- Πανιερώτατε Μητροπολίτα Μόρφου κ. Νεόφυτε,
- Άγιοι Αδελφοί Αρχιερείς,
- Τίμιοι εκπρόσωποι των πολιτικών και δημοτικών Αρχών,
- Αγαπητοί πατέρες,
- Λαέ του Κυρίου ευλογημένε,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Με τον αναστάσιμον αυτόν χαιρετισμόν, χαιρετίζω από τα βάθη της καρδιάς μου τον ευλογημένο και πονεμένο λαό της ιστορικής ταύτης Μητροπόλεως. Βαθύτατα συγκινημένος προσέρχομαι δια πολλοστήν φοράν στα τιμημένα χώματα της περιοχής σας και, επιτρέψτε μου, Πανιερώτατε εν Χριστώ αδελφέ, να εκφράσω τις θερμές ευχαριστίες μου για την τόσο λαμπρή υποδοχή που μου επεφυλάξατε, αλλά και για την αγάπη με την οποία εκδηλώσατε τα ποικίλα αισθήματα του ευλαβούς ποιμνίου σας.
Είσθε νέος κατά την ηλικίαν Ιεράρχης και, ως εκ τούτου και ριζοσπαστικός Ποιμενάρχης. Διαπνέεστε από την ορμή της καρδίας σας και δεν διστάζετε να πρωτοτυπείτε εις ενεργείας και διαβήματα τα οποία είναι φυσικόν να προκαλούν, ενίοτε και αντιδράσεις. Πάς νεωτερισμός δεν είναι, ως εκ τούτου και μόνον αποδεκτός ή απόβλητος, όπως και πας συντηρητισμός δεν μπορεί να θεωρείται, εκ των προτέρων καλός ή κακός. Τα πάντα κρίνονται και διακρίνονται και εκ των προθέσεων και εκ των αποτελεσμάτων. Κυρίως εξ αυτών. Θαυμάζομεν τους τολμώντας, μετά διακρίσεως και υποστηρίζομεν τους, επίσης μετά διακρίσεως, τας παραδόσεις τηρούντας. Σεις Πανιερώτατε, ως είναι γνωστόν, είσθε και τολμηρός και ρηξικέλευθος και επαναστατικός και εν ταυτώ φιλάνθρωπος και διακριτικός και ευλαβής και φιλόχριστος. Και ταύτα πάντα σας αναδεικνύουν ήδη ως δυναμικόν και επικοδομητικόν στέλεχος της Ιεραρχίας της Αγιωτάτης Εκκλησίας της Κύπρου και άξιον Ποιμενάρχην της Ιεράς ταύτης Μητροπόλεως.
Προσέρχομαι σε μία ιστορικήν και μαρτυρικήν Μητρόπολιν, διότι το φως της ελευθερίας δεν έχει φωτίσει ακόμη κάθε γωνιά αυτής της γης, της ελληνικής γης, που εδώ και τόσους αιώνες γνωρίζει τον διωγμό, τη θλίψη, την αγωνία, αλλά ταυτόχρονα και την πλούσια χάριν του πανάγαθου Θεού, ο οποίος σκέπει και καθοδηγεί άπαν το έθνος ημών εις δόξαν και αγιασμόν.
Εδώ, εις την όμορφην πόλιν της Ευρύχου, προσωρινήν έδραν της Μητροπόλεώς σας, Πανιερώτατε, από την οποίαν, ως από πνευματικού ορμητηρίου επί των ημερών του αοιδίμου Προκατόχου Σας κυρού Χρυσάνθου, ως Μητροπολίτης Δημητριάδος περιήλθον τας Μονάς, τα Σχολεία, τα Στρατόπεδα, τας Ενορίας Σας δια να κηρύξω τον Χριστόν και την Ανάστασίν Του, αισθάνομαι την ανάγκην να απευθύνω θερμήν δέησιν προς τον Αναστημένον Κύριό μας, όπως τάχιστα επαναφέρει την αρμονίαν, την αγάπην και την αγαστήν συμβίωσιν και συνεργασίαν μετά των Τουρκοκυπρίων αδελφών. Αύται αι δύο αρεταί δεν γνωρίζουν σύνορα και πολιτικές επιδιώξεις, διότι εδράζονται εις το ανθρώπινον πρόσωπον, παράγοντα καθοριστικόν δια την ορθήν λειτουργίαν της κοινωνίας και της ευημερίας των λαών. Μέσα στο πλαίσιο της δυναμικής του ρεύματος της παγκοσμιοποιήσεως, το ανθρώπινον πρόσωπον κλυδωνίζεται και εντάσσεται σε μία διαρκή πορεία αναζητήσεως ιδανικών και αρχών χωρίς προϋποθέσεις, γεγονός το οποίον δηλώνει τον ουσιαστικόν χαρακτήρα εκάστου ανθρώπου, δηλώνει την ανάγκη εξευρέσεως νέων πηγών έμπνευσης, δηλώνει την έντονη πρόκληση που δέχεται ο χριστιανισμός για ορθή μαρτυρία και διακονία της αγάπης εις τον σημερινό κόσμο.
Μπροστά σε όλες αυτές τις προκλήσεις, η Ορθόδοξος Εκκλησία προβάλλει την πλούσια παράδοσίν Της και το βίωμα της εν Χριστώ αγάπης, που προϋποθέτει ισχυρή πνευματική αναφορά και καλλιέργεια απάντων ημών. Τόσον η κοινωνία μετά των αδελφών Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, όσον και η επικοινωνία με κάθε άλλην Ομολογίαν και θρησκευτικήν παράδοσιν ενισχύουν τον αυθεντικό ζήλο των πιστών – μελών της Εκκλησίας μας για συνεργασία, καταλλαγή και αρμονική συμβίωσιν, και είναι αναντίρρητο χρέος ημών των ποιμένων να αναλωνώμεθα σωματικά και ψυχικά δια την επίτευξιν των παραπάνω αγαθών και αξιών.
Κύπρος και Ελλάδα αποτελούν, Πανιερώτατε, τις δύο ελληνόφωνες χώρες – μέλη της Ευρωπαϊκής Οικογενείας, διασφαλίζοντας έτσι την διατήρησιν της ελληνικής γλώσσης, την προβολήν του ελληνοχριστιανικού πνεύματος και την χρήσιν του διαλόγου ως μοναδικού μέσου επιλύσεως προβλημάτων και διεκδικήσεων. Το όραμα της σημερινής Ευρώπης, δηλαδή της δημιουργίας ενός πολυεθνικού πολιτικού μορφώματος που θα σέβεται την ιδιαιτερότητα του άλλου και θα προωθή την ειρήνην και τη συνεργασίαν λαών και πολιτισμών, ασπάζεται καθ ὁλοκληρίαν η Εκκλησία της Ελλάδος, και θέλω να πιστεύω πως σε αυτόν τον άξονα κινείται και η μαρτυρική και αποστολική Εκκλησία της Κύπρου.
Ευχαριστώ εγκαρδίως, Πανιερώτατε, δια μίαν εισέτι φοράν δια την γεμάτην αγάπην υποδοχήν προς την ελαχιστότητά μου και προς τα μέλη της συνοδείας μου.
Χριστός Ανέστη!
