Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος λαβοῦσα γνώση τῶν συζητήσεων καί τῆς προετοιμασίας ψηφίσεως στό Εὐρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τήν ὁποία ἐκπονεῖ ἡ Ἐπιτροπή γιά τά δικαιώματα τῆς Γυναίκας καί τίς Ἴσες Εὐκαιρίες τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Κοινοβουλίου, καθώς ἐπίσης καί τῶν συζητήσεων ἐπί τῶν γνωμοδοτήσεων τῆς Ἐπιτροπῆς Ἐλευθεριῶν καί Δικαιωμάτων τῶν πολιτῶν, αἰσθάνεται τήν ἀνάγκη νά ἐκφράσει τίς ἀκόλουθες ἀπόψεις της.
1. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τιμᾶ ἰδιαιτέρως τήν Γυναίκα στό πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί ὅλων τῶν γυναικῶν Ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἐπίσης ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι ἐναντίον κάθε φονταμενταλισμοῦ ἀπό ὅπου καί ἄν προέρχεται. Ἡ Ἐκκλησία προτείνει στόν ἄνθρωπο μιά ζωή γεμάτη ἀγάπη, ἐπιείκεια, ἀνεκτικότητα καί ταπεινοφροσύνη. Ἐπίσης τονίζει ὅτι οἱ κίνδυνοι στίς σύγχρονες κοινωνίες δέν πρέρχονται μόνο ἀπό τή δράση ὁρισμένων σεκτῶν καί θρησκευτικῶν ὁμάδων, ἀλλά καί ἀπό τίς φονταμενταλιστικές ἰδεολογίες, εἴτε αὐτές εἶναι πολιτικές, εἴτε φιλοσοφικές, εἴτε κοινωνικές.
2. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἀπολύτως ἀντίθετη στήν προτεινόμενη ἄποψη ὅτι ἡ Γυναίκα ἔχει δικαίωμα νά ἀποφασίζει μόνη της ἐάν, πότε καί πόσα παιδιά θά κάνει. Τό ἐάν ἀναφέρεται εὐθέως στήν ἔκτρωση. Ἀλλά γιά τήν Ἐκκλησία ἡ ἔκτρωση δέν εἶναι σύμφωνη μέ τό Χάρτη τῶν Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων πού ψηφίστηκε τόν περασμένο Δεκέμβριο στή Νίκαια τῆς Γαλλίας. Διότι στό ἄρθρο 2 ἀναφέρεται ὅτι "κάθε πρόσωπο ἔχει δικαίωμα στή ζωή". Ἡ Ἐκκλησία πιστεύει ὅτι τό ἔμβρυο ἀπό τῆς στιγμῆς τῆς συλλήψεως εἶναι πρόσωπο καί εἰκόνα τοῦ Θεοῦ καί ἔχει δικαίωμα στή ζωή, τό ὁποῖο οὐδείς μπορεί νά τοῦ τό ἀφαιρέσει. Ἐπίσης ὅλη αὐτή ἡ ἔμφαση στό δικαίωμα τῆς γυναίκας νά ἀποφασίζει μόνη της γιά τόσο σημαντικά καί ἱερά πράγματα ὁδηγεῖ σέ ἕνα ἀπόλυτο ἀτομικισμό, πού θίγει εὐθέως τά δικαιώματα τοῦ ἄλλου. Διότι πέραν τῆς καταδίκης σέ θάνατο τοῦ ἀδυνάμου νά ἀντιδράσει ἐμβρύου ἀγνοεῖται καί ἡ γνώμη ἤ ἡ θέληση τοῦ συνδημιουργοῦ πατέρα. Οἱ προτεινόμενες ἀκραῖες, μονομερεῖς καί φονταμενταλιστικές ἰδεολογικές ἀπόψεις ὑπονομεύουν καίρια τόν θεσμό τῆς οἰκογένειας, ἀλλά καί τίς βάσεις τῆς ἰσορροπημένης κοινωνίας, πού εἶναι ἡ ἀγάπη, ὁ ἀλληλοσεβασμός καί ἡ ἀλληλεγγύη μεταξύ τῶν ἀνθρώπων μελῶν της.
3. Ἄν καί ἐκτός θέματος τίθεται στό Ψήφισμα καί τό ζήτημα τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καί Πολιτείας καί προτείνεται νά καταγραφεῖ ὅτι τό Εὐρωπαϊκό Κοινοβούλιο εἶναι ὑπέρ τοῦ χωρισμοῦ Ἐκκλησίας καί Πολιτείας καί τῆς κοινωνικῆς περιθωριοποίησης τῆς Ἐκκλησίας. Ὑπενθυμίζεται ὅτι στή συνθήκη τοῦ Ἄμστερνταμ τοῦ 1997 - θεμελιώδους κειμένου τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως - περιλαμβάνεται καί ἡ ἑξῆς Δήλωση : "Ἡ Ἕνωση σέβεται καί δέν προδικάζει τό σύμφωνα μέ τό ἐθνικό δίκαιο καθεστώς τῶν Ἐκκλησιῶν καί τῶν θρησκευτικῶν ἑνώσεων ἤ κοινοτήτων στά Κράτη - Μέλη". Ἑπομένως ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση θεωρεῖ ὅτι τό νομικό καθεστώς τῶν σχέσεων Ἐκκλησίας καί Πολιτείας στήν Ἑλλάδα εἶναι ἀποκλειστική ἁρμοδιότητα τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, ὅπως ἀποκρυσταλλώνεται στό ἰσχῦον Σύνταγμα. Ὑπενθυμίζεται ἐπίσης ὅτι ἀνάλογες σχέσεις Ἐκκλησίας καί Πολιτείας ὑπάρχουν καί σέ ἄλλα Κράτη - Μέλη, ὅπως στή Βρεταννία, τή Δανία καί τή Σουηδία.
4. Στό προτεινόμενο ψήφισμα παρερμηνεύεται ἡ οὐσία τῆς ἰσότητας τῶν δύο φύλων ἔναντι τοῦ Νόμου. Ὑπάρχει μάλιστα πρόταση, ἐν ὀνόματι τῆς ἰσότητας, οἱ γυναῖκες νά παρέμβουν στά ἐσωτερικά τῆς Ἐκκλησίας καί νά ἐπιδιώξουν νά ἀνατρέψουν τήν παράδοσή της γιά νά ἀποδεχθεῖ τήν ἱερωσύνη τῶν γυναικῶν. Ἡ παράδοση αὐτή πού εἶναι δύο χιλιάδων ἐτῶν, πρέπει νά γίνεται σεβαστή δεδομένου ὅτι καί αὐτός ὁ Χάρτης τῶν Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, πού ὑπέγραψαν οἱ 15 Ἡγέτες στή Νίκαια στό προοίμιό του τονίζει μεταξύ ἄλλων καί τό ὅτι : "Ἡ Ἕνωση ... σέβεται τήν πολυμορφία τῶν πολιτισμῶν καί τῶν παραδόσεων τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης καθώς καί τήν ἐθνική ταυτότητα τῶν Κρατῶν - Μελῶν της".
5. Ἀποδεχόμαστε πλήρως τό ἀναφερόμενο στόν Χάρτη τῶν Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων (ἄρθρο 23) ὅτι "Ἡ ἰσότητα τῶν ἀνδρῶν καί τῶν γυναικῶν πρέπει νά ἐξασφαλίζεται σέ ὅλους τούς τομεῖς, μεταξύ ἄλλων στήν ἀπασχόληση, τήν ἐργασία τίς ἀποδοχές". Κι αὐτό γιατί ἡ 'Εκκλησία πρώτη στήν πράξη ἐφάρμοσε τήν ἰσότητα, μέ τούς λόγους τόσον τοῦ Κυρίου, ὅσο καί τοῦ Ἀποστόλου τῶν Ἐθνῶν Παύλου.
6. Τό θέμα τοῦ ἀβάτου τοῦ Ἁγίου Ὄρους τίθεται ἐκ νέου ἄν καί ἔχει κλείσει τόσο ἀπό πλευρᾶς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως ὅσο καί Ἑλληνικοῦ Κράτους. Ἑπομένως ἡ ὅλη συζήτηση μόνο θόρυβο προκαλεῖ. Πέραν ὅμως τῶν νομικῶν καί συνταγματικῶν κατοχυρώσεων ἰσχύει καί τό ἀπολύτως ἀνθρώπινο δικαίωμα τῆς προστασίας τοῦ κοινοτικοῦ ἤ προσωπικοῦ ἀσύλου στούς μοναχούς οἱ ὁποῖοι ἐγκαταβιοῦν στίς Ἱερές Μονές καί τά Ἐξαρτήματα αὐτῶν στό Ἅγιον Ὄρος.
7. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀποδέχεται τήν κοινή πορεία ὅλων τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης, μιά πορεία ἀγάπης καί ἀλληλεγγύης ὅλων πρός ὅλους καί ὄχι μονοπώλιο τῶν ἰσχυρῶν χωρίς ἀποκλεισμούς τῶν ἀδυνάτων, εἴτε αὐτοί εἶναι ἔμβρυα, εἴτε γέροντες, εἴτε ἀσθενεῖς, εἴτε ἄνθρωποι μέ εἰδικές ἀνάγκες. Ἐπίσης μιά πορεία κοινή πού ὁ ἕνας λαός θά σέβεται τήν ἰδιοπροσωπία τοῦ ἄλλου καί θά ἀποδέχεται ὁλοψύχως καί εἰλικρινῶς πώς αὐτή ἡ πολυμορφία τῶν πολιτισμῶν εἶναι ἡ ὀμορφιά τῆς Εὐρώπης, ὀμορφιά πού στηρίζεται ἰδιαίτερα καί στή χριστιανική κληρονομιά της.
