Ἀριθμ.πρωτ./Χ/ΕΞ. /2006 Ἐν Ἀθήναις τῇ 8ῃ Μαρτίου 2006
Πρός
Τόν Ἀξιότιμον
κ. Ἀλκιβιάδην Κωστάκην
Καθηγητήν Χειρουργικῆς
Πρόεδρον τοῦ Δ.Σ.
τοῦ Ἑλληνικοῦ Κολλεγίου Χειρουργῶν
Διά Τηλεομοιοτύπου: 210-7791456
ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ κ.κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
ΣΤΟ 1ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ
τοῦ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΟΛΛΕΓΙΟΥ ΧΕΙΡΟΥΡΓΩΝ
Ἀθήνα 9 Μαρτίου 2006
Μέ ἰδιαίτερη χαρά ἀπευθύνομαι πρός ὅλους σας, ἐκλεκτούς ξένους καί ἕλληνες ἐπιστήμονες, πού συμμετέχετε στό 1ο Πανελλήνιο Συνέδριο τοῦ Ἑλληνικοῦ Κολλεγίου Χειρουργῶν καί σᾶς ἐκφράζω μέ τήν εὐκαιρία αὐτή δημόσια τόν ἔπαινόν μου δι’ ὅσα νυχθημερόν ἐπιτελεῖτε εἴτε ἀφοσιωμένοι στήν ἔρευνα εἴτε στήν διδασκαλία εἴτε κοντά στόν ἀσθενῆ συνάνθρωπό μας.
Στό συνέδριόν σας αὐτό, ὅπως ἀναφέρει ἡ εὐγενής καί τιμητική πρόσκλησις τοῦ ἐξαιρέτου καθηγητοῦ τῆς Χειρουργικῆς καί Προέδρου τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ Ἑλληνικοῦ Κολλεγίου Χειρουργῶν ἐλλογιμωτάτου κ. Ἀλκιβιάδη Κωστάκη, θά ἀνακοινωθοῦν καί θά ἐπισημανθοῦν ὅλες οἱ τελευταῖες ἐξελίξεις γύρω ἀπό τήν πρόοδο στόν τομέα τῆς χειρουργικῆς. Καί τυγχάνει τοῦτο πολύ σπουδαῖο ὡς ἀναφορά, προβολή, πρόκληση καί ἐπιτυχία γιά τόν ἰατρικό κόσμο ὄχι μόνον τῶν ἰατρῶν-χειρουργῶν ἀλλά καί τῶν ἄλλων εἰδικευμένων ἰατρῶν εἰς πλείστους ὅσους ἄλλους τομεῖς τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης.
Θά ἤθελα ὡστόσο στό σημεῖο αὐτό ὡς βασική θέση νά σᾶς ὑπογραμμίσω ὅτι ἡ θεολογική διάσταση, διδασκαλία, μαρτυρία καί ζωή ἀπό τήν μία πλευρά καί ἡ ἐξέλιξη καί πρόοδος τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης ὡς καί κάθε ἄλλης ἐπιστήμης ἀπό τήν ἄλλη οὐδόλως θά πρέπει νά θεωροῦνται ὅτι εὑρίσκονται εἰς διάστασιν ἤ σέ ἀντιπάλους ἐπιθετικούς χώρους. Οἱ γνωρίζοντες καλῶς τά τῆς θεολογικῆς διανόησης κείμενα καί τά τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης δεδομένα αἰσθάνονται καί κατανοοῦν ὅτι ἀμοιβαῖες ἀμφισβητήσεις καί παρεξηγήσεις, ἀποτελοῦν πλέον ἕνα μεσαιωνικό σχολαστικισμό. Ἔριδες τοῦ μοτίβου «θρησκεία καί ἐπιστήμη» δέν ἔχουν καμμία θέση στό σημερινό γίγνεσθαι. Ἀντιθέτως ἀληθής θεολογία καί ἐπιστημονική πρόοδος ἔχουν ὡς κοινό σημεῖο συνάντησής τους τόν ἄνθρωπο. Ὑπηρετοῦν τό θεῖο δημιούργημα γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς ἀφενός καί γιά τή θεραπεία τοῦ σώματος ἀφετέρου γιατί ὁ ἄνθρωπος εἶναι ψυχοσωματικό ὄν, εἶναι σῶμα καί εἶναι ψυχή, ἁρμονικῶς ἡνωμένων τῶν συστατικῶν αὐτῶν στοιχείων. Μάλιστα στήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ «κατακυριεύσατε τῆς γῆς» (Γέν. 1,28) περικλείεται τό δημιουργικόν χαρακτηριστικόν τοῦ «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ» τοῦ ἀνθρώπου ὅπου ἡ κυριαρχία ἐπί τοῦ κόσμου ἔχει ὡς προϋπόθεσιν τήν γνῶσιν, δηλαδή τήν ἐπιστήμην, τήν κάθε ἐπιστήμην. Γι’ αὐτό καί ἡ Σοφία Σειράχ πολύ χαρακτηριστικά τονίζει τό «καί Αὐτός (ὁ Θεός δηλαδή) ἔδωκεν ἀνθρώποις ἐπιστήμην ἐνδοξάζεσθαι ἐν τοῖς θαυμασίοις αὐτοῦ» καί τό ἄλλο τό τόσο ἐξαιρετικόν «Κύριος ἔκτισε ἰατρόν».
Ἀλλά δέν ἐπιθυμῶ στό σύντομο αὐτό Μήνυμά μου νά μακρύνω τόν λόγον σ’ αὐτό τό πασιφανές σημεῖο. Θἄθελα ἕνα ἄλλο θέμα νά θίξω ἀκροθιγῶς. Πρόκειται γιά τό «ἀεί σχοινοβατεῖν» τῆς ἰατρικῆς σας συνείδησης. Γιά τό πέρασμα ἀπό μπροστά σας τῆς ἀρχῆς ἤ τοῦ τέλους, τῆς ζωῆς ἤ τοῦ θανάτου ἑνός συνανθρώπου μας. Μεγάλη ἡ δοκιμασία, πολύς ὁ προβληματισμός, πολλά τά ἐρωτηματικά μ’ ὅλη τήν ἐξέλιξη τῆς Ἰατρικῆς πάνω στά θέματα τῆς ἀρχῆς τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς ἀλλά καί τοῦ τέλους. Καί διά τοῦτο συνεχῶς τίθενται μεῖζονα ζητήματα μέ τόν ἐρχομό τοῦ ἀνθρώπου στή ζωή. Ζητήματα ἰατρικά τῆς σύλληψης, τῆς κυοφορίας, τοῦ προγεννητικοῦ ἐλέγχου, τῆς ὑποβοηθούμενης ἀναπαραγωγῆς καί τόσα ἄλλα πού σχετίζονται μέ τά βιοηθικά διλήμματα. Ἀλλά καί ζητήματα ἐπίσης ἐξόχως σημαντικά μέ τά τέλη τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, μέ τόν θάνατο. Ζητήματα μέ ἐπεκτάσεις στά μεγάλα θέματα τῶν μεταμοσχεύσεων καί τῆς εὐθανασίας. Σ’ ὅλα αὐτά ὁ ἰατρός καί δή ὁ χειρουργός ἰατρός ἀκροζυγιάζεται μέ γνώμονα τή συνείδησή του, τόν Ἱπποκράτειο ὅρκο, τό Θεό. Καί σᾶς διαβεβαιῶ ὅτι ἡ ποιμαίνουσα καί φιλόστοργος μάνα ἁγία μας Ἐκκλησία σᾶς σκέπτεται καί στέκει κοντά σας, τίς δύσκολες ὧρες, προσεύχεται γιά σᾶς καί τούς ἀσθενεῖς σας, ἀξιολογεῖ, σέβεται καί τιμᾶ τό ἔργο σας. Ἐκεῖνο, συνελόντι εἰπεῖν πού θά ἐπιθυμοῦσα νά σᾶς ὑπογραμμίσω μέ τό Μήνυμά μου αὐτό εἶναι ἀγαπητοί μου, τό πνευματικό μήνυμα ὅτι ἡ ἱερότητα τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου πού καί ἐσεῖς ὑπηρετεῖτε νά μή λησμονεῖτε ποτέ ὅτι γιά τήν Ἐκκλησία μας ἔχει ἀπαράμιλλη καί μοναδική ἀξία. Καί Ἐκκλησία καί Ἰατρική συναντῶνται στήν ἀξία αὐτή.
Κατακλείω τό Μήνυμά μου μέ τήν τόσο χαρακτηριστική φράση πού ἐπανελάμβανε συνεχῶς ὁ τελευταῖος μεγάλος ἅγιος, ὁ χειρουργός ἰατρός, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κριμαίας Λουκᾶς: «Μέ τήν βοήθεια τοῦ Κυρίου συνεχίζω τό δύσκολο ἔργο μου».
Σᾶς εὔχομαι καλή ἐπιτυχία στίς συνεδριάσεις σας καί ὅλοι μας ἀναμένουμε μέ ζωηρό ἐνδιαφέρον τά χρήσιμα πορίσματά σας.
Μέ πολλές πατρικές εὐχές
