Πρός
τό Προεδρεῖον
καί τά Μέλη τῆς ΙΖ΄ Πανορθοδόξου Συνδιασκέψεως
διά θέματα Αἱρέσεων καί Παραθρησκείας.
Ἀγαπητοί μου,
Μέ ἰδιαιτέραν χαράν ἀπευθύνομαι καί πάλιν πρός ἅπαντας τούς προσφιλεῖς ἐκπροσώπους τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων τῆς Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι, τῇ πρόφρονι φροντίδι τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χαλκί-δος κ. Χρυσοστόμου, συνελθόντες ἐν Προκοπίῳ καί ὑπό τήν σκέπην καί εὐλογίαν τοῦ Ἱεροῦ Σκηνώματος τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Ρώσσου διατε-λοῦντες, κατάρχεσθε τῶν ἐργασιῶν τῆς ΙΖ΄ Πανορθοδόξου Συνδιασκέ-ψεως διά θέματα Αἱρέσεων καί Παραθρησκείας.
Εἶναι γνωστόν ὅτι ἡ καθ’ ἡμᾶς Ἁγιωτάτη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀπό πολλῶν ἐτῶν διοργανώνει τάς ἐτησίους Πανορθοδόξους Συνδιασκέ-ψεις, κινουμένη, τοῦτο μέν, ὑπό τῆς ἀνάγκης τῆς διαρκοῦς μαρτυρίας τῆς Ἐκκλησίας ἐν τῷ κόσμῳ περί τῆς κατά Χριστόν ἐλπίδος ἐν τῇ ἀντιμετωπί-σει τῆς πλάνης, τοῦτο δέ, ὑπό τῆς διαθέσεως ταπεινῆς διακονίας καί συναντιλήψεως τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν εἰς τόν ἀγῶνα αὐτῶν πρός ὁριοθέτησιν τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως καί ἀντιμετώπισιν τῶν ποικίλων προβλημάτων τῶν προερχομένων ἐκ τῆς ἐντόνου δραστηριότητος τῶν νεοφανῶν αἱρέσεων.
Ἡ τοιαύτη διακονία καθίσταται ἐπιπλέον ἐπιτακτική σήμερον, εἰς μίαν ἐποχήν συγχύσεως καί σχετικοποιήσεως τῶν πάντων, καθ’ ἥν ποικιλοτρόπως ἐπιχειρεῖται ἀλλοίωσις τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος.
Τό θέμα τῆς παρούσης Συνδιασκέψεως «Πτυχές τῆς "Νέας Ἐποχῆς". - Ἀπειλή ἀλλοιώσεως τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματος ἀπό τό πνεῦμα τῆς "Νέας Ἐποχῆς"», εἶναι ἐξαιρετικῶς ἐπίκαιρον καί ἰδιαιτέρως ἐνδιαφέρον. Ἡ πολυμερής θεματική τῆς Συνδιασκέψεως θά ἐπιχειρήση νά ἀξιολογήση τό φαινόμενον, νά μελετήση τά προβλήματα καί νά ἀναζητήση τρόπους ποιμαντικῆς διακονίας τοῦ λαοῦ μας διά τήν ἐνημέρωσιν καί τήν προφύλαξιν αὐτοῦ.
Εἶναι γνωστόν, ὅτι ἡ «Νέα Ἐποχή» εἶναι ἕνα παγκόσμιον ἀντιχρι-στιανικόν συνονθύλευμα ὁμάδων, ὀργανώσεων, κινήσεων κ.ἄ. ἀποκρυφι-στικῶν, νεογνωστικῶν, ἀνατολικῶν θρησκευτικῶν δοξασιῶν καί ψευδο-επιστήμης. Τό ἐν λόγῳ ἀντιχριστιανικόν ρεῦμα ἐπιχειρεῖ νά ἀντικατα-στήση τήν μοναδικότητα τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ Θείας Ἀποκαλύψεως, τό λυτρωτικόν ἔργον τοῦ Θεανθρώπου, μέ τεχνικές αὐτοσωτηρίας καί δοξασίας σκοτεινῆς προελεύσεως περί Θεοῦ, κόσμου καί ἀνθρώπου.
Εἰς τό χρονικόν διάστημα, τό ὁποῖον ἐμεσολάβησεν ἀπό τῆς ἐμφα-νίσεώς του ἐδικτυώθη πολυτρόπως καί ἐπιδιώκει νά εἰσβάλη εἰς κάθε πτυχήν τοῦ ἀνθρωπίνου βίου καί πολιτισμοῦ, ἐκμεταλευόμενον πολλάκις τήν μονομέρειαν τοῦ συγχρόνου τεχνολογικοῦ καί ὀρθολογιστικοῦ πολι-τισμοῦ μας, τήν φθοράν τῶν πνευματικῶν καί ἠθικῶν ἀξιῶν, τήν ἔλλει-ψιν ἐπαρκοῦς κατηχήσεως τοῦ λαοῦ μας, τό κοσμικόν φρόνημα, ἀλλά καί τήν ὕπαρξιν ποιμαντικῶν κενῶν.
Ἀναμφιβόλως ἡ ἐξάπλωσις τοῦ ἐν λόγῳ ἄκρως ἀντιχριστιανικοῦ κινήματος ἔχει λάβει ἀνησυχητικάς διαστάσεις παγκοσμίως, ἰδιαιτέρως μάλιστα καθώς τό συνονθύλευμα αὐτό τῶν «νεοεποχίτικων» ἀντιλήψεων, προβαλλόμενον καί μέ χριστιανικούς ὅρους ἤ παρουσιαζόμενον μέ ψευ-δοεπιστημονικά καί ἄλλα προσωπεῖα, λειτουργεῖ ὡς Δούρειος Ἵππος, ὁ ὁποῖος ἀργά, συστηματικά καί μεθοδευμένα ἐπιχειρεῖ νά ἀλλοιώση καί τό Ὀρθόδοξον φρόνημα.
Ὁ θρησκευτικός συγκρητισμός, τόν ὁποῖον καλλιεργεῖ καί προωθεῖ ἡ «Νέα Ἐποχή», ἡ ἀπαράδεκτος διά κάθε Ὀρθόδοξον Χριστιανόν ἄπο-ψις, ὅτι ὅλαι αἱ θρησκεῖαι ἤ τά «πνευματικά μονοπάτια», κατά τήν «νεοε-ποχίτικην» ὁρολογίαν, εἶναι παράλληλοι δρόμοι οἱ ὁποῖοι ὁδηγοῦν εἰς τόν Θεόν, προσκρούουν ἀπολύτως εἰς τήν Ὀρθόδοξον αὐτοσυνειδησίαν μας, ἐφ’ ὅσον, θεμελιώδης ἀρχή τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας εἶναι τό γεγονός, ὅτι ἡ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἀποκαλυφθεῖσα Ἀλήθεια εἶναι μοναδι-κή, ἀνυπέρβλητος καί ἀναντικατάστατος.
Τό πανθρησκειακόν ὅραμα, τό ὁποῖον ἐξισώνει τό μυστήριον τῆς Ἁγίας, Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος μέ τά πάσης φύσεως ἀνθρω-ποκεντρικά μεταπτωτικά θρησκειακά μορφώματα, ἀλλά καί μέ αὐτόν τόν ἐσωτερισμόν, τόν νεογνωστικισμόν ἤ καί τήν νεοειδωλολατρίαν, ὄχι μό-νον δέν ἔχει θέσιν εἰς τήν ζωήν τῶν Ὀρθοδόξων, ἀλλά οὐσιαστικῶς ἀπο-τελεῖ ἄρνησιν τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ σωτηρίας, ἐλευθερίας καί ἐλπίδος μας.
Ἀναμένοντες μετ’ ἐνδιαφέροντος πολλοῦ τά Πορίσματα τῆς παρού-σης Συνδιασκέψεως χαιρετίζομεν καί πάλιν μετ’ ἀγάπης πατρικῆς πάντας ὑμᾶς καί ἐπευλογοῦμεν τάς ἐργασίας ὑμῶν, ἐπευχόμενοι ὑμῖν τόν φωτισμόν τοῦ Παναγίου Πνεύματος.
