσιάζονται μέ τήν συνύπαρξη τῶν διαφόρων λαῶν καί μέ τήν παρουσία μεταναστῶν, οἱ κίνδυνοι ἀλλοτριώσεως τῆς αὐτοσυνειδησίας τοῦ Γένους ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, οἱ προκλητικές παρεμβολές τῶν τεχνολογικῶν μέσων, οἱ θεωρίες καί οἱ πρακτικές ἐφαρμογές τῆς βιοτεχνολογίας, εἶναι μερικά μόνον ἀπό τά στοιχεῖα ἑνός ἀδηρίτου ποιμαντικοῦ προβληματισμοῦ καί ἀποτελοῦν συνεχεῖς προκλήσεις καί προσκλήσεις γιά τόν κάθε ποιμένα τῆς Ἐκκλησίας.
Εἶναι ἐνδεικτικό ἐκεῖνο πού σημειώνει στά ἀσκητικά του κείμενα ὁ ὅσιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος : «Ἔθος ἦν τοῖς ἁγίοις πατράσιν πάσας τάς ἀγαθάς κινήσεις καί τάς πνευματικάς ἐργασίας τῷ τῆς προσευχῆς ὀνόματι προσαγορεύειν. Οὐ μόνοις δέ τούτοις, ἀλλά καί πᾶσι τοῖς πεφωτισμένοις τῇ γνώσει, τάς καλάς ἐργασίας παραπλησίως τῇ προσευχῇ λογίζεσθε εἴωθε, καί τούτου φανεροῦ ὄντος ὅτι ἕτερόν ἐστι προσευχή καί ἕτερά ἐστι τά ἐκτελούμενα πράγματα». (Ἰσαάκ τοῦ Σύρου, Λόγος ΛΒ´ «περί καθαρᾶς προσευχῆς», «Ἅπαντα», Ἐκδόσεις Σπανοῦ, σελ. 136).
Πάντως δέν πρέπει νά ξεχνοῦμε ὅτι κάθε ἔργο πού γίνεται μέ ταπείνωση, προσευχή καί πρός δόξαν Θεοῦ τό εὐλογεῖ, τό αὐξάνει καί τό χαριτώνει ἡ ἄκτιστη ἐνέργειά Του.
Μέ αὐτές τίς εὐχές, τίς προτροπές καί τίς προσδοκίες μου χαιρετίζω αὐτήν τήν Ἡμερίδα, τήν ὁποία διοργανώνει ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί εὔχομαι τήν κατά Θεόν ἀξιοποίηση τοῦ ποιμαντικοῦ αὐτοῦ ἐκδοτικοῦ Ἐγχειριδίου, ὡς καί πλούσιον τόν ἀμιτό «ἵνα ἐν παντί, πάντοτε, πᾶσαν αὐτάρκειαν ἔχοντες περισσέυητε εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθόν…» (Β´ Κορινθ. θ, 8).
