Άρχισε στις 5 Νοεμβρίου τις εργασίες του το Θ΄ Πανελλήνιο Λειτουργικό Συμπόσιο Στελεχών Ιερών Μητροπόλεων, το οποίο διοργανώνει η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος έως την 7η Νοεμβρίου 2007 στο Συνεδριακό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού, στα Μελισσιάτικα Νέας Ιωνίας Βόλου.
Γενικό θέμα του Συμποσίου, το οποίο έχει θέσει υπό την αιγίδα του ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Xριστόδoυλoς, είναι: "Το Μυστήριον του Θανάτου στη Λατρεία της Εκκλησίας".
Μετά την Ακολουθία του Αγιασμού, τους Συνέδρους προσεφώνησαν ο Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής Σεβασμιώτατος Mητροπολίτης Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ, ο εκπρόσωπος της Ιεράς Συνόδου Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ηλείας κ. Γερμανός, ο Νομάρχης Μαγνησίας κ. Παπατόλιας Απόστολος και ο Δήμαρχος Νέας Ιωνίας κ. Μαβίδης Παύλος. Την εισαγωγική ομιλία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Χριστοδούλου ανέγνωσε ο φιλοξενών Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος. Μετά το διάλειμμα, έλαβε χώρα η πρώτη συνεδρία κατά την οποία ομίλησαν οι παρακάτω αναφερόμενοι με τα εξής θέματα:
. Ο πρώτος Εισηγητής Αιδεσιμολογιώτατος Πρωτοπρε-σβύτερος κ. Βασίλειος Καλλιακμάνης, Καθηγητής Πανεπιστη-μίου Θεσσαλονίκης, ανέπτυξε το θέμα: «Το μυστήριον του θανάτου στην ορθόδοξη θεολογία», ο οποίος τόνισε μεταξύ των άλλων τα εξής: «αίτιος του θανάτου δεν είναι ο Θεός της αγάπης, αλλά ο άνθρωπος που εχθρεύεται την αγάπη τού Θεού. Ο θάνατος ως τίμημα της αμαρτίας είναι ένδειξη θεία φιλανθρωπίας. Ο Θεός επέτρεψε το θάνατο, για να μη γίνει το κακό αθάνατο, σημειώνει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος και καταλήγει «Και γίνεται φιλανθρωπία η τιμωρία. Ούτω γαρ πείθομαι κoλάζειν Θεόν». Εξάλλου ο ιερός Χρυσόστομος τονίζει ότι δεν χρειάζεται να φοβόμαστε και να τρέμουμε το θάνατο, αλλά την αμαρτία: «Ου γαρ θάνατος αμαρτίας έτεκεν, αλλά αμαρτία θάνατον ημίν εγένvησε, θάνατος δε αμαρτίας γέγονε φάρμακον". Ο Χριστός άνοιξε την οδό της νίκης, εvαvτίον του θανάτου με τον Σταυρό, την κάθοδό Του στον Άδη και την ένδοξη Ανάστασή Του. Η Ορθόδοξη Εκκλησία ως Εκκλησία της Αναστάσεως με το ευαγγελικό πνεύμα που διασώζει, το λειτουργικό χρόνο και τα μυστήριά Της νοηματοδοτεί πνευματικά τη ζωή και συνδέει τους πιστούς με το Ζωοδότη Χριστό.
.Ο δεύτερος εισηγητής, Ελλογιμώτατος κ. Κωνσταντίνος Ζάρρας, Λέκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ανέπτυξε το θέμα: «Ταφή και μνήμη των νεκρών στην ιουδαϊκή παράδοση». Ειδικότερα αναφέρθηκε στο διαρκή πόθο κοινωνίας με το Θεό του πιστού Ιουδαίου και την ανάπτυξη του μυστικισμού στον Ιουδαϊσμό ως προϋπόθεση μνήμης και βίωσης του μυστηρίου της ζωής και του θανάτου. Ο αληθινός χασσίδ ήταν εν ζωή αληθινός μάρτυρας τού Θεού.
Τρίτος και τελευταίος εισηγητής ήταν ο Ελλογιμώτατος κ. Απόστολος Κραλίδης, Λέκτωρ Πανεπιστημίου Θεσσαλονί-κης, που ανέπτυξε το θέμα: «Ταφή και μνήμη των νεκρών στον προχριστιανικό ελληνορωμαϊκό κόσμο και στα εξωχριστιανικά θρησκεύματα» και ανέφερε σχετικώς ότι: «... η τελετή ταφής των νεκρών αποτελεί φαινόμενο που απαντάται σε κάθε κοινωνία και κάθε εποχή και χαρακτηρίζει σε μεγάλο βαθμό τον πολιτισμό ενός εκάστου λαού. Στον προχριστιανικό ελληνορωμαϊκό κόσμο, συνυπήρξαν επί αιώνες δύο πρακτικές ταφής, ο ενταφιασμός και η καύση των νεκρών. Στον ελλαδικό χώρο, το τελετουργικό και τα ταφικά έθιμα άρχισαν να διαμορφώνονται κυρίως από τη Γεωμετρική και Aρχαϊκή εποχή και παρέμειναν περίπου αναλλοίωτα μέχρι και το τέλος της Ελληνιστικής περιόδου. Τα ταφικά ευρήματα και οι γραπτές πηγές αποτυπώνουν στο σύνολό τους την απονομή τιμής και μνήμης στους νεκρούς και τις αντιλήψεις για το θάνατο και τη ζωή στον κάτω κόσμο (Άδη). Οι Ρωμαίοι αρχικά δέχθηκαν επιρροές από τους Ετρούσκους, ανέπτυξαν τα δικά τους ταφικά έθιμα, ενώ, μετά το 2ο αι. π.Χ., δέχθηκαν προσμίξεις από τους Έλληνες. Πολλές από εκείνες τις αντιλήψεις και πρακτικές μετασχηματίστηκαν κατά τους τρεις πρώτους αιώνες μ.Χ. και παρεισέφρυσαν στο Χριστιανισμό. Οι υπόλοιποι λαοί εκείνης της εποχής σε μεγάλο βαθμό ανέπτυξαν δικά τους ταφικά έθιμα, ωστόσο δέχθηκαν και άσκησαν επιρροές προς τον ελληνoρωμαϊκό κόσμο. Οι νεκρικές αντιλήψεις των άλλων εξωχριστιανικών θρησκευμάτων, του Ιουδαϊσμού, του Ζωροαστρισμού, του Ινδουισμού, του Βουδισμού και του Ισλάμ παρουσίαζαν μια σειρά από πρακτικές και τελετουργικά με ιδιαίτερη σημασία και σε άμεση συνάρτηση με τη διδασκαλία τους περί θανάτου και/η μετά θάνατον ζωής. Ακολούθησε συζήτηση επί των Εισηγήσεων μεταξύ των Συνέδρων και Εισηγητών και μετά το πέρας της συνεδρίας προσεφέρθη δείπνον και ετελέστη ή ακολουθία Μικρού Αποδείπνου.
Εκ τους Γραφείου Τύπου της Ιεράς Συνόδου
